شورش در دهلی: کتک زدن، زجر کش کردن، و زنده سوزاندن مسلمانان

به گزارش «پارسینه»، به دنبال سفر دونالد ترامپ به هند، بار دیگر موج اعتراضات مسلمانان به قانون تبعیض آمیز اعطای تابعیت هندی به مهاجران خارجی، به جز مسلمانان، شدت گرفت. این اعتراضات اما با واکنش تند و خشونت آمیز گروه های ملی گرای هندو مواجه شد. «گاردین» در گزارشی از دهلی نو، به وقایع رخ داده در روزهای گذشته پرداخته است که بخش هایی از آن را می خوانید:

او همچون یک گلوله خون آلود روی زمین افتاده است، اما ضربات باتوم همچنان ادامه دارد. در حالی که ۳۰ غریبه بدون توقف او را مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند، «محمد زبیر» چشم خود را بست، پیشانیش را روی خاک گذاشت و نیایش کرد.

زبیر، ۳۷ ساله، گفت: «ضربات روی سر، دستان و پشت من می‌باریدند. از آن‌ها نخواستم کتک زدن من را متوقف کنند. ساکت شدم، سعی کردم نفس خود را نگه دارم و بدنم را سفت کنم.»

همینطور که صحبت می‌کند اشک روی صورتش جاری می‌شود: «ابتدا پرسیدم چرا به من حمله می‌کنید؟ چه اشتباهی کرده ام؟ اما آن‌ها به حرف‌های من گوش ندادند و از هر طرف به من حمله کردند.آن‌ها فریاد می‌زدند مسلمان حرامزاده را بکشید. بسیاری از مردان دیگر آنجا ایستاده بودند، اما نمی‌آمدند تا مرا نجات دهند.» عکس ضرب و شتم بی رحمانه زبیر در روز روشن و در خیابان‌های دهلی یکی از تکان دهنده‌ترین تصاویر شورش‌های مذهبی وحشیانه‌ای بود که دهلی را درگیر کرد.

با آتش زدن مساجد، زنده سوزاندن مسلمانان در خانه هایشان یا به خیابان کشیدن و زجرکش کردن آنها، خشونت در سراسر شمال شرق پایتخت دهلی شدت گرفت. کسب و کار و دارایی‌های مسلمان نیز به آتش کشیده شد. در خیابان‌هایی که هندو‌ها و مسلمانان در کنار هم زندگی مسالمت آمیز داشته اند، اکنون اجساد در کنار خودرو‌ها و دوچرخه‌های اسقاط شده و سوخته، شیشه‌های خرد شده و ویترین‌های خاکستر شده دیده می‌شوند. پلیس هم به اجازه دادن، تشویق یا حتی پیوستن به اوباش هندو متهم است.

اوباش هندو مردان را در خیابان‌ها متوقف کرده و خواستار دیدن کارت شناسایی آن‌ها می‌شوند. اگر کسی امتناع ورزد، او را مجبور می‌کنند نشان دهد که ختنه شده است یا خیر، همانطور که در بین مسلمانان رایج است. عمران خان ۳۰ ساله، دوره گرد خیابانی که در «شیو ویهار» در شمال شرقی دهلی زندگی می‌کند، عصر روز دوشنبه در حالی که در خانه قدم می‌زد با حمله افراد مهاجم رو به رو شد.

او گفت: «برخی از آن‌ها مرا مجبور کردند شلوارم را پایین بیاورم. آن‌ها به محض این که مطمئن شدند من مسلمان هستم، شروع به ضرب و شتم وحشیانه من کردند.»

اوباش هندوی مسلح به میله‌های آهنی، دیلم و لوله‌های فلزی، آن قدر خان را کتک زدند تا بیهوش شد. ساعت‌ها بعد، او متوجه شد که مهاجمین، با فرض اینکه او مرده است، طنابی را به گردنش بسته اند و او را به داخل نهری انداخته اند.

از طرف هر دو گروه خشونت‌هایی وجود داشته است، اما این جامعه مسلمانان دهلی است که در قریب به اتفاق موارد هدف حمله ده‌ها هزار نفر از اوباش هندو قرار گرفته است. در محله «چند باغ» که شاهد بدترین اتفاقات بوده است، تنها کسب و کار‌های مسلمان -آرایشگاه‌ها، بستنی فروشی‌ها، قصابی‌ها- ویران شده اند. در یک گوشه، پوست سوخته صد‌ها پرتقال، موز و هندوانه که از جلوی غرفه یک مسلمان میوه فروش بیرون ریخته شده هوا را بوی میوه سوخته پر کرده است.

خشونت‌ها از زمان جدایی پاکستان به عنوان یک کشور مستقل مسلمان در سال ۱۹۴۷ که منجر به کشته شدن نزدیک به دو میلیون نفر در مبارزه برای استقلال و پس از آن شد، همواره لکه ننگی برای هند بوده است. شورش‌ها در مرز‌های مذهبی کشوری که نزدیک به ۱۴ درصد جمعیت آن مسلمان و ۸۰ درصد هندو هستند، همچنان ادامه دارد. گسیختن رابطه دو طرف از دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ آغاز شد، اما در سال ۱۹۹۲ هنگامی که هزاران نفر از جمعیت هندو‌های راست گرا، شامل چندین عضو حزب حاکم فعلی، یعنی بهاراتیا جاناتا (BJP)، مسجد بابری را به آتش کشیدند به نقطه عطفی بدل شد.

هنگامی که بهاراتیا جاناتا در سال ۲۰۱۴ به رهبری نارندرا مودی برای تشکیل دولت انتخاب شد، اختلافات گسترش یافت. بهاراتیا جاناتا جناح سیاسی «راشتریا سوایامسواک سانگ» (RSS)، یک سازمان شبه نظامی ملی گرای هندو است که بار‌ها و بار‌ها به حملات سازمان یافته علیه مسلمانان متهم شده است. بهاراتیا جاناتا معتقد است هند باید یک کشور هندو و نه سکولار باشد و به همین دلیل محیطی از نفرت را در هند پرورش داده است. اکنون زجرکش کردن مسلمانان شروع شده و آن‌ها به تدریج به شهروندان درجه دوم در کشور خود تبدیل شده اند.

مودی حتی پیش از آن که به مقام نخست وزیری برسد، به خاطر نفرت پراکنی و خشونت شناخته می‌شد. او به عنوان سروزیر گجرات، به تشویق شورش‌های فرقه‌ای در سال ۲۰۰۲ متهم شده بود که موجب کشته شدن بیش از ۱۰۰۰ نفر، شامل ۸۰۰ مسلمان، شده بود. مودی این اتهامات را که منجر به ممنوعیت او از سوی ایالات متحده شده بود، تکذیب می‌کند. او در سال ۲۰۱۲ توسط دادگاه عالی هند تبرئه شد شد، اما هرگز عذرخواهی یا حتی ابراز پشیمانی نکرده است.