حد میانه پوتین در قبال ایران و اسرائیل

نتانیاهو هر چند وقتی یکبار به روسیه سفر می‌کند و تبادل نظر و مذاکراتی با مقامات این کشور انجام می‌دهد. منتها سفر اخیر نتانیاهو به مسکو پس از دیدار با ترامپ انجام گرفت. او مجددا گفت و گویی با پوتین داشت و این نشان می‌دهد در یارگیری‌های خود روسیه را نیز مد نظر می‌دهد.

با توجه به اینکه مذاکرات اخیر سوریه به نتایجی منجر شد و طرفین حاضر در خاک این کشور توانستند در چهار محور به تفاهم دست یابند، می‌توان گفت مذاکرات وارد مرحله تازه‌ای شده است. در چنین شرایطی نتانیاهو تلاش می‌کند ضمن انجام لابی و پیشنهاد معامله با روسیه، بر روند مذاکرات اثرگذار باشد.

این رایزنی‌ها به هدف هدایت مذاکرات انجام می‌شود و نتانیاهو قصد دارد به مطلوب اسرائیل دست یابد و امنیت تل‌آویو را تامین نماید. البته باتوجه به نزدیکی روسیه و اسرائیل، نتانیاهو هیچگاه دست خالی از مسکو بازنگشته است. مسکو و تل‌آویو هم اشتراک منافع دارند و هم رویکردهای مشترکی را در منطقه پیگیری می‌کنند.

هرچند روسیه طرفدار تئوری‌های نتانیاهو در قبال ایران نیست، اما اینکه مسکو قول مساعدی مبنی حفظ امنیت اسرائیل به تل‌آویو بدهند هم دور از ذهن نیست. لذا بعید نیست که نتانیاهو موفق شده باشد در قبال امنیت اسرائیل از مسکو چراغ سبزی گرفته باشد.

البته نوع برخورد روسیه تنها بر پایه گفت و گوی پوتین و نتانیاهو است شرایط سوریه به گونه‌ای است که پای آمریکا و کشورهای عربی نیز به خاک این کشور باز شده. اما مجموعه این‌ها می‌توانند با روسیه معامله کنند.

شما فرض کنید آمریکا، اسرائیل و کشورهای عربی با روسیه مذاکره کنند و معامله‌ای سودآور و اقناع کننده برای طرفین پیشنهاد دهند. در چنین حالتی روسیه قطعا حاضر به معامله خواهد بود.

حتی در زمانی که هیچ توافقی در میان نیست، مشاهده می‌کنیم پوتین در قبال بحث ایران و اسرائیل حد میانه را رعایت می‌کند. از یک طرف قول‌هایی مبنی بر حفظ امنیت اسرائیل به نتانیاهو می‌دهد و با او کنار می‌آید و از طرف دیگر به همکاری‌های خود با ایران بر پایه منافع ملی کشورش ادامه می‌دهد.

پوتین فعلا به صورت میانه با طرفین ادامه می‌دهد تا بتواند به وضعیتی مطلوب دست یابد. البته مناقشات دیگری نیز وجود دارد که روسیه یک پای آن است. بحث گرجستان و مناقشات اوکراین از دیگر مواردی است که می‌تواند بر کلیات مناقشات روسیه و آمریکا اثرگذار باشد.

ایران باید خود را برای وقوع چنین توافقی آماده کند. ما نباید تمام تخم مرغ‌های خود را در سبد روسیه بچینیم و با بازیگران بیشتری وارد همکاری و مذاکره شویم. لذا اگر در این فاصله هیچ اقدامی نکنیم، دست ما خالی می‌ماند و کاری از پیش نمی‌بریم. وقوع چنین توافقی بسیاری محتمل است.

سرنوشت بشار اسد مشخص نیست و در چنین شرایطی ایران باید در انتظار معادلات سوریه باقی بماند. کارت‌هایی که در دست ایران است در سوریه، عراق و لبنان صادق است و اگر همین‌ها را هم از دست بدهد با مشکلات فراوانی مواجه خواهد شد.