مشکل بچه ای که والدینش رو میزنه چیه؟

پرخاشگری کودکان و دست بزن داشتن کودک یکی از مشکلات شایع کودکان خردسال می باشد و والدین باید اقداماتی را برای حل این مشکل انجام دهند.

دلیل کودکی که والدینش را میزند و برخورد مناسب با او
از نظر بیشتر والدین، رفتار پرخاشگرانه ی کودک عدم موفقیت آنان را در تربیت نشان می دهد. کتک خوردن والدین توسط کودک یکی از مشکلات رفتاری شایع میان کودکان خردسال است. برای خاتمه بخشیدن به این رفتار پرخاشگرانه لازم است اقدامات مناسب انجام شود تا این اتفاق بدتر نشود، برای آگاهی از این اقدامات در این بخش همراه ما باشید.

آیا دست بزن داشتن کودک طبیعی است؟
والدین باید بدانند که پرخاشگری فیزیکی در میان کودکان نوپا طبیعی است. از آن جا که کودک خردسال است بنابراین قادر به کنترل خود نیست. او وقتی عصبانی می شود حتی اگر بداند که کار اشتباهی انجام می دهد بازهم به زدن ادامه خواهد داد.

کودکان خردسال اگر مضطرب باشند دست بزن پیدا می کنند و شروع به لگدزدن یا گاز گرفتن می کنند. از آن جا که آن ها هنوز در حال رشد مهارت های اجتماعی خود هستند توانایی کنترل خشم خود را ندارند و بنابراین وقتی احساس ناامیدی می کنند به خشونت متوسل می شوند.


دلیل و مشکل کودکانی که والدین خود را می زنند
1- ناامیدی و عصبانیت
کودکان مهارت کنترل خشم ندارند بنابراین هنگامی که والدین مانع آن ها برای انجام کاری می شوند، معمولا از دستان خود برای زدن والدین استفاده می کنند. دلیل این که بسیاری از کودکان به سرعت عصبانی و ناامید می شوند، عدم کنترل کامل محیط پیرامون است.

2- ناتوانی در برقراری ارتباط
بیشتر کودکان به این دلیل که هیچ وسیله دیگری برای نشان دادن ناامیدی خود ندارند به زدن والدین شان متوسل می شوند. درحالی که کودکان بزرگتر می توانند با ابراز ناامیدی، عصبانیت خود را آرام کنند اما کودکان نوپا نمی توانند زیرا مهارت کلامی ندارند و در نتیجه از روش های دیگری برای ابراز ناراحتی خود استفاده می کنند از جمله این که والدین شان را می زنند یا شدیدا گریه می کنند.

3- استرس
کودکان خردسال نمی توانند خشم خود را کنترل کنند. با بزرگ شدن شان معمولا چالش ها بیشتر می شوند و اگر کوچکترین استرسی را متحمل شوند تمام کنترل خود را از دست می دهند. این بدان دلیل است کاری که آن ها می خواستند انجام شود، انجام نشده است. به عنوان مثال، به موقع غذا نخورده باشند یا مجبورشن کنید تلفن همراه خود را کنار بگذارند. هنگامی که کنترل خود را از دست می دهند به زدن افرادی که به آن ها وابسته هستند متوسل می شوند.

4- داشتن کنترل محیط
کودکان هم مانند سایر انسان ها هستند. آن ها می خواهند اتفاقات اطراف خود را کنترل کنند. وقتی که بزرگتر می شوند، کنترل جنبه های خاصی را در دست می گیرند اما در دوران کودکی معمولاً این توانایی را ندارند و در نتیجه به دنبال ضربه زدن هستند تا حس کنترل کردن اطراف را داشته باشند.

5- نیاز به توجه
کودکان خواهان توجه والدین خود هستند و معمولا سعی می کنند آن را به روشی مثبت به دست آورند اما با این حال، اگر به آن ها توجه کمی شود سعی می کنند والدین یا هر شخصی که مسبب آن است را بزنند.

1- ایجاد احساس ترس و وحشت
طبیعی است که احساس کنید کودک شما برای رسیدن به خواسته های خود از مرزهای تعیین شده اش عبور می کند. او برای رسیدن به خواسته های خود بارها و بارها تلاش می کند. در این شرایط ممکن است شما عصبانی شوید و او را بزنید ! با این رفتار شما، کودک احساس تلافی می کند که نتیجه آن می تواند برای شما مضر باشد بنابراین ایجاد رعب و وحشت راهی برای ترساندن و وا داشتن او نیست. این می تواند شامل کلمات، لحن صدا یا حتی فقط یک نگاه باشد.

2- مخالفت شدید
بچه ها می توانند از فرمان شما سرپیچی کنند اما ممکن است کار به جایی برسد که او هیچ احترامی برای اقتدار شما به عنوان والدین نگذارد، او ممکن است بدون هیچ ترس و نگرانی از عواقب، صریحا از قوانین منزل سرپیچی کند. این نشانه افزایش تنش کودک می باشد. بسیاری از کودکان بدون هرگونه خشونتی نیز سرکشی می کنند با این حال رفتار مخالف افراطی می تواند باعث این اتفاق شود.

3- الگوی محدودیت خشونت
بچه ها عصبانی می شوند، در را می کوبند و اسباب بازی هایشان را روی زمین می ریزند. در این شرایط زمانی را به یادآورید که شما هم عصبانی شده اید و احتمالا چیزی را شکسته اید. کودک در این شرایط شاهد رفتار شماست. او ضربه زدن به اشیا، تهدید های کلامی یا نقض مرزهای شخصی را می بیند و اگر شما الگویی مناسب برای او نباشید منجر به سواستفاده کودک تان خواهید شد.

یکی از سخت ترین وظایفی که والدین می توانند با آن روبرو شوند پاسخگویی به پرخاشگری یا بدرفتاری فرزندشان است. از کوره در رفتن طبیعی است. از یک طرف محافظت از کودک به طور غریزی وظیفه والدین است و این والدین هستند که باید عصبانیت، ناامیدی و خشم کودک را کنترل کنند. بعضی روزها ممکن است نسبت به روزهای دیگر احساس قدرت بیشتری داشته باشید و این شما هستید که باید تصیم بگیرید در لحظه چه کنید. در ادامه بخش سبک زندگی نمناک نکاتی ذکر شده اند که می توانند کمک کننده باشند:

1.آرامش خود را حفظ کنید:
در اولین قدم بعد از اینکه کودک شما را کتک زد، آرامش خود را حفظ کنید تا بتوانید با کودک به درستی برخورد کنید.

2.محیط را با جدیت و بدون پرخاش ترک کنید:
اولین راهکار مقابله با این رفتار کودک ترک کردن محیط با جدیت و بدون پرخاش توسط والدین است. بعد از ترک محیط به آرامی بگویید تا زمانی که اینطور رفتار می کند، خواسته اش را اجابت نکنید.

3. به کودک خود رفتار مناسب را آموزش دهید:
زمانی که کودکان نمی توانند خشم خود را کنترل نمایند شروع به کتک زدن می کنند، پس به کودک خود آموزش دهید که زمانیکه ناراحت و یا عصبی است چگونه خشمش را کنترل کند. مثلا با روشن و خاموش نمودن شمع به او تنفس عمیق را آموزش دهید و به او بگویید وقتی عصبانی هستی این کار را انجام بده.

4.محتوای ابزار سرگرمی فرزندتان را بررسی کنید:
کودکان رفتار خشونت آمیز را از بازی ها و رفتار دیگران تقلید می کنند، پس محتوای فیلم، بازی، داستان و ... را مورد توجه قرار دهید. نباید در قصه ها و نمایش های شما و اطرافیان از خشم و کتک کاری استفاده شود.

5. به کودک طریقه بیان احساسات را یاد دهید:
کودکی که پرخاشگری و اقدام به کتک زدن می کند احتمالا نتوانسته احساسی ناشی از نرسیدن به خواسته اش را ابراز کند و هیجانات درونی خود را تخلیه کند. والدین باید به کودک خود یاد دهند که در این مواقع احساسش را بیان کند تا احساس بهتری داشته باشد. به عنوان والد با کتاب خواندن و یا بازی این آموزش را به کودک خود بدهید.

6. مرزهای تان را مشخص و اعلام کنید:
اطمینان حاصل کنید که کودک شما مرزهای جسمی و عاطفی شما را درک می کند. شاید لازم باشد به وضوح با او صحبت کنید. به او بگویید که اگر از مرزها عبور کند پیام متفاوتی را دریافت خواهد کرد. با کلمات خود یکسری از مرزها را مشخص و اعلام کنید و مطمئن شوید که عمل و رفتار شما یکی باشد.

7. به او توصیح دهید که نتیجه رفتار خشن چیست:
به کودک با آرامش توضیح دهید که اگر به شما ضربه بزند یا چیزی را به دیگری پرت کند ، از لحاظ فیزیکی و جسمی به آن ها آسیب وارد می شود . در نتیجه این یک نوع خشونت است. درست است که آنها را دوست دارید اما باید ادب را به آن ها آموزش دهید تا آن ها هم بتوانند کنترل رفتار خود را داشته باشند. از طرفی خودتان هم باید به حرف هایی که میزنید عمل کنید . اگر نمی توانید به راحتی خودتان عمل کنید ، بهتر است که اصلاً به او تذکر ندهید زیرا نتیجه عکس می گیرید.

به او نشان دهید با کسانی که به شما توهین می کنند کاری ندارید و ارتباط خود را با آن ها قطع می کنید. مثلا اگر دوستتان از لحاظ جسمی به شما صدمه زده است، نباید با او ارتباط برقرار کنید. در نتیجه کودک شما متوجه می شود که نباید این کار ها را انجام دهد و در نهایت احساسات کودک را تایید کنید.

8. از امر و نهی کردن زیاد بپرهیزید:
سختگیری و امر و نهی کردن زیاد کودک را عصبی و خشمگین می کند پس تکلف ها و محدودیت های اضافی را حذف کنید و تا جایی که کودک به خود و دیگران آسیبی نمی رساند، بگذارید بازی و شادی کند.

9. حسادت کودک را تحریک نکنید:
با رفتار خود موجب خشم کودک نشوید، حسادت کودک را تحریک نکنید و رفتارهایی انجام ندهید که کودکتان بیشترعصبانی شود، مثلا بعد از اینکه کودکتان شما را زد، هرگز به کودک دیگری توجه نکرده و حسادت او را از این طریق تحریک نکنید.

10. خواسته او را برآورده نکنید:
اگر خواسته کودک را بعد از گریه کردن و کتک زدنش برآورده کنید، کودک مطمئن ترین راه را برای رسیدن به خواسته اش در مواقع دیگر هم انتخاب می کند پس در این زمان خواسته کودک توجه نکنید و به محض بروز رفتار مطلوب از خودش به او توجه کنید.

11. الگوی خوبی باشید:
اگر کودک ببیند که شما او یا هر کودک دیگری را می زنید، به طور ناخودآگاه خشونت را یاد می گیرد و یک روش خوب تلقی می کند بنابراین برای فرزند خود الگوی خوبی باشید.

12. یک گفت و گوی صمیمانه با فرزندتان داشته باشید:
برای کاهش رفتارهای ناشایست کودک از جمله کتک زدن والدین یک گفت و گوی صمیمانه با فرزندتان درباره ی آسیب های رفتارش و ابراز نگرانی و ناراحتی شما از این کار ناپسند داشته باشید و از تنبیه و تشویق برای کاهش این رفتار استفاده کنید.

13. روش های انصراف توجه را امتحان کنید:
ذهن کودک را با روش های انصراف توجه مانند بازی، نشان دادن وسایل جذاب از نظر او و... از رفتارهای تهاجمی به امور خوشایند جلب کنید.

14. قرار گرفتن کودک در معرض پرخاشگری را محدود کنید:
شما باید فرزندان خود را در کمترین حد ممکن در معرض خشونت و پرخاشگری قرار دهید. حتی او را برای تماشای کاریکاتور ها ، انیمیشن و فیلم هایی که رفتار پرخاشگرانه را به تصویر می کشند محدود کنید.

15. از متخصص کمک بگیرید:
اگر با انجام روش های بالا باز هم مشکل ادامه داشت به طور حضوری از روان شناس بالینی کودک کمک بگیرید.
راه برقراری ارتباط سالم شما با فرزندتان کمی زمان می برد و هیچ راه میانبری وجود ندارد بنابراین از نکات فوق در این راه استفاده کنید.