.svg)
یک سیارک از نزدیکی زمین عبور می‌کند
سازمان فضایی آمریکا - ناسا - گفته است که این سیارک از فاصله ۲۶ هزار مایلی (نزدیک به ۴۲ هزار کیلومتری) زمین خواهد گذشت اما با توجه به اینکه فاصله ماه با زمین به ۲۳۹ هزار مایل (۳۸۰ هزار کیلومتری) می‌رسد، فاصله سیارک عبوری با زمین در ابعاد فضایی بسیار کم است.
حدود ساعت ۱:۴۵ بامداد به وقت شرق ایالات متحده، این سیارک هنگام عبور از فراز قطب جنوب به نزدیک‌ترین فاصله خود با زمین خواهد رسید. با اینهمه، ناسا برخورد این سیارک با زمین را منتفی دانسته است.
سیارک عبوری در روز پنجشنبه برای اولین بار در سال ۲۰۱۲ میلادی کشف شد که در فاصله‌ای حدود یکچهارم فاصله زمین تا ماه از کنار زمین عبور کرد. به گفته کارشناسان، در پنج سال گذشته، این سیارک دورتر و کم نورتر از آن بوده که بتواند به سادگی از زمین رصد شود.
بزرگی این سیارک که ۲۰۱۲ تی‌سی ۴ نامیده شده است بین ۲۴ تا ۱۰۰ فوت (حدود ۷ تا ۳۰ متر) است و با سرعت ۲۶ هزار کیلومتر از کنار زمین خواهد گذشت.
قرار است روز پنجشنبه، ناسا تمرینی را برای سنجش میزان آمادگی برای دفاع از کره زمین در مقابل برخورد سیارک‌ها در آینده به اجرا بگذارد. هدف از این تمرین این است که اگر زمانی یک سیارک نسبتا بزرگ به طور مستقیم به سوی زمین بیاید، چگونه می‌توان با این خطر مقابله کرد.
در گذشته این تمرین‌ها بدون وجود یک سیارک واقعی انجام می‌شد اما این بار، ناسا این تمرین را در مورد یک سیارک واقعی به اجرا خواهد گذاشت.
به گزارش منابع خبری، دفتر هماهنگی دفاع سیاره‌ای در ناسا، که از سوی دولت فدرال آمریکا ماموریت پیش‌بینی و مقابله با برخورد احتمالی سیارک‌ها با زمین را برعهده دارد، مسئول تمرین روز پنجشنبه است.
وظیفه اصلی این نهاد گردآوری اطلاعات مربوط به سیارک‌ها و زیر نظر داشتن آنهاست به نحوی که در صورت نزدیک شدن یک سیارک به زمین، پیشاپیش احتمال برخورد آن را محاسبه کرده و در صورت لزوم، اقدامات لازم را برای مقابله با این خطر به جریان اندازد.
کارشناسان گفته‌اند که آمادگی برای منحرف کردن یک سیارک از مسیر آن به منظور جلوگیری از برخورد با زمین به ماه‌ها و حتی سال‌ها کار قبلی نیاز دارد و به همین دلیل، شناسایی و پیش‌بینی زمان عبور سیارک‌ها لازم است.
در حال حاضر دو شیوه برای جلوگیری از برخورد سیارک‌ها با زمین مورد نظر قرار دارد. در شیوه "برخورد جنبشی" جسمی از زمین به سوی سیارک پرتاب می‌شود تا با برخورد با آن در سرعت بالا، باعث انحراف سیارک از مسیر قبلی و دوری آن از زمین شود. شیوه دیگر، "انحراف گرانشی" است که شامل قرار دادن جسمی در نزدیکی سیارک است تا تاثیر قوه جاذبه جسم، بر مسیر حرکت سیارک اثر بگذارد.
براساس برخی نظریه‌های علمی، برخورد سیارک‌ها با زمین در گذشته های دور عامل تغییرات عمده در این کره بوده است.
حدود ساعت ۱:۴۵ بامداد به وقت شرق ایالات متحده، این سیارک هنگام عبور از فراز قطب جنوب به نزدیک‌ترین فاصله خود با زمین خواهد رسید. با اینهمه، ناسا برخورد این سیارک با زمین را منتفی دانسته است.
سیارک عبوری در روز پنجشنبه برای اولین بار در سال ۲۰۱۲ میلادی کشف شد که در فاصله‌ای حدود یکچهارم فاصله زمین تا ماه از کنار زمین عبور کرد. به گفته کارشناسان، در پنج سال گذشته، این سیارک دورتر و کم نورتر از آن بوده که بتواند به سادگی از زمین رصد شود.
بزرگی این سیارک که ۲۰۱۲ تی‌سی ۴ نامیده شده است بین ۲۴ تا ۱۰۰ فوت (حدود ۷ تا ۳۰ متر) است و با سرعت ۲۶ هزار کیلومتر از کنار زمین خواهد گذشت.
قرار است روز پنجشنبه، ناسا تمرینی را برای سنجش میزان آمادگی برای دفاع از کره زمین در مقابل برخورد سیارک‌ها در آینده به اجرا بگذارد. هدف از این تمرین این است که اگر زمانی یک سیارک نسبتا بزرگ به طور مستقیم به سوی زمین بیاید، چگونه می‌توان با این خطر مقابله کرد.
در گذشته این تمرین‌ها بدون وجود یک سیارک واقعی انجام می‌شد اما این بار، ناسا این تمرین را در مورد یک سیارک واقعی به اجرا خواهد گذاشت.
به گزارش منابع خبری، دفتر هماهنگی دفاع سیاره‌ای در ناسا، که از سوی دولت فدرال آمریکا ماموریت پیش‌بینی و مقابله با برخورد احتمالی سیارک‌ها با زمین را برعهده دارد، مسئول تمرین روز پنجشنبه است.
وظیفه اصلی این نهاد گردآوری اطلاعات مربوط به سیارک‌ها و زیر نظر داشتن آنهاست به نحوی که در صورت نزدیک شدن یک سیارک به زمین، پیشاپیش احتمال برخورد آن را محاسبه کرده و در صورت لزوم، اقدامات لازم را برای مقابله با این خطر به جریان اندازد.
کارشناسان گفته‌اند که آمادگی برای منحرف کردن یک سیارک از مسیر آن به منظور جلوگیری از برخورد با زمین به ماه‌ها و حتی سال‌ها کار قبلی نیاز دارد و به همین دلیل، شناسایی و پیش‌بینی زمان عبور سیارک‌ها لازم است.
در حال حاضر دو شیوه برای جلوگیری از برخورد سیارک‌ها با زمین مورد نظر قرار دارد. در شیوه "برخورد جنبشی" جسمی از زمین به سوی سیارک پرتاب می‌شود تا با برخورد با آن در سرعت بالا، باعث انحراف سیارک از مسیر قبلی و دوری آن از زمین شود. شیوه دیگر، "انحراف گرانشی" است که شامل قرار دادن جسمی در نزدیکی سیارک است تا تاثیر قوه جاذبه جسم، بر مسیر حرکت سیارک اثر بگذارد.
براساس برخی نظریه‌های علمی، برخورد سیارک‌ها با زمین در گذشته های دور عامل تغییرات عمده در این کره بوده است.
منبع:
BBC
خدا رحم کرد اگر این سیارک به زمین می خورد این عالمان غربی با این همه دبدبه کبکبه چه غلطی می خواستند بکنند معنویت و دوری از گناه حفظمان میکنه از بلایای طبیعی
برگ درختان سبز در نظر هوشیار هر ورقش دفتریست معرفت کردگار