تاسوعا امتحان ورود به عاشورا

تاسوعا روز امتحانِ ورود به عاشوراست، همه اصحاب و یاران حسین(ع) خود را برای امتحان عشق و بندگی آماده می کنند.روزی است که در آن اصحاب حسین سرافرازانه کنارامام و سرورشان ماندند.

تاسوعا، روزی است که عباس (ع) امان نامه ای که از سوی سپاه دشمن آمده بود را رد کرد و ماند تا نام ایثار و وفاداریش پس از هزار سال زنده تر از قبل بماند.

تاسوعا روزِ عباس است، درست است که حضرت عباس (ع) در روز عاشورا به شهادت رسیده است اما شان و منزلت او در میان عاشقان و شیفتگان آن حضرت به حدی است که در روز تاسوعا، برای سقای خیمه ها و پرچمدار لشگر حسین (ع) تاسوعا عزاداری می کنند.

مردم ایران زمین این روز را روز بزرگداشت مقام عباس نام گذاشته اند تا فرصتی برای تامل در وفاداری، گذشت و ادب عباس باشد.

امروز همه شهر سیاه پوش است

امروز همه شهر سیاه پوش است، مردم استان مرکزی و دستجات سینه زنی و زنجیر زنی شال عزا بر گردن دارند و بر سر و صورت می زنند تا به یاد بیاورند که چطور در این روز حسین و اصحابش را در کربلا محاصره کردند و بر قتل آن حضرت کمر بستند.

تاریخ اسلام با تاسوعا و عاشورا حسینی عجین شده است، و امروز تاسوعای حسینی است.روزی که 73 بقعه متبرکه استان مرکزی نیز شاهد حضور خیل عزاداران حسینی است.




دسته های عزاداری تمام خیابان های شهر را پر کرده اند، پرچم های سیاه در شهر به اهتزاز در آمده است، زنجیرها و دست ها بر آسمان می روند و پایین می آیند و سمفونی بندگی و عشق را برپا می کنند.صدای عباس عباس در شهر اراک پیچیده است.

آقای کلهر که برای عزاداری به هیئت آمده می گوید: تاسوعا روز عباس است، این روز برای این بنام ایشان است که در این روز ایشان به دلیل وفاداری و علاقه به برادر بزرگتر خود امان نامه ای که از سوی سپاه دشمن برایش آمده بود را رد کرد.

عباس اسوه ایثار و گذشت است

وی می افزاید: عباس اسوه ایثار و گذشت است و می توان از او درس های بزرگی گرفت، از جمله پشت کردن به تمام مادیات و جذابیت های دنیا.

این عزادار حسینی بیان می کند: امام حسین (ع) وفاداری اصحاب و خاندانش را ستایش کرد و برای آن ها دعای خیر کرد.

آقای توکلی نیز که شال سیاه عزا بر گردن دارد از عباس بعنوان علمدار سپاه حسین (ع) نام می کند و می گوید: عباس در تاریخ زبانزد ایثار و جانفشانی است زیرا عباس کسی است که چشم ها و دست هایش را برای آوردن آب از دست داد.

وی ادامه می دهد: گذشت از این بیشتر که عباس در پای فرات هنگامی که مَشک را پر می کرد به یاد لب های تشنه و خشکیده حسین آب ننوشید. این عزادار حسینی بیان می کند: عباس(ع) پشت و پناه حسین (ع) در روز عاشورا بود.




خانم نوربخش که در گوشه ای ایستاده و آرام بر سر می زند می گوید: عباس (ع) علاوه بر اینکه علمدار و سردار لشگر حسین (ع) بود در ایثار و ادب نیز الگو بود.

وی با بیان اینکه ادب و احترام عباس به حسین از همان کودکی در او بوده است، می افزاید: احساس مسئولیت عباس در قبال برادری اش به اندازه ای بود که دست ها و چشم هایش را از دست داد و بعد در راه آوردن آب برای کودکان خیمه ها با تنی پر از تیر به شهادت رسید.

عباس تمام دلخوشی و دلگرمی کودکانِ کربلا بود

نوربخش معتقد است که عباس تمام دلخوشی و دلگرمی کودکانِ کربلا بود و شهادت او بیشتر از هرچیز دل بچه های حرم را خون کرد.

خانم احمدی نیز می گوید: گریه کردن برای حسین و عباسش جواز حضور در بهشت است زیرا حسین و یارانش برترین انسان ها پیش خداوند هستند.

وی با بیان اینکه عشق به حسین در قلب تمام شیعیان جهان است می افزاید: اینکه با گذشت هزار و چهارصد سال هنوزنام حسیت زنده است نشان از بزرگی هدف و قیام او دارد.

احمدی معتقد است: نمی دانم به کربلا مشرف شده ایست یا نه اما آنجا که می روی در بین الحرمین بین بارگاه حسین و عباس که می ایستی احساس می کنی که برادری ای ابدی در این محوطه موج می زند. کاش می توانسم توضیح دهم که آنجا چه حالی به انسان دست می دهد.

وی می افزاید: من زیارت کربلا را برای همه عاشقان اباعبدالله را برای همه آرزو می کنم.

علیرضا که نوجوان است نیز می گوید: عباس (ع) علاوه بر برادری در روز عاشورا دلاوری را نیز به حداعلا رساند. آن هم در روزی که حسین با تعداد اندکی در برابر خیل عظیم سپاه دشمن ایستاد.

قیام امام حسین برای ما پر از درس است

وی ادامه می دهد: قیام امام حسین برای ما پر از درس است اما خود حضرت عباس هم الگوی بزرگی است.

علیرضا معتقد است اینکه به حضرت عباس می گویند علمدار حسین، سقای طفلان، سپهدار، باب الحوایج و... نشان از توانایی و بزرگی حضرت عباس است.




امروز تاسوعاست ، روزی که یاران حسین بیعتش با وی را مستحکم تر کردند، روزی که حسین برای آغاز جنگ یک روز از دشمن مهلت گرفت تا با خدای خود خلوت کند.

صدای یاحسین، یا عباس به استقبال شبی بزرگ می رود شبی که در آن صداى زمزمه مناجات یاران امام که به پیروى پیشوایشان سر داده بودند، فضاى کربلا را پر کرده بود.

و پس از گذشت سالها تاریخ تقویمی نه تاریخ احساسی، حالا صدای یا حسین مسلمانان یادآور بیعت با حسین و آرمان هایش است.

تاسوعا که می شود دلت پر می زند برای کربلا، برای بین الحرمین، برای تل زینبیه، صدای امان زبی دستی، امان ز بی آبی، سینه زنان که می آیند قلب و جانت پر از سوز و آه می شود برای آن روزها.