.svg)
باقری:برخی از مسئولان برای گردش به جلسات خارج از کشور می‌روند
پارسینه: محمد باقری، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس گفت: مشکل اساسی در کشور ما در مباحث فرهنگی، نداشتن متولی مشخص است. در مباحث فرهنگی، متولی مشخصی نبوده و مشخص نیست که موضوعاتی چون این را باید از کجا پیگیری کرد.
با توجه به گستردگی موضوعات و مباحث فرهنگی و نبودن متولی مشخص در این عرصه، بسیاری از پتانسیل‌های کشور را از دست می‌دهیم و نمی‌توانیم در محافل جهانیی از حق خود دفاع کنیم؛ بنابراین، باید کاری کرد که ستاد مشخصی برای پیگیری امور فرهنگی تشکیل شود و در قبال کارهای خود پاسخگو باشد.
فرهنگ ایرانی دارای دو مشخصه بارز فرهنگی است که به آن هویتی ممتاز می‌دهد. این دو مشخصه عبارتند از: «هنر و ظرافت در لذت» و دیگری «سطح بالای هیجان در زندگی» است. فرهنگ ایرانی در تولید لذت، هنر و شادی بسیار غنی بوده و آکنده از ظرافت‌هایی است که بسیاری از فرهنگ‌های حاکم بر کشورهای پیشرفته، دارای آن نیستند؛ ظرافت‌هایی که در راستای افزایش شادی و هیجان بیشتر بشر از زندگی تعبیه شده‌اند.
از این ظرافت‌های فرهنگی، می‌توان به «شعر» و «ادبیات» ایرانی و شهرت و نفوذ جهانی آن و یا به جایگاه طنز و موسیقی در فرهنگ ایرانی اشاره کرد. جدا از این هنرهای تجسمی و بصری، جایگاه ویژه خود را در فرهنگ ایرانی نیز دارد؛ از فرش ایرانی که در همه دنیا به زیبایی معروف است، گرفته تا هنرهای «میناکاری»، «خاتم‌کاری»، «منبت کاری»، «معرق‌کاری» و ده‌ها هنر دیگر ایرانی، همه و همه نشانگر علاقه چشمگیر ایرانیان به زیبایی و ظرافت است.
عوامل اصلی شکل گرفتن فرهنگ ایران را می‌توان در امپراتوری پارسیان (هخامنشیان)، دوران شاهنشاهی ساسانیان، سلطه اعراب، حملات مغول و دوران صفوی جستجو کرد. برای شناخت فرهنگ ایران باید به کشورهای مستقلی که پیرامون ایران هستند نیز نگریست؛ افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان، ترکمنستان، جمهوری آذربایجان و حتی ارمنستان و گرجستان و همچنین کردهای عراق و ترکیه و پاکستان، همگی کم یا زیاد گوشه‌ای از فرهنگ ایران را به ارث برده‌اند و حتی سرود ملی پاکستان به زبان پارسی است.
بنا بر این گزارش، در مجموع می‌توان عناصر فرهنگ ایرانی را که فرا‌تر از مرزهای سیاسی ایران است، این چنین برشمرد: زبان پارسی و دیگر زبان‌های ایرانی، اعیاد ملی از جمله نوروز و شب یلدا و تقویم هجری شمسی، دین اسلام و به ویژه مذهب تشیع، دین‌ها و آیین‌های زرتشتی، مهرپرستی، هنر ایران که در بر گیرنده ادبیات و شعر پارسی، موسیقی، معماری ایرانی و غذای ایرانی و در نهایت فرهنگ‌های محلی اقوام ایرانی است.
حال چنین کشور با چنین پیشینه غنی تاریخی خود به واسطه ندانم‌کاری‌ها و شاید موازی‌کار‌های مسئولین در حال از دست دادن سرمایه‌های فرهنگی و تاریخی خود است، چرا که کشورهای همسایه که هر کدام از آن‌ها زمانی جزیی از این خاک بوده‌اند و هر یک بخشی از این فرهنگ را به ارث برده‌اند، در تلاشند تا این میراث را به نام خود کنند.
برای نمونه، چندی پیش، کشور ترکیه توانست نام مولوی شاعر فارسی زبان را به نام خود ثبت کند، کشور آذربایجان تار ایرانی را در یونسکو به نام خود ثبت کرد و جالب آن که اکنون به فکر ثبت ساز کمانچه است.
گفتنی است، اگر تعلل مسئولین میراث فرهنگی کشور این گونه پیش رود، جای شکی نخواهد ماند که کشورهای همسایه، این بار نه با حمله نظامی که با تاراج فرهنگی، همه میراث فرهنگی و هنری ما را به یغما ببرند!
محمد باقری، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس گفت: مشکل اساسی در کشور ما در مباحث فرهنگی، نداشتن متولی مشخص است. در مباحث فرهنگی، متولی مشخصی نبوده و مشخص نیست که موضوعاتی چون این را باید از کجا پیگیری کرد. با توجه به گستردگی موضوعات و مباحث فرهنگی و نبودن متولی مشخص در این عرصه، بسیاری از پتانسیل‌های کشور را از دست می‌دهیم و نمی‌توانیم در محافل جهانیی از حق خود دفاع کنیم؛ بنابراین باید کاری کرد که ستاد مشخصی برای پیگیری ام
در هفتمین نشست کمیسیون میراث معنوی یونسکو در پاریس ـ که هفتم دسامبر، برابر با هفدهم آذر ماه به کار خود پایان داد ـ بنا به مصوبه و مهر تأیید سازمان یونسکو، همه روشهای سنتی در ساخت و همچنین روشهای نوازندگی و اجرای ساز تار به نام آذربایجان ثبت جهانی شد. در گزارش یونسکو آمده است.
این ساز دارای ویژگی سازهای سنتی است و در مراسم عروسی و جشن و عیدهای گوناگون آذربایجانی‌ها، از مهمانی‌های سنتی گرفته تا کنسرت‌ها و همایش‌های امروزین نواخته می‌شود، که بدنهای توخالی و از جنس چوب دارد، به شکل هشت انگلیسی است و افقی در دستان و روی سینه نوازنده قرار می‌گیرد. بنا بر این گزارش، ساخت این ساز در سالها و قرنها توسط صنعتگران آذربایجانی ـ که مهارتهای خود را نسل به نسل به شاگردان خود منتقل کردهاند ـ حفظ و نحوه اجرا و مهارتهای هنری در نوازندگی این ساز نیز شفاهی توسط استادان هنر به نسل جوانتر منتقل شده است.
ور فرهنگی تشکیل شود و در قبال کارهای خود پاسخگو باشد.
وی افزود: اگر از وزرات ارشاد در این زمینه پرسیده شود، شاید این بهانه را بیاورد که در حوزه اختیاراتش نیست و سازمان میراث فرهنگی نیز به مجلس پاسخگو نیست. کارهای فرهنگی باید مدیریت متمرکز داشته باشند. در کمیسیون فرهنگی مجلس نیز به دلیل ساز و کار مشخصی که دارد، نمی‌توان این گونه امور را پیگیری کرد، ولی می‌توان در اظهارنظری، متأسف بود که مجلس قابلیت فعالیت و پیگیری ویژه در این گونه موارد را ندارد.
وی در پاسخ به این که کمیسیون فرهنگی در مواردی مانند عفاف و حجاب، فعالیت‌های گسترده‌ای انجام داده است و کارنامه قابل قبولی در این زمینه دارد، گفت: ولی در زمینه‌های فرهنگی و موسیقی کاری نمی‌کند. بر پایه برخی اخبار، جمهوری آذربایجان به دنبال ثبت کمانچه نیز هست.
وی با اشاره به این که این ساز نیز یکی از سازهای سنتی ایران است، گفت: خود آذربایجان که این همه سر و صدا به راه انداخته، جزو ایران است.
باقری در پاسخ به این پرسش که چرا نمی‌توان همانند جشن نوروز، که مشترک ثبت شده است، سازهای ایرانی نیز مشترک با دیگر کشورها ثبت شود و این که چرا هیچ اعتراضی به کارهای اخیر و مشکلات آن نمی‌شود، گفت: موضوعات فرهنگی بسیار گسترده است و با زمان اندک کمیسیون، نمی‌توان همه موضوعات را پیگیری کرد؛ موضوعاتی چون صدا و سیما، امر به معروف و نهی از منکر و نظایر آن در کمیسیون پیگیری می‌شود و رسانه‌ها باید آگاهی‌رسانی کنند و ما نیز پیگیری کنیم تا بتوانیم از منافع کشورمان دفاع نماییم.
نماینده مردم بناب در پاسخ به این که کمیسیون فرهنگی چه واکنشی در این باره خواهد داشت، گفت: این موضوع در کمیسیون مطرح خواهد شد و از مسئولان میراث فرهنگی نیز دعوت خواهیم کرد تا دست‌کم در این باره توضیح دهند، چرا این موضوع را پیگیری نکرده اند؟!
وی همچنین این پرسش را مطرح کرد، با توجه به این که ایران دو نماینده در یونسکو دارد، چرا در این باره، واکنشی از خود نشان نداده‌اند و به هنگام کشیده شدن کار به رسانه‌ها گفتند، پیگیری می‌کنند.
او در پایان افزود: این مسئولان بیش از آن که به دنبال کار باشند، برای گردش و تفریح به این نشست‌ها می‌روند.
فرهنگ ایرانی دارای دو مشخصه بارز فرهنگی است که به آن هویتی ممتاز می‌دهد. این دو مشخصه عبارتند از: «هنر و ظرافت در لذت» و دیگری «سطح بالای هیجان در زندگی» است. فرهنگ ایرانی در تولید لذت، هنر و شادی بسیار غنی بوده و آکنده از ظرافت‌هایی است که بسیاری از فرهنگ‌های حاکم بر کشورهای پیشرفته، دارای آن نیستند؛ ظرافت‌هایی که در راستای افزایش شادی و هیجان بیشتر بشر از زندگی تعبیه شده‌اند.
از این ظرافت‌های فرهنگی، می‌توان به «شعر» و «ادبیات» ایرانی و شهرت و نفوذ جهانی آن و یا به جایگاه طنز و موسیقی در فرهنگ ایرانی اشاره کرد. جدا از این هنرهای تجسمی و بصری، جایگاه ویژه خود را در فرهنگ ایرانی نیز دارد؛ از فرش ایرانی که در همه دنیا به زیبایی معروف است، گرفته تا هنرهای «میناکاری»، «خاتم‌کاری»، «منبت کاری»، «معرق‌کاری» و ده‌ها هنر دیگر ایرانی، همه و همه نشانگر علاقه چشمگیر ایرانیان به زیبایی و ظرافت است.
عوامل اصلی شکل گرفتن فرهنگ ایران را می‌توان در امپراتوری پارسیان (هخامنشیان)، دوران شاهنشاهی ساسانیان، سلطه اعراب، حملات مغول و دوران صفوی جستجو کرد. برای شناخت فرهنگ ایران باید به کشورهای مستقلی که پیرامون ایران هستند نیز نگریست؛ افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان، ترکمنستان، جمهوری آذربایجان و حتی ارمنستان و گرجستان و همچنین کردهای عراق و ترکیه و پاکستان، همگی کم یا زیاد گوشه‌ای از فرهنگ ایران را به ارث برده‌اند و حتی سرود ملی پاکستان به زبان پارسی است.
بنا بر این گزارش، در مجموع می‌توان عناصر فرهنگ ایرانی را که فرا‌تر از مرزهای سیاسی ایران است، این چنین برشمرد: زبان پارسی و دیگر زبان‌های ایرانی، اعیاد ملی از جمله نوروز و شب یلدا و تقویم هجری شمسی، دین اسلام و به ویژه مذهب تشیع، دین‌ها و آیین‌های زرتشتی، مهرپرستی، هنر ایران که در بر گیرنده ادبیات و شعر پارسی، موسیقی، معماری ایرانی و غذای ایرانی و در نهایت فرهنگ‌های محلی اقوام ایرانی است.
حال چنین کشور با چنین پیشینه غنی تاریخی خود به واسطه ندانم‌کاری‌ها و شاید موازی‌کار‌های مسئولین در حال از دست دادن سرمایه‌های فرهنگی و تاریخی خود است، چرا که کشورهای همسایه که هر کدام از آن‌ها زمانی جزیی از این خاک بوده‌اند و هر یک بخشی از این فرهنگ را به ارث برده‌اند، در تلاشند تا این میراث را به نام خود کنند.
برای نمونه، چندی پیش، کشور ترکیه توانست نام مولوی شاعر فارسی زبان را به نام خود ثبت کند، کشور آذربایجان تار ایرانی را در یونسکو به نام خود ثبت کرد و جالب آن که اکنون به فکر ثبت ساز کمانچه است.
گفتنی است، اگر تعلل مسئولین میراث فرهنگی کشور این گونه پیش رود، جای شکی نخواهد ماند که کشورهای همسایه، این بار نه با حمله نظامی که با تاراج فرهنگی، همه میراث فرهنگی و هنری ما را به یغما ببرند!
محمد باقری، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس گفت: مشکل اساسی در کشور ما در مباحث فرهنگی، نداشتن متولی مشخص است. در مباحث فرهنگی، متولی مشخصی نبوده و مشخص نیست که موضوعاتی چون این را باید از کجا پیگیری کرد. با توجه به گستردگی موضوعات و مباحث فرهنگی و نبودن متولی مشخص در این عرصه، بسیاری از پتانسیل‌های کشور را از دست می‌دهیم و نمی‌توانیم در محافل جهانیی از حق خود دفاع کنیم؛ بنابراین باید کاری کرد که ستاد مشخصی برای پیگیری ام
در هفتمین نشست کمیسیون میراث معنوی یونسکو در پاریس ـ که هفتم دسامبر، برابر با هفدهم آذر ماه به کار خود پایان داد ـ بنا به مصوبه و مهر تأیید سازمان یونسکو، همه روشهای سنتی در ساخت و همچنین روشهای نوازندگی و اجرای ساز تار به نام آذربایجان ثبت جهانی شد. در گزارش یونسکو آمده است.
این ساز دارای ویژگی سازهای سنتی است و در مراسم عروسی و جشن و عیدهای گوناگون آذربایجانی‌ها، از مهمانی‌های سنتی گرفته تا کنسرت‌ها و همایش‌های امروزین نواخته می‌شود، که بدنهای توخالی و از جنس چوب دارد، به شکل هشت انگلیسی است و افقی در دستان و روی سینه نوازنده قرار می‌گیرد. بنا بر این گزارش، ساخت این ساز در سالها و قرنها توسط صنعتگران آذربایجانی ـ که مهارتهای خود را نسل به نسل به شاگردان خود منتقل کردهاند ـ حفظ و نحوه اجرا و مهارتهای هنری در نوازندگی این ساز نیز شفاهی توسط استادان هنر به نسل جوانتر منتقل شده است.
ور فرهنگی تشکیل شود و در قبال کارهای خود پاسخگو باشد.
وی افزود: اگر از وزرات ارشاد در این زمینه پرسیده شود، شاید این بهانه را بیاورد که در حوزه اختیاراتش نیست و سازمان میراث فرهنگی نیز به مجلس پاسخگو نیست. کارهای فرهنگی باید مدیریت متمرکز داشته باشند. در کمیسیون فرهنگی مجلس نیز به دلیل ساز و کار مشخصی که دارد، نمی‌توان این گونه امور را پیگیری کرد، ولی می‌توان در اظهارنظری، متأسف بود که مجلس قابلیت فعالیت و پیگیری ویژه در این گونه موارد را ندارد.
وی در پاسخ به این که کمیسیون فرهنگی در مواردی مانند عفاف و حجاب، فعالیت‌های گسترده‌ای انجام داده است و کارنامه قابل قبولی در این زمینه دارد، گفت: ولی در زمینه‌های فرهنگی و موسیقی کاری نمی‌کند. بر پایه برخی اخبار، جمهوری آذربایجان به دنبال ثبت کمانچه نیز هست.
وی با اشاره به این که این ساز نیز یکی از سازهای سنتی ایران است، گفت: خود آذربایجان که این همه سر و صدا به راه انداخته، جزو ایران است.
باقری در پاسخ به این پرسش که چرا نمی‌توان همانند جشن نوروز، که مشترک ثبت شده است، سازهای ایرانی نیز مشترک با دیگر کشورها ثبت شود و این که چرا هیچ اعتراضی به کارهای اخیر و مشکلات آن نمی‌شود، گفت: موضوعات فرهنگی بسیار گسترده است و با زمان اندک کمیسیون، نمی‌توان همه موضوعات را پیگیری کرد؛ موضوعاتی چون صدا و سیما، امر به معروف و نهی از منکر و نظایر آن در کمیسیون پیگیری می‌شود و رسانه‌ها باید آگاهی‌رسانی کنند و ما نیز پیگیری کنیم تا بتوانیم از منافع کشورمان دفاع نماییم.
نماینده مردم بناب در پاسخ به این که کمیسیون فرهنگی چه واکنشی در این باره خواهد داشت، گفت: این موضوع در کمیسیون مطرح خواهد شد و از مسئولان میراث فرهنگی نیز دعوت خواهیم کرد تا دست‌کم در این باره توضیح دهند، چرا این موضوع را پیگیری نکرده اند؟!
وی همچنین این پرسش را مطرح کرد، با توجه به این که ایران دو نماینده در یونسکو دارد، چرا در این باره، واکنشی از خود نشان نداده‌اند و به هنگام کشیده شدن کار به رسانه‌ها گفتند، پیگیری می‌کنند.
او در پایان افزود: این مسئولان بیش از آن که به دنبال کار باشند، برای گردش و تفریح به این نشست‌ها می‌روند.
ارسال نظر