میزان بالای چک‌های برگشتی و پارتی‌بازی نشان چیست

یک جامعه سالم از سرمایه اجتماعی بالایی برخوردار است؛ زیرا افراد جامعه با یکدیگر روابطی اعتمادآمیز دارند. افراد ضمن تأمین منافع خود، به دیگران نیز سود می‌رسانند و اگر سود بردن مستلزم زیان وارد کردن به دیگران باشد، از آن چشم‌پوشی کرده و به راحتی اعتماد دیگران به خود را خدشه‌دار نمی‌کنند.

در مقابل در جامعه بیمار، روابط به شکلی در جریان است که اعتماد ایجاد نمی‌شود. در این جامعه هرکس به فکر نفع شخصی خود است و چون نمی‌تواند منافع خود را در ارتباط با دیگران تأمین نماید، سعی می‌کند به تنهایی منافع خود را در جامعه پیگیری کند.

در این حالت فرد ابایی ندارد که با پایمال کردن حقوق دیگران و جامعه منافع خود را تأمین کند و بنابراین دست به جرم و جنایت آشکار و پنهان می‌زند.

مردم به یکدیگر اعتماد ندارند و برای این کار دلیل خوبی هم دارند، زیرا در این جامعه اگر فردی توانایی تصاحب چیزی را داشته باشد (حتی اگر این اقدام او باعث قانون‌شکنی و آسیب دیدن بقیه افراد جامعه شود) درنگ نخواهد کرد.

پس افراد به تدریج یاد می‌گیرند به کسی اعتماد نکنند و این اعتقاد رایج می‌شود که هرکس به آنها نزدیک می‌شود، درصدد آسیب زدن به منافع آنهاست. در این جامعه سرمایه اجتماعی کاهش یافته و علائم بیماری جامعه کم کم نمایان می‌شود.

فقدان سرمایه اجتماعی مترادف با بروز انحرافات اجتماعی است، چراکه سرمایه اجتماعی وجود هنجارهای رفتاری مبتنی بر تشریک مساعی را منعکس می‌کند.

انحرافات اجتماعی بالفعل نیز بازتاب نبود سرمایه اجتماعی خواهد بود . علائم نشان‌دهنده فقدان سرمایه اجتماعی، آمارهایی از رفتارهای ضد اجتماعی هستند. عواملی که امنیت اجتماعی را خدشه دار می‌کنند؛ مانند نژادپرستی، پارتی بازی، آشناپروری، بی‌تفاوتی، تبعیض جنسی، طلاق، فروپاشی خانواده، افت تحصیلی، سوءاستفاده جنسی، آدم کشی، اعتیاد و پخش مواد مخدر، کمبود سرمایه اجتماعی در جامعه را می‌رساند.

همچنین وجود شاخص‌هایی همچون میزان جرم و جنایت، میزان قانون‌شکنی، وضعیت رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی، میزان پرخاشگری و درگیری‌های خیابانی، میزان خیانت در امانت، میزان چک‌های برگشتی، میزان مصرف مواد مخدر، وضعیت طلاق، میزان مهاجرت، میزان دعاوی، میزان فرار از مالیات، میزان خودکشی و... را باید ملاک کاهش سرمایه اجتماعی در جامعه دانست.