.svg)
بیانیه‌ای درباره خاموشی‌های اخیر
پارسینه: کارگروه نیروی دولت سایه درباره خاموشی‌های اخیر بیانیه‌ای صادر کرد.
کارگروه نیروی دولت سایه درباره خاموشی‌های اخیر بیانیه‌ای صادر کرد.
متن این بیانیه به شرح زیر است:
به نام خدا
مقدمه:
یکی از وظایف مهم وزارت نیرو و دستگاه‌های مدیریتی عظیم ذیل نظر آن در بخش برق و انرژی نظیر شرکت توانیر، شرکت مادرتخصصی تولید نیروی برق حرارتی، شرکت‌های برق منطقه‌ای و... برآورد صحیح از مصرف برق سالیانه و سال‌های آتی کشور است. متناسب با این برآورد انتظار است برنامه‌ریزی‌های لازم برای مدیریت و افزایش توان تولید برق در دستور کار باشد و هزینه‌های لازم جهت تأمین آن خواه از طریق اعمال تعرفه منطقی برق و خواه از طریق یارانه تأمین گردد که کلیات آن در اسناد بالادستی انرژی کشور قطعاً پیش‌بینی شده است.
خاموشی‌ها در حالی است که بخشی از صنایع تولیدی کشور بنا به دلایلی هم‌اکنون فعال نیستند که اگر بودند شرایطی که برای شبکه برق کشور ایجاد می‌شد نگران‌کننده‌تر بود. این خاموشی‌ها که آشکار و غیر قابل انکار است نتیجه‌ی ضعف مدیریت در حوزه برق کشور و در قوانین بودجه و تخصیص منابع مالی و خصوصاً نادیده گرفتن نقش بخش خصوصی در این صنعت است. به عنوان نمونه یکی از علل اصلی خاموشی‌ها از سوی مسئولین وزارت نیرو خارج از مدار بودن نیروگاه‌های برق آبی به دلیل تنش‌های آبی اخیر در کشور مطرح می‌شود. این نکته صحیح است، اما نکته‌ی قابل تأمل این است که این وزارت در حالی سال‌هاست به اطلاع‌رسانی چالش‌های آبی برای عموم مردم می‌پردازد که خود به عنوان اولین مخاطب به آن توجه لازم را ندارد و گویا از تغییر اقلیم و کاهش منابع آب پشت سد‌ها تاکنون اطلاعی نداشته است تا بتواند برنامه‌ریزی برای منابع جایگزین تولید برق در زمان مناسب و قبل از بحران را چاره‌اندیشی نماید.
با این سبک از مدیریت می‌توان پیش‌بینی کرد تعهدات اخیر که درخصوص گاز‌های گلخانه‌ای و گاز کربنیک در کشور مطرح است احتمالا در آینده‌ای نه چندان دور سرنوشتی را برای نیروگاه‌های حرارتی کشور رقم خواهند زد که امروز برای نیروگاه‌های برق آبی شاهد آن هستیم، یعنی عدم توجه به آن تا زمان رسیدن به بحران و خروج نیروگاه‌های حرراتی از مدار تولید به علت تعهد کاهش تولید گاز کربنیک!
عدم مشارکت بخش خصوص که سهم قابل توجهی را در تولید دارد در جلسات تصمیم‌گیری نحوه توزیع و تولید و بی توجهی به خواسته‌های آنان غیرمنصفانه بوده و انگیزه‌ی این بخش در سرمایه‌گذاری‌های توسعه‌ای را از بین می‌برد. با بی انگیزه نمودن بخش خصوصی که طبق قوانین جاری بار سنگین تولید برق قرار است بر دوش آنان باشد، مشکلات تأمین و توزیع برق بیش از پیش خواهد شد.
با عنایت به فرسوده بودن نیروگاه‌های حرارتی و راندمان پایین آنها، توجه ویژه به توسعه برق‌های نو بخصوص هسته‌ای که برای آن سرمایه‌گذاری شده است در کشور یک ضرورت است، اما متاسفانه تاکنون به دلایل مختلف حمایت خوبی از آنها نمی‌شود.
همه این موارد گویای این مطلب است که علی‌رغم ادعا‌های صورت گرفته مبنی بر برنامه‌ریزی و درایت، در حوزه برق اقدامات و دستاورد‌ها در خور شأن خدمتگزاری انقلاب اسلامی به مردم نیست.
وضعیت فعلی برق کشور:
۱- ظرفیت اسمی نیروگاه‌ها کشور اعم از حرارتی، برق آبی، اتمی و تجدیدپذیر در حدود ۷۵۰۰۰ مگاوات است که در حدود ۵۷۰۰۰ مگاوات توان تولیدی دارند.
۲- به علت کاهش ذخیره آب سد‌ها برخی از نیروگاه‌های برق آبی در مدار تولید نیستند که البته از سال‌ها قبل قابل پیش‌بینی بود.
۳- به علت فرسودگی و مشکلات در نگهداری و تعمیرات، برخی از نیروگاه‌های حرارتی در مدار نیستند و یا امکان تولید با حداکثر ظرفیت را ندارند که عامل اصلی آن بدهی‌های بالای وزارت نیرو به این نیروگاه‌ها است. وزارت نیرو خود می‌داند که حیات و بقای نیروگاه‌های خصوصی متصل به پرداخت بهای برق تولیدی آنهاست، ولی با این وجود پرداخت‌ها به موقع و کامل انجام نشده است.
۴- ساختار وزارت نیرو هزینه‌های زیادی را به صنعت برق تحمیل نموده است که ناشی از عدم واگذاری برخی امور اجرایی به بخش خصوصی است. این تمرکزگرایی موجب لختی در انجام وظایف اصلی و از آن مهمتر بالا رفتن قیمت تمام شده برق شده است. عدم امکان مشارکت بخش خصوصی در شبکه توزیع حادتر است و باعث انحصارطلبی شده و فضای رقابتی در عرضه برق به مشترکین عملاً وجود ندارد.
۵- توسعه نیروگاه‌های دولتی ممنوعیت دارد و بخش خصوص بعلت بی‌اعتمادی به وزارت نیرو که ناشی از بدهی‌های سنگین و بدحسابی‌هاست، حاضر به سرمایه‌گذاری و ساخت نیروگاه‌های جدید نیست.
۶- نیروگاه‌های تجدیدپذیر که امروزه مردم به خوبی به اهیمت و کارایی آنها پی برده‌اند، در بدنه وزارت نیرو اغلب به عنوان یک موضوع فانتزی یاد می‌شود. نرخ خرید برق تضمینی از این نیروگاه‌ها در حدودی است که لزوما برای همه انواع آنها توجیه اقتصادی جهت ساخت و بهره‌برداری از این نیروگاه‌ها وجود ندارد.
۷- نیروگاه‌های اتمی نیز که پرونده‌ای پر واضح دارند. خواست و اراده و ضرورت کشور است، اما با مسایل سیاسی گره خورده و در طول زمان در حد انتظار، پیشرفت و توسعه ندارد.
۸- تلفات در شبکه برق کشور بالاست و در حدود ۱۴% اعلام می‌شود که حدود ۳% آن در بخش انتقال و حدود ۱۱% آن در بخش توزیع است.
راهکار‌های پیشنهادی برای برون رفت از وضعیت فعلی:
۱- عبور مصرف از ظرفیت واقعی تولید یعنی عدد ۵۷۰۰۰ مگاوات یعنی قطع سراسری برق و آسیب به زیرساخت‌های کشور که نباید تحت هیچ شرایطی اتفاق بیفتد. مسایل مربوط به برق نیز نظیر اغلب موضوعات دیگر راهکار یک شبه ندارد و نیازمند ایجاد و توسعه زیرساخت‌ها و برنامه‌ریزی‌های بلندمدت است.
۲- چنانچه اشاره شد یکی از ریشه‌ای‌ترین مشکلات برق کشور بدهی چندین هزار میلیارد تومانی وزارت نیرو به نیروگاه‌هاست. برای رفع این بدهی باید به اجرای صحیح قوانین مربوط به یارانه‌ها و حامل‌های انرژی پایبند باشیم، باید اعتبارات تخصیص داده شده را صرفاً در محل خود مصرف نماییم و از همه مهمتر الگوی تعرفه‌گذاری قیمت برق را اصلاح نماییم. البته این اصلاح به معنای افزایش بهای برق برای همه‌ی مشترکین به یک اندازه نیست بلکه بهای برق برای مشترکین متناسب با میزان مصرف ایشان محاسبه و دریافت خواهد شد. این الگوی اصلاحی مشترکین را به رعایت الگوی مصرف تشویق می‌کند و نسبت به زیاده روی در مصرف بازدارنده خواهد بود. البته در کنار اصلاح الگوی تعرفه‌گذاری، وزارت نیرو نیز باید بتواند اصلاح قیمت برق را اعمال نماید که محدودیت برای ایشان وجود دارد.
۳- تغییرات در الگو‌های رفتاری و سبک زندگی، پیشرفت فناوری و صنایع، ضرورتی را ایجاد می‌نماید که باید نگاه واقعبینانه‌تری به میزان مصرف برق در کشور داشته باشیم. ضرورت دارد در برآورد نیاز‌های کشور بازنگری جدی داشته باشیم.
۴- کاهش بدهی‌های دولت به بخش خصوصی، پرداخت کامل و به موقع بهای برق تولیدی نیروگاه‌ها و اصلاح در برخی قوانین و قرارداد‌های وزارت نیرو با نیروگاه‌های بخش خصوصی، سرمایه‌گذاران بخش خصوص را برای ایجاد نیروگاه‌های جدید که در کوتاه‌مدت یک اصل و ضرورت است ترغیب خواهد نمود. در زمینه احداث نیروگاه‌های جدید هرچند از سرمایه‌گذاری‌های خارجی نباید غافل بود، اما ظرفیت تولیدکنندگان تجهیزات نیروگاهی داخل کشور همواره باید مورد نظر باشد و حضور سرمایه‌گذاران خارجی را بدون شک باید مشروط به تأمین و توسعه تجهیزات در داخل کشور نمود.
۵- چنانچه اشاره شد تلفات شبکه برق در کشور در خطوط انتقال و خصوصاً در شبکه توزیع حدود ۱۴% است. به هر میزان که از این تلفات بکاهیم به معنای آن است که به همان میزان نیروگاه جدید احداث نموده باشیم.
۶- چابک‌سازی بدنه وزارت نیرو با برون‌سپاری و واگذاری برخی امور در حوزه تولید و خصوصاً توزیع برق به بخش خصوصی یک ضرورت است. مقایسه تجربه عملکرد وزارت نیرو با بخش خصوصی در احداث و بهره‌برداری از نیروگاه‌ها و مدیریت هزینه‌ها گویای توانمندی بالاتر بخش خصوصی و قابلیت رقابتی آن است. این کارآمدی و موفقیت بخش خصوصی را می‌توان در بخش تولید توسعه داد و در بخش توزیع نیز تجربه نمود.
۷- توسعه نیروگاه‌های تجدیدپذیر فارغ از انواع آن نیازمند حمایت جدی است. بخش خصوصی و عموم مردم در این عرصه می‌توانند فعالیت مفید و مؤثر داشته باشند. در این حوزه نیاز است عوارض برق که در قبوض مشترکین لحاظ و دریافت می‌گردد، در محل خود مصرف شود. قیمت واقعی تولید برق در کشور باید محاسبه و اعلام شود و متناسب با آن تعرفه قیمت خرید برق تضمینی اصلاح گردد. سرمایه‌گذاری‌هایی در خصوص فرآوری مواد اولیه برای تولید قطعات و تجهیزات این نیروگاه‌ها ضرورت دارد تا حجم سرمایه‌گذاری جهت احداث نیروگاه‌های تجدیدپذیر و به دنبال آن قیمت تمام‌شده این نوع برق کاهش یابد. ایجاد آزمایشگاه‌های مرجع برای تست و کنترل کیفیت نیز در این زمینه یکی از نیاز‌های اصلی است که دولت و یا بخش خصوصی می‌توانند در ایجاد و مدیریت آنها مشارکت نمایند. در این میان باید نیروگاه‌های برق آبی کوچک و متوسط که در حال حاضر در کانون توجه نیستند و برای مناطقی از کشور کارآیی دارند، مورد توجه بیشتر قرار گیرند.
۸- توسعه فناوری هسته‌ای و به دنبال آن نیروگاه‌های هسته‌ای همواره یکی از راهبرد‌های اصلی کشور طی سال‌های اخیر بوده و هست که برای آن نیز سرمایه‌گذاری شده است و کشور افق تامین برق تا میزان ۲۰ هزار مگاوات را از این طریق هدفگذاری نموده است. سال‌های قبل که بحران‌های برق و آب به این شدت محسوس نبود، ضرورت وجود چنین نیروگاه‌هایی برای برخی مشهود نبود و استقامت کشور در مقابل کارشکنی‌های غرب و اروپا در مسیر توسعه آن را حیاتی نمی‌دانستند. امروز بر همگان آشکار است که نیروگاه‌های هسته با برق پایدار منشاء آلایندگی سوخت‌های فسیلی در نیروگاه‌های حرارتی را ندارند فلذا با استاندارد‌های محدودکننده بین‌المللی که البته هر روز بر شدت و سختگیری آنها افزوده می‌شود سازگار است. علاوه بر آن محدودیت نیروگاه‌های برق آبی را ندارد و با قرار گرفتن در کنار سواحل آب‌های آزاد، یک منبع تولید مطمئن آب شیرین محسوب می‌شوند که امروزه از نیاز‌های اساسی و حیاتی کشور محسوب می‌شود. مزیت دیگر فناوری هسته‌ای بومی شدن در کشور است که با وجود تمام محدودیت‌ها و بدخواهی‌ها وابستگی خارجی ندارد. شایان ذکر است نیروگاه‌های هسته‌ای در ازای هر کیلو وات ساعت تولید برق، از ارزان‌ترین نوع نیروگاه‌های ممکن در دنیاست.
امید است با همدلی و همکاری و کمک به رفع نارسایی‌های موجود و استقبال از راهکار‌های اجرایی، تلاش جمعی را برای رفع هر چه سریع‌تر کاستی‌ها متمرکز نماییم و آنچه را مطالبه‌گری و گفتمان انقلاب اسلامی برای رفاه و آسایش پایدار مردم عزیزمان است محقق نماییم؛ ان شاءالله.
ارسال نظر