پشت پرده آزادی گروگان های ایرانی در سوریه

به گزارش پارسینه به نقل از سایت ايران آباد، اما سوال مهم اين است که در طول شش ماه گذشته اين ايراني‌ها در کجا زنداني بودند و آيا ارتش و نيروهاي امنيتي سوريه از محل آنها اطلاع داشتند، يا نه و مهمتر‌ از آن اينکه تهران چگونه از سلامت آنها مطلع مي‌شد.

زائران ايراني در مسير فرودگاه دمشق و در تباني راننده اتوبوس با شورشيان مسلح گردان‌هاي البراء وابسته به قطر ربوده شده و بلافاصله به يکي از محلات منطقه سيده زينب برده مي‌شوند و تحت مراقبت شديد قرار مي‌گيرند. در طول اين مدت شورشيان سوريه تلاش بسياري کردند تا اين زائران را به منطقه ديگري منتقل کنند، اما محاصره اين منطقه باعث شد تا آنها به همين منطقه اکتفا کنند.

در طول شش ماه گذشته، نيروهاي امنيتي سوريه محل اختفاي زائران را پيدا کرده و ربايندگان را هم به صورت کامل شناسايي کردند، اما به دلايلي از حمله به محل نگهداري ايراني‌ها خودداري کردند که شايد مهمترين آن مساله حفظ جان زائران بود.

مقامات امنيتي سوريه پس از شناسايي افراد مسول ربايش زائران ايراني در يک اقدام گسترده تمام فاميل درجه يک آنها را بازداشت کرده و اين مساله را به اطلاع آنها رساندند که در صورتي که از دماغ يکي از ايراني‌ها خوني جاري شود، ده برابر مقابله به مثل خواهد شد. در همان زمان شورشيان در قبال آزادي خانواده‌هاي خود، حاضر شدند که با دريافت مبلغي پول زائران را آزاد کنند، اما به مداخله سازمان امنيت ترکيه و قطر از اين کار منصرف شدند و به آنها گفته شد به هيچ عنوان نبايد آسيبي به ايراني‌ها برسد.

در طول شش ماه گذشته و در طي نبردهاي مختلف در سوريه آنگونه که منابع مطلع در دمشق گفته‌اند صدها نظامي و نيروي امنيتي ترک دستگير شدند و تعداد بسياري نيز به هلاکت رسيدند که اين مساله فشار زيادي را بر آنکارا وارد کرد.

نهاد امنيتي ترکيه براي آزادي افراد دستگير شده خود، به خصوص نيروهاي امنيتي وابسته به «ميت» از همان ابتدا حاضر شد که 48 زائر ايراني را با 48 مامور خود معاوضه کند، اما دولت سوريه با اين مساله مخالفت کرد، به خصوص اينکه گفت در صورت آزادي 48 مامور ترک، هيچ يک از اعضاي خانواده شورشيان - که همه مرد بودند - را آزاد نخواهد کرد و آزادي اين افراد منوط به تسليم ربايندگان است.

در همين رابطه قطر نيز وارد معامله شد و از دولت سوريه خواست تا معاون سازمان اطلاعاتش که در همان اوايل درگيري‌ها در حمص بازداشت شده بود را آزاد کند که اين مساله نيز با مخالفت دمشق مواجه شد. در اين ميان آنچه که آزادي گروگان‌هاي ايراني را تسريع کرد دو مساله بود، اول دستگيري چهار سرهنگ نيروي هوايي ارتش ترکيه و دوم نيز کشته شدن دو تن از فرماندهان اصلي گروگان‌گيرها در يک تله امنيتي در اطراف محله سيده زينب.

بر اساس اطلاعات منتشر شده، چهار سرهنگ دستگير شده ترک در نزديکي فرودگاه نظامي ديرحافر يا همان کويرس، داراي رتبه ارشديت و فرماندهي اطلاعاتي بودند که اطلاعات بسيار مهمي داشتند چرا که هر چهار نفر - دو نفر ديگر به هلاکت رسيدند - از سازمان اطلاعات نيروي هوايي ارتش اين کشور بودند که اطلاعات مهمي از اين نيرو به خصوص طرح‌هاي آن براي مداخله در سوريه برخوردار بودند.

دستگيري اين چهار نفر ضربه نهايي را بر ساختار دخالت ترکيه در سوريه زد که نتيجه آن هلاکت بيش از دو هزار شورشي در کمتر از يک هفته در اطراف حلب و به خصوص پادگان وادي الضيف در نزديکي ادلب و فرودگاه تفتناز بود تا جايي که شورشيان اعلام کردند از تصرف اين پادگان دست کشيده‌اند.

با دستگيري اين افسران فشار گروه‌هاي سياسي داخلي بر دولت اردوغان چند برابر شد، چرا که علي‌رغم انکار وي، سازمان اطلاعات ارتش سوريه اسامي اين افراد را به يکي از خبرگزاري‌ها ترک داد تا آن را منتشر کرده و واقعي بودن ماجرا را به همه قابت کند. پس از اين ماجرا بود که آنکارا ديگر حرفي از ماموران اطلاعاتي خود نزد و تنها خواستار آزادي چهار خلبان خود شد.

در بعد ديگر هلاکت دو تن از فرماندهان اصلي گردان براء، به بقيه گروگان‌گيرها ثابت کرد که نمي‌توانند براي مدت زمان بيشتري به اين ماجرا ادامه دهند و آنها نيز دير يا زود کشته خواهند شد، بنابراين در قبال آزادي چهار افسر ترک و اعضاي خانواده‌هاي خود 48 ايراني آزاد شدند و آنگونه که گفته مي‌شود هيچ مخالفي را دولت سوريه آزاد نکرده است.