صنعت انیمه ژاپن در بحران
پارسینه: در حالیکه تصور این است که انیمههای ژاپنی کنترل پیکسار و دیزنی بر صنعت انیمیشن را تهدید کردهاند، مشکلات ساختاری قدیمی و از جمله کمبود انیماتور جوان دارد به این رشد ضربه میزند.
در زمانی که محبوبیت جهانی صنعت انیمه ژاپن هرگز بالاتر از این نبوده، به دلیل میزان درآمد پایین، ساعتهای کاری طولانی و کمبود شدید هنرمندان، این صنعت در بحران قرار دارد.
ژاپن تنها چالشگر واقعی برتری هالیوود در این ژانر رقابتی است، اما در حالیکه به نظر میرسید انیمههای ژاپنی و مخصوصاً فیلم به شدت محبوب «نام تو» کنترل پیکسار و دیزنی بر صنعت انیمیشن را تهدید کردهاند، مشکلات ساختاری قدیمی دارد به این رشد ضربه میزند.
با توجه به کمبود استعدادها در عرصه انیمه ژاپنی، بزرگترین ستاره آن یعنی هایائو میازاکی موسس استودیو گیبلی در ۷۸ سالگی از بازنشستگی بیرون آمده و دارد فیلم «چطور زندگی میکنی؟» را میسازد که سال آینده بیرون میآید.
اما یوشیاکی نیشیمورا تهیهکننده فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار «ماجرای شاهزاده خانم کاگویا» گفته این صنعت با کمبود انیماتورهای خوب، شرایط کاری بد و حتی کمبود خلاقیت دستوپنجه نرم میکند. همتایان او از درآمدهای پایین، کمبود استعدادهای جوان نوظهور و خستگی در تیمهای انیمیشن سختکار که اغلب ۱۲ تا ۱۸ ساعت در روز کار میکنند، ناراضی هستند.
کیچی هارا ستاره در حال رشد انیمه ژاپنی که فیلم جدیدش «سرزمین عجایب» را در فستیوال انیمیشن انسی نشان داد و چهار سال پیش هم با فیلم «خانم هوکوسای» آنجا برنده جایزه بزرگ هیات داوران شده بود، نگران آینده است.
او میگوید: «شاید بزرگترین مشکل صنعت انیمیشن ژاپن این است که دیگر هیچ انیماتور جوانی وجود ندارد».
آیومو واتانابه که فیلم «کودکان دریا» خود را در بخش خارج از رقابتی فستیوال انسی به نمایش گذاشت، نگران «استانداردسازی» جلوههای بصری و کمبود محتوای اوریجینال است. او میگوید این حقیقت که «تعداد بسیار کمتر و کمتری از انیماتورها میتوانند با استفاده از دست خود به خوبی طراحی کنند» به هیچ وجه به این مسئله کمکی نمیکند.
واتانابه گفت: صنعت انیمیشن ژاپن به دو طیف افراطی تقسیم شده: «فیلمهای بزرگ که میتوانند از تعداد خارقالعادهای از انیماتورها استفاده کنند و در آن سوی طیف پروژههای هنریتری که پول بسیار کمتری در اختیار دارند».
منبع: ژاپن تودی
چرت ترین ژانر جهان. طراحی چهره های اغراق آمیز که ناشی از عقده های درونی طراحان بوده باعث میشه به هیچ وجه شخصیت ها قابل همدردی نباشند و داستان هم همواره فقط برای خود ژاپنی ها و شینتو مذهب ها قابل دنبال کردنه.