.svg)
منابع قرض الحسنه بانکها کجا می‌رود؟
پارسینه: پس از تصویب وام ۲۵ میلیونی برای خرید خودرو، داد خیلی‌ها درآمده است که چطور بانکها برای وام سه- چهار میلیونی ازدواج، زوج‌ها را مدتها سر می‌دواندند،
اما حالا برای وام خرید خودرو ناگهان همه بسیج شده‌اند؟ آیا خرید خودرو مهم‌تر از ازدواج جوان‌هاست؟ البته در نگاه اول این تناقض احساس می‌شود. اما در حقیقت هدف از آن وام لزوماً به معنای نگرانی دولت از بی‌ماشینی خلق‌ا... نیست، بلکه به قول اهل اقتصاد، هدف تحریک تقاضاست. البته چنانچه زوج‌های معترض نگاهی به نرخ سود این وام‌های 25 میلیونی داشته باشند، ممکن است از اعتراضان پشیمان شوند!
همیشه این پرسش ذهن مرا مشغول کرده که چرا بانکها در اعطای وام‌هایی مانند همین وام ازدواج که سود کمتری دارد، این قدر کند و سختگیرند؟ برایم سوال بوده که چرا بانکها برای جذب سپرده‌های قرض‌الحسنه مردم برنامه‌ای ندارند و به آن روی خوش نشان نمی‌دهند؟ برایم سؤال بوده که همین میزان سپرده‌های قرض الحسنه موجود مردم که گویا رقم آن به حدود 65 هزار میلیارد تومان می‌رسد، کجا صرف می‌شود؟ و ده‌ها پرسش مشابه دیگر درباره ساز و کار بانکها در مواجهه با سپرده‌های مردم که انتظار هیچ سودی را ندارند.
براساس آمارهای موجود گویا تا سال 1385، نزدیک به 70 درصد سپرده‌های مردم نزد بانکها، قرض الحسنه بوده و اما جالب آنکه تا این تاریخ بانکها هر جور دلشان می‌خواسته این پول‌های با سود صفر را هزینه می‌کرده‌اند. یعنی ما یک دوره طلایی داشته‌ایم تا نظر مردم و جامعه را به بانکداری اسلامی جلب کنیم، اما متأسفانه مردم عملاً از اعتماد به بانکها متضرر شده‌اند، چون آن‌ها پولشان را برای مصارف قرض‌الحسنه به بانکها می‌دادند، اما بانکها در فعالیتهای پرسود خرج می‌کردند و بدیهی است هر روز پول‌دارتر می‌شوند، از سال 85 قانونی آمد و بانکها مجبور بودند منابع قرض الحسنه را در امور قرض الحسنه صرف کنند. بدیهی است این وضعیت موجب کاهش شدید سود بانکها می‌شود، بنابراین آن‌ها کم کم حساب‌های قرض‌الحسنه را رها کرده و حتی آشکارا مراجعه کنندگان را به حساب‌هایی که سود داشت توصیه می‌کردند و نه حساب‌های قرض‌الحسنه!
با تمام این احوال هنوز هم ده‌ها هزار میلیارد تومان سپرده‌های قرض الحسنه مردم نزد بانک‌هاست. طبق آمارهای موجود، در خوشبینانه‌ترین حالت، کمتر از نصف این منابع صرف امور قرض الحسنه می‌شود. بقیه این پول چگونه هزینه می‌شود؟ آیا نظارت دقیقی وجود دارد؟ چطور یک زوج جوان با وجود این همه تأکیدها بر ازدواج و افزایش جمعیت برای یک وام بسیار اندک باید ماه‌ها بروند و بیایند و اما در طرف دیگر از مصرف دقیق 68 هزار میلیارد تومان سپرده‌های قرض الحسنه همین مردم نزد بانکها اطلاعی در دست نباشد؟ آیا وقت آن نرسیده است که بانکها زیر ذره بین نهادهای نظارتی قرار گرفته و نسبت به این سپرده‌ها به مردم پاسخگو باشند؟
منبع: قدس آنلاین
ما كه براي رضاي خدا داده ايم ، سود جويان در محضر پروردگار پاسخگو باشند
بانکها بساز بفروش شدند