اظهارات جدید آلبرایت درباره‌ی خاتمی و ارتباط با ایران

به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی پارسینه، مادلین آلبرایت وزیر امور خارجه‌ی آمریکا در سالهای 1995 تا 2001 که هم‌اکنون در دانشگاه جرج‌تاون به تدریس واحدهای امنیت ملی می‌پردازد، اخیرا در اندیشگاه انگلیسی چاتم‌هاوس حضور یافته و سخنرانی با عنوان «قدرت دیپلماسی» ارائه داده است. چاتم هاوس ‏ یک سازمان غیردولتی و مرکز پژوهشی در شهر لندن است که به تحلیل چالش‌های استراتژیک می‌پردازد و از آن به عنوان اندیشگاه سیاست خارجی کشور بریتانیا یاد می‌شود.

آلبرایت در سخنرانی خود، به موضوعات متنوعی مانند موضوع سوریه، پرونده‌ی هسته‌ای ایران، و جهت‌گیری سیاست خارجه‌ی آمریکا اشاره کرده است.

در بخش دوم سخنرانی او که مربوط به پرسش و پاسخ است، اولین سوال از او پیرامون مسئله‌ی رابطه‌ی آمریکا و ایران پرسیده شده است. سوال کننده می‌پرسد:

«بیش از 30 مقام سابق آمریکایی خواهان گفتگوی مستقیم بین آمریکا و ایران با همان شدت اعمال‌شده بر تحریم‌ها علیه ایران شده‌اند. وقتی شما وزیر امور خارجه بودید، در مارس 2000 در «انجمن آسیا» یک سخنرانی کردید و تلاش کردید به خاطر اتفاقات سال 1953 از ایران عذرخواهی کنید. شما حتی اجازه‌ی صادرات خاویار و قالیچه از ایران به آمریکا را صادر کردید. سیزده سال گذشته است و ایران و آمریکا هنوز هیچ ارتباط یا گفتگویی نداشته اند. فکر میکنید سنگ لغزنده کجای این راه قرار دارد؟»

به گزارش پارسینه، مادلین آلبرایت در پاسخ به این سوال می‌گوید:

«اتفاقی که افتاده این است که رابطه‌ی آمریکا - ایران بسیار پیچیده شده است. من در زمان بحران گروگان‌گیری در دولت کارتر بودم. خاتمی رئیس‌جمهور شد. یک سخنرانی کرد که در آن نسبت به تاریخ و فرهنگ آمریکایی احترام نشان داد. با توجه به گفتگوی دیپلماتیک، این یک ماجرای خیلی جالب و طولانی بود. ما به شیوه‌های گوناگون پاسخ دادیم، می‌خواستیم که رابطه‌ای متفاوت باشد، و از انتخاب خاتمی بهره‌برداری کنیم. در واقع من اجازه‌ی واردات خاویار، قالیچه، و پسته را دادم - نه به این خاطر که به آنها احتیاج داشتیم، بلکه به این خاطر که این اجناس به طبقه‌ی بازرگان در ایران مرتبط بود و هدف هم همین بود. فقط باید بگویم که، برای نشان دادن حس طنز ایرانی‌ها، وقتی که من دیگر مسئول نبودم و می‌توانستم هدیه قبول کنم، آن‌ها خاویار، پسته و یک قالیچه فرستادند.

فکر می‌کنم که بخشی از آن سیگنال‌های مخلوط بود، بی‌تعارف. من با بعضی از ایرانی‌ها حرف زده‌ام، - چرا که ما مسئولیت خلع ید مصدق را پذیرفتیم، این یکی از چیزهایی بود که من در آن هنگام راجع بهش حرف زدم، و بعضی ایرانی‌ها به من گفته‌اند که ایران به شیوه‌های گوناگون سیگنال را گم کرد.»

آلبرایت همچنین در بخشی دیگر از پاسخ خود می‌گوید:

«من اتفاقا به گفتگو ایمان دارم. دیپلماسی، همانطور که قبلا هم گفتم - این راهی است که شما با مردم حرف می‌زنید. با کشورهایی که مخالفشان هستید صلح یا ارتباط برقرار می کنید، همانقدر که با کشورهای موافق رابطه برقرار می‌کنید.»

گفتنی است اشاره‌ی آلبرایت به اهدای قالیچه، مربوط به مراسمی است که در آن هوشنگ امیراحمدی از سوی ایرانیان به وی قالیچه‌ی ایرانی هدیه داده بود.