.svg)
علائم ابتلا به ویروس اچ آی وی
پارسینه: ویروس نقص ایمنی انسانی یا اچ آی وی سال‌هاست که به عنوان مرگبارترین ویروس شناخته می‌شود. یکی از باورهای غلط درمورد آن، این است که اغلب چنین تصور می‌شود که اچ آی وی همان ایدز است، در صورتی که اچ آی وی یک نوع ویروس است که وارد بدن فرد می‌شود و وی را حامل این عفونت می‌کند، اما بیماری ایدز که شکل پیشرفته ابتلا به اچ آی وی است، عبارتست از به وجود آمدن ضعف عمده در دستگاه ایمنی بدن که در واقع سلول‌های اصلی ایمنی را به شدت درگیر می‌کند.
شما باید عوامل افزایش‌دهنده خطر ابتلا به ایدز را بشناسید تا با دوری از این عوامل از خود در برابر بیماری ایدز مراقبت کنید.
دکتر مونا فانی متخصص ویروس‌شناسی، درباره ایدز توضیحاتی را بدین ترتیب داد: ویروس نقص ایمنی انسانی یا اچ آی وی سال‌هاست که به عنوان مرگبارترین ویروس شناخته می‌شود. یکی از باورهای غلط درمورد آن، این است که اغلب چنین تصور می‌شود که اچ آی وی همان ایدز است، در صورتی که اچ آی وی یک نوع ویروس است که وارد بدن فرد می‌شود و وی را حامل این عفونت می‌کند، اما بیماری ایدز که شکل پیشرفته ابتلا به اچ آی وی است، عبارتست از به وجود آمدن ضعف عمده در دستگاه ایمنی بدن که در واقع سلول‌های اصلی ایمنی را به شدت درگیر می‌کند. این امر باعث کاهش توانایی بدن در مقابله با عفونت‌ها و توانایی سرکوب سلول‌های غیرطبیعی مثل سلول‌های سرطانی می‌شود.
علائم ابتلا به ویروس اچ آی وی
از زمان ورود اچ آی وی به بدن تا بروز ایدز ممکن است بین شش ماه تا 10 سال و یا بیشتر به درازا بکشد. در این مدت گرچه فرد به ظاهر تندرست به نظر می‌رسد، ولی ممکن است ویروس از او به دیگران سرایت کند. عفونت اولیه با این ویروس ممکن است هیچ علامتی ایجاد نکند، یا همراه با خستگی، کاهش وزن بدون توجیه، تعریق شبانه، عفونت‌های مکرر تنفسی و پوستی، تب، تورم گره‌های لنفاوی تمامی بدن، زخم در دهان، تغییرات ناحیه تناسلی، بزرگ شدن طحال و اسهال باشد و متاسفانه به دلیل مشترک بودن این علائم با بسیاری از بیماری‌های دیگر یک‌سوم حاملان اچ آی وی زمانی متوجه می‌شوند مبتلا به این ویروس هستند که در مرحله پیشرفته‌ای از این بیماری یعنی AIDS هستند و در واقع نقص شدید دستگاه ایمنی در این افراد آشکار شده است.
عوامل خطر برای انتقال ویروس اچ آی وی
از عوامل افزایش‌دهنده خطر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1-تماس جنسی محافظت‌نشده با افراد آلوده.
2-بی‌بندوباری جنسی.
3-استفاده از سوزن‌های آلوده.
4-تزریق فرآورده‌های آلوده خونی.
5-مواجهه کارکنان بیمارستان‌ها و تکنسین‌های آزمایشگاهی با خون، مدفوع یا ادرار افراد آلوده به ویروس ایدز.
6- فرو رفتن اتفاقی سوزن آلوده در دست.
7- انتقال از مادر به فرزند در دوران بارداری و شیردهی.
راه چاره پس از ابتلا به ویروس اچ آی وی
در بیمارانی که آلودگی به ویروس ایدز در آنها تشخیص داده می‌شود، باید وجود سایر بیماری‌های آمیزشی و سایر عفونت‌ها مثل سل نیز مورد بررسی قرار گیرد و برای مقابله با اضطراب و افسردگی ناشی از ابتلا به این بیماری و احتمال مرگ باید روان‌درمانی یا مشاوره انجام شود. تشخیص زودهنگام، کمک‌کننده است. اگر می‌خواهید حامله شوید، یا اینکه حامله هستید، انجام آزمون ویروس ایدز ممکن است کمک‌کننده باشد.
هیچ‌گونه درمان یا واکسن وجود ندارد، اگرچه درمان ضدویروسی می‌تواند باعث کاهش دوره بیماری و امید به زندگی نزدیک به طبیعی شود. با وجود اینکه درمان ضدویروسی خطر مرگ و عوارض ناشی از این بیماری را کاهش می‌دهد، اما این داروها گرانقیمت هستند و ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند. برای مقابله با سایر عفونت‌های همراه با این ویروس ممکن است، آنتی‌بیوتیک تجویز شود. اگر ویروس اچ آی وی قبل از تبدیل شدن به بیماری AIDS با داروهای ضدویروسی درمان و کنترل شود، احتمال سرایت آن به دیگران تا 93 درصد کاهش می‌یابد.
دکتر مونا فانی متخصص ویروس‌شناسی، درباره ایدز توضیحاتی را بدین ترتیب داد: ویروس نقص ایمنی انسانی یا اچ آی وی سال‌هاست که به عنوان مرگبارترین ویروس شناخته می‌شود. یکی از باورهای غلط درمورد آن، این است که اغلب چنین تصور می‌شود که اچ آی وی همان ایدز است، در صورتی که اچ آی وی یک نوع ویروس است که وارد بدن فرد می‌شود و وی را حامل این عفونت می‌کند، اما بیماری ایدز که شکل پیشرفته ابتلا به اچ آی وی است، عبارتست از به وجود آمدن ضعف عمده در دستگاه ایمنی بدن که در واقع سلول‌های اصلی ایمنی را به شدت درگیر می‌کند. این امر باعث کاهش توانایی بدن در مقابله با عفونت‌ها و توانایی سرکوب سلول‌های غیرطبیعی مثل سلول‌های سرطانی می‌شود.
علائم ابتلا به ویروس اچ آی وی
از زمان ورود اچ آی وی به بدن تا بروز ایدز ممکن است بین شش ماه تا 10 سال و یا بیشتر به درازا بکشد. در این مدت گرچه فرد به ظاهر تندرست به نظر می‌رسد، ولی ممکن است ویروس از او به دیگران سرایت کند. عفونت اولیه با این ویروس ممکن است هیچ علامتی ایجاد نکند، یا همراه با خستگی، کاهش وزن بدون توجیه، تعریق شبانه، عفونت‌های مکرر تنفسی و پوستی، تب، تورم گره‌های لنفاوی تمامی بدن، زخم در دهان، تغییرات ناحیه تناسلی، بزرگ شدن طحال و اسهال باشد و متاسفانه به دلیل مشترک بودن این علائم با بسیاری از بیماری‌های دیگر یک‌سوم حاملان اچ آی وی زمانی متوجه می‌شوند مبتلا به این ویروس هستند که در مرحله پیشرفته‌ای از این بیماری یعنی AIDS هستند و در واقع نقص شدید دستگاه ایمنی در این افراد آشکار شده است.
عوامل خطر برای انتقال ویروس اچ آی وی
از عوامل افزایش‌دهنده خطر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1-تماس جنسی محافظت‌نشده با افراد آلوده.
2-بی‌بندوباری جنسی.
3-استفاده از سوزن‌های آلوده.
4-تزریق فرآورده‌های آلوده خونی.
5-مواجهه کارکنان بیمارستان‌ها و تکنسین‌های آزمایشگاهی با خون، مدفوع یا ادرار افراد آلوده به ویروس ایدز.
6- فرو رفتن اتفاقی سوزن آلوده در دست.
7- انتقال از مادر به فرزند در دوران بارداری و شیردهی.
راه چاره پس از ابتلا به ویروس اچ آی وی
در بیمارانی که آلودگی به ویروس ایدز در آنها تشخیص داده می‌شود، باید وجود سایر بیماری‌های آمیزشی و سایر عفونت‌ها مثل سل نیز مورد بررسی قرار گیرد و برای مقابله با اضطراب و افسردگی ناشی از ابتلا به این بیماری و احتمال مرگ باید روان‌درمانی یا مشاوره انجام شود. تشخیص زودهنگام، کمک‌کننده است. اگر می‌خواهید حامله شوید، یا اینکه حامله هستید، انجام آزمون ویروس ایدز ممکن است کمک‌کننده باشد.
هیچ‌گونه درمان یا واکسن وجود ندارد، اگرچه درمان ضدویروسی می‌تواند باعث کاهش دوره بیماری و امید به زندگی نزدیک به طبیعی شود. با وجود اینکه درمان ضدویروسی خطر مرگ و عوارض ناشی از این بیماری را کاهش می‌دهد، اما این داروها گرانقیمت هستند و ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند. برای مقابله با سایر عفونت‌های همراه با این ویروس ممکن است، آنتی‌بیوتیک تجویز شود. اگر ویروس اچ آی وی قبل از تبدیل شدن به بیماری AIDS با داروهای ضدویروسی درمان و کنترل شود، احتمال سرایت آن به دیگران تا 93 درصد کاهش می‌یابد.
منبع: سیمرغ
ارسال نظر