.svg)
روزبهانی: شب‌ها در ماشین می‌خوابیدم / دوستانم، دشمن شدند
پارسینه: بوکسور المپیکی ایران گفت: آرزو داشتم الان خواب باشم و وقتی بیدار می شوم به سه ماه قبل المپیک برگردم و هرگز وارد حاشیه نشوم.
خبر - تحریریه پارسینه | بوکسور المپیکی ایران گفت: آرزو داشتم الان خواب باشم و وقتی بیدار می شوم به سه ماه قبل المپیک برگردم و هرگز وارد حاشیه نشوم.
احسان روزبهانی تنها بوکسور المپیکی این رشته که چند روز پیش توسط رئیس فدراسیون بوکس به شدت مورد انتقاد قرار گرفت، در نشستی خبری در جمع اصحاب رسانه گفت: بعد از رقابت در بازی‌های المپیک مطالبی درخصوص من چه از طرف فدراسیون و چه از طرف برخی دوستانم مطرح شد و همه شروع به کوبیدنم کردند.
احسان روزبهانی تنها بوکسور المپیکی این رشته که چند روز پیش توسط رئیس فدراسیون بوکس به شدت مورد انتقاد قرار گرفت، در نشستی خبری در جمع اصحاب رسانه گفت: بعد از رقابت در بازی‌های المپیک مطالبی درخصوص من چه از طرف فدراسیون و چه از طرف برخی دوستانم مطرح شد و همه شروع به کوبیدنم کردند.
رئیس فدراسیون بوکس صحبت از چهار اردوی آماده سازی برای من کرد در حالی که من فقط در باشگاه انقلاب تمرین می کردم و تنها یک اردوی ایتالیا آن هم با سایر ملی پوشان رفتم که فکر نمی کنم آنقدر که فدراسیون می گوید هزینه برده باشد. دو سال بعد از کسب سهمیه المپیک به هیچ مسابقه ای اعزام نشدم، برای رقابت های چین در آستانه بازی های المپیک با بینی شکسته و تنها با یک مربی اعزام شدم که شرایط و آمادگی لازم برای مبارزه در سه راند را نداشتم. اعزام به اردوهای ترکیه و آذربایجان کنسل شد، قرار بود در آذربایجان به مدت ۱۳ روز اردو داشته باشیم که به ما گفتند حضور ۶ روزه در این کشور میسر است و با احتساب دو روز زمان برای رفت و برگشت حضور در این اردو بی فایده بود.
روزبهانی با اشاره به صحبت ناطق نوری، رئیس فدراسیون بوکس، درخصوص هزینه ۴۰۰ میلیونی برای بوکسور المپیکی گفت: هیچ هزینه ای توسط فدراسیون برای من نشد، حتی هزینه اتاقم را تا دو ماه خودم پرداخت می کردم. به من پیشنهاد کرده بودند درخوابگاه نصرت استراحت کنم اما حضور من در این خوابگاه در شان یک ورزشکار المپیکی نبود، اوایل که در دو نوبت صبح و بعدازظهر تمرین داشتم یا در سالن می خوابیدم یا در ماشین.تعجب می کنم هزینه اتاق خود در آکادمی ملی المپیک را جلوی دبیر فدراسیون توسط دستگاه کارتخوان پرداخت کردم و بعد از آن به کمیته ملی المپیک نامه زدند و قرار شد همه هزینه به عهده کمیته باشد.
روزبهانی درباره هزینه تغذیه برای دوستان عنوان کرد: من دو هفته یک بار به خانه می رفتم و اصلا دوستانم را نمی دیدم. ممکن است بعضی مواقع برادرم و دوستانم به من سر زده باشند و چون خودم نه شام می خورم و نه صبحانه شاید برخی اوقات از سهمیه غذای خودم و دو مربی تیم ملی برای افرادی که به ملاقاتم می آمدند، غذا می گرفتم. کاش رئیس فدراسیون می آمد و مربیانی را می دید که ۱۰ پرس ۱۰ پرس غذا می گرفتند و نمی دانم برای چه کسی می بردند. شاید به اشتباه آن غذاها به اسم من زده شده باشد. خوشبختانه به دلیل شرایط رژیمی و غذاهای چرب غذاخوری آکادمی، من حدود ۴ ماه با یک رستوران برای فراهم کردن ناهار خود قرارداد بسته بودم و تنها همین وعده غذایی را استفاده می کردم.
تنها لژیونر بوکس ایران درخصوص اخراج خود از تیم ملی عنوان کرد: جالب است من دو سال تمام ملی پوش نبودم و حالا صحبت از اخراجم است. من سهمیه المپیک را از طریق رقابت های بوکس حرفه ای به دست آوردم، نمی دانم چه کسی اطلاعات غلط را به ناطق نوری می رساند. او خودش سرش گرم است و شاید برخی این موارد اشتباه را به او می گویند. دو سال است که ملی پوش نیستم و هیچ سفری را با تیم ملی نرفته ام. برخی دوستان نیز عنوان کردند که من از طرف دکتر بهرامی نژاد به مسابقات حرفه ای راه پیدا کردم. سوال من این است این افراد کجای بوکس کشور بوده‌اند؟ آنها اصلا نمی دانند نفرات اول تا هشتم رنکینگ جهانی می توانند در بوکس حرفه ای مشت بزنند. من بعد از دو سال حضور در تیم آستانه آرلان به مسابقات حرفه ای دعوت شدم. در این رقابت ها به عنوان نخست رسیدم و کمربند جهانی را از آن خود کردم. همه جا من را به عنوان قهرمان جهان می شناسند اما فدراسیون هیچ جا روی این موضوع مانور نکرد. من همه این تلاش ها را برای بوکس ایران، مردم کشورم و آینده خودم انجام دادم و این بی مهری ها هم تاثیری رویم نخواهد گذاشت.
وی درباره اظهار نظر رئیس فدراسیون درباره حضور شباهنگام وی در کافی شاپ ها عنوان کرد: اجازه نمی دهم کسی در زندگی شخصی ام دخالت کند. از مسئولان فدراسیون سوال دارم که وقتی من در تمرین سنگین بودم آنها کجا بودند که من را ببینند. با تمام احترامی که برای رئیس فدراسیون و سایر مسئولان قائلم به نظرم این حرف اصلا صحبت زیبایی نبود.
ملی پوش بوکس با اشاره به گفته یکی از اهالی این رشته که سهمیه المپیک را برای وی شانسی اعلام کرده بود، گفت: متاسفم که چنین حرف هایی زده می شود. کسی که این همه درد بوکس را کشیده نباید چنین اظهار نظری کند، من سال ها در این رشته زجر کشیدم و آقایان این موضوع را شاهدند . تا قبل از المپیک همه داداشی بودند حالا دشمنم شده اند. شاید این بد روزگار است و امیدوارم شرایط اینجور نماند.
روزبهانی در پاسخ به این سوال که آیا فدراسیون برای آرامش و تفریح شما برنامه ای هم در نظر داشت گفت: فدراسیون یک بلیت سینما هم برای من نگرفت، من دو سال تمام زجر کشیدم آنقدر عقده ای شده ام که وقتی تنها بودم توان و انگیزه تمرین نداشتم. کار به جایی رسیده بود که وقتی یک غریبه از پشت توری سالن تمرینات من را می دید انرژی و روحیه می گرفتم، کل فدراسیون های ورزشی برای ورزشکارهای المپیکی شان مراسم بدرقه گرفتند اما حتی یک نفر از فدراسیون قبل از المپیک به ما سر نزد.
وی ادامه داد: رئیس فدراسیون سر تمرین دیگر ملی پوشان که در زمین چمن بود می آمد اما فاصله چند قدمی تا در محل تمرین من حضور پیدا نمی کرد. در این ۴ ماه چند مربی در تیم ملی عوض شد، بارها انتخابی تیم ملی گذاشتند، اصلا نمی خواهم در کارهای فنی فدراسیون دخالت کنم. همین که به المپیک رفتم و برای آنها سهمیه گرفتم نباید با من اینطور برخورد می شد. همه می دانند که خیلی ها من را با هزینه بالا برای کشورهایشان می خواستند اما من به عشق سرزمینم در ایران ماندم و هرگز از این موضوع پشیمان نیستم.
تنها بوکسور المپیکی ایران با اشاره به نتایج ضعیف تیم ملی بوکس در مسابقات کسب سهمیه عنوان کرد: یک سوال از مسئولان دارم و این است که شما اینقدر هزینه کردید چرا در تیم ملی به هیچ نتیجه ای نرسیدید؟ آیا آنها هرگز این پرسش را از خود نمی کنند.
وی اشاره ای هم به اظهارات اخیر مهیار منشی پور، بوکسور سابق ایران داشت و گفت: منشی پور قبلا قهرمان بوکس ایران بوده و بعد زیر یک پرچم دیگر بازی کرده است. وی چندی پیش برای یک کار تجاری به ایران آمده بود و یک وعده تمرین هم به من داد، او، من و مربی ام را برای کار تبلیغاتی می خواست که به صلاح نبود، از مابقی داستان بی خبر هستم.
روزبهانی در پاسخ به این سوال که شما چند درصد فدراسیون را عامل ناکامی خود در المپیک تابستانی می دانید گفت: صددرصد. اگر بوکس کشور توسط من و یا سایر ملی پوشان حمایت شود شرایط خیلی تغییر می کرد. تمام ذهن من در این مدت درگیر حواشی بود و صددرصد فدراسیون را باعث و بانی مقام نیاوردن خود می دانم.
وی درباره مربیگری استکی در تیم ملی عنوان کرد: کارنامه اکبر احدی و موفقیت های وی کاملا مشخص است. من نمی دانم استکی کجای بوکس است؟ او مربی بدنساز است و البته چند باری هم عنوان کرده که به من تمرین داده است. البته من یک سال در لیگ بوکس در تیم فولاد ماهان بودم که استکی سرمربی آن بود. وی هیچ برنامه شخصی به من نداد. در واقع اگر بخواهم از مربی برای خود نام ببرم کریمی بود که به من بوکس یاد داد. به نظرم کودک درون استکی خیلی بیدار است.
روزبهانی درخصوص بحث حمایت مسئولان ورزشی از خود عنوان کرد: واقعا از کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان تشکر می کنم، فدراسیون روی موضوع حمایت آنها از من مانور منفی می کند ولی فکر نمی کنم حمایت از یک ورزشکار زجرکشیده کار بدی باشد.
وی در خصوص حقوق ماهیانه خود نیز تصریح کرد: پس از کسب سهمیه المپیک من نیز همچون هر ورزشکار دیگری که سهمیه گرفته مبلغ دو میلیون تومان از وزارت ورزش و جوانان حقوق گرفتم که این پول نه از بودجه فدراسیون بلکه از طریق وزارت و به صورت مستقیم به حساب من واریز می شد که البته شش ماه از حقوقم را نیز دریافت نکردم. بحث ۱۴ میلیون از وزیر ورزش نیز به حساب کم شدن از بودجه وزارت نوشته شده است. باور کنید این هزینه ها برای یک ورزشکار پولی نیست.
روزبهانی در پاسخ به این سوال که آیا نوع رقابت خاص شما در مسابقات حرفه ای تاثیر منفی در عملکردتان در المپیک نگذاشت، گفت: در بوکس حرفه ای بین ۸ تا ۱۰ راند مبارزه وجود دارد. من هیچ مسابقه ای برای بوکس آماتور نداده بودم و فقط یک ماه قبل از المپیک به چین رفتم. حریف من در این مسابقات ۶ رقابت آماده سازی را پشت سر گذاشته بود و سوال اینجا بود که او در چه شرایطی بود و من در چه وضعیتی. قطعا این موضوع در عملکرد من تاثیر داشت.
بوکسور المپیکی ایران پس از جنگ دو ساله با فدراسیون بوکس در پایان نشست خبری به این سوال که حالا چه آرزویی داری؟ این چنین پاسخ داد: آرزو دارم الان خواب باشم و وقتی بیدار می شوم به دو یا سه ماه قبل المپیک برگردم. قطعا شرایط خیلی بهتر می شود و در آن صورت سعی می کنم این اتفاقات تکرار نشود. به همه ورزشکاران می گویم اصلا وارد حاشیه نشوند. حاشیه باعث شد که این شرایط سر من آمد. آرزویم این بود که بوکس ایران خیلی عوض شود. لطف خدا و مردم همیشه شامل حال من بود و توانستم حداقل پرچمدار خوبی برای بوکس باشم حالا هم در ادامه اگر بخواهند دوباره در خدمت بوکس کشورم خواهم بود.
روزبهانی با اشاره به صحبت ناطق نوری، رئیس فدراسیون بوکس، درخصوص هزینه ۴۰۰ میلیونی برای بوکسور المپیکی گفت: هیچ هزینه ای توسط فدراسیون برای من نشد، حتی هزینه اتاقم را تا دو ماه خودم پرداخت می کردم. به من پیشنهاد کرده بودند درخوابگاه نصرت استراحت کنم اما حضور من در این خوابگاه در شان یک ورزشکار المپیکی نبود، اوایل که در دو نوبت صبح و بعدازظهر تمرین داشتم یا در سالن می خوابیدم یا در ماشین.تعجب می کنم هزینه اتاق خود در آکادمی ملی المپیک را جلوی دبیر فدراسیون توسط دستگاه کارتخوان پرداخت کردم و بعد از آن به کمیته ملی المپیک نامه زدند و قرار شد همه هزینه به عهده کمیته باشد.
روزبهانی درباره هزینه تغذیه برای دوستان عنوان کرد: من دو هفته یک بار به خانه می رفتم و اصلا دوستانم را نمی دیدم. ممکن است بعضی مواقع برادرم و دوستانم به من سر زده باشند و چون خودم نه شام می خورم و نه صبحانه شاید برخی اوقات از سهمیه غذای خودم و دو مربی تیم ملی برای افرادی که به ملاقاتم می آمدند، غذا می گرفتم. کاش رئیس فدراسیون می آمد و مربیانی را می دید که ۱۰ پرس ۱۰ پرس غذا می گرفتند و نمی دانم برای چه کسی می بردند. شاید به اشتباه آن غذاها به اسم من زده شده باشد. خوشبختانه به دلیل شرایط رژیمی و غذاهای چرب غذاخوری آکادمی، من حدود ۴ ماه با یک رستوران برای فراهم کردن ناهار خود قرارداد بسته بودم و تنها همین وعده غذایی را استفاده می کردم.
تنها لژیونر بوکس ایران درخصوص اخراج خود از تیم ملی عنوان کرد: جالب است من دو سال تمام ملی پوش نبودم و حالا صحبت از اخراجم است. من سهمیه المپیک را از طریق رقابت های بوکس حرفه ای به دست آوردم، نمی دانم چه کسی اطلاعات غلط را به ناطق نوری می رساند. او خودش سرش گرم است و شاید برخی این موارد اشتباه را به او می گویند. دو سال است که ملی پوش نیستم و هیچ سفری را با تیم ملی نرفته ام. برخی دوستان نیز عنوان کردند که من از طرف دکتر بهرامی نژاد به مسابقات حرفه ای راه پیدا کردم. سوال من این است این افراد کجای بوکس کشور بوده‌اند؟ آنها اصلا نمی دانند نفرات اول تا هشتم رنکینگ جهانی می توانند در بوکس حرفه ای مشت بزنند. من بعد از دو سال حضور در تیم آستانه آرلان به مسابقات حرفه ای دعوت شدم. در این رقابت ها به عنوان نخست رسیدم و کمربند جهانی را از آن خود کردم. همه جا من را به عنوان قهرمان جهان می شناسند اما فدراسیون هیچ جا روی این موضوع مانور نکرد. من همه این تلاش ها را برای بوکس ایران، مردم کشورم و آینده خودم انجام دادم و این بی مهری ها هم تاثیری رویم نخواهد گذاشت.
وی درباره اظهار نظر رئیس فدراسیون درباره حضور شباهنگام وی در کافی شاپ ها عنوان کرد: اجازه نمی دهم کسی در زندگی شخصی ام دخالت کند. از مسئولان فدراسیون سوال دارم که وقتی من در تمرین سنگین بودم آنها کجا بودند که من را ببینند. با تمام احترامی که برای رئیس فدراسیون و سایر مسئولان قائلم به نظرم این حرف اصلا صحبت زیبایی نبود.
ملی پوش بوکس با اشاره به گفته یکی از اهالی این رشته که سهمیه المپیک را برای وی شانسی اعلام کرده بود، گفت: متاسفم که چنین حرف هایی زده می شود. کسی که این همه درد بوکس را کشیده نباید چنین اظهار نظری کند، من سال ها در این رشته زجر کشیدم و آقایان این موضوع را شاهدند . تا قبل از المپیک همه داداشی بودند حالا دشمنم شده اند. شاید این بد روزگار است و امیدوارم شرایط اینجور نماند.
روزبهانی در پاسخ به این سوال که آیا فدراسیون برای آرامش و تفریح شما برنامه ای هم در نظر داشت گفت: فدراسیون یک بلیت سینما هم برای من نگرفت، من دو سال تمام زجر کشیدم آنقدر عقده ای شده ام که وقتی تنها بودم توان و انگیزه تمرین نداشتم. کار به جایی رسیده بود که وقتی یک غریبه از پشت توری سالن تمرینات من را می دید انرژی و روحیه می گرفتم، کل فدراسیون های ورزشی برای ورزشکارهای المپیکی شان مراسم بدرقه گرفتند اما حتی یک نفر از فدراسیون قبل از المپیک به ما سر نزد.
وی ادامه داد: رئیس فدراسیون سر تمرین دیگر ملی پوشان که در زمین چمن بود می آمد اما فاصله چند قدمی تا در محل تمرین من حضور پیدا نمی کرد. در این ۴ ماه چند مربی در تیم ملی عوض شد، بارها انتخابی تیم ملی گذاشتند، اصلا نمی خواهم در کارهای فنی فدراسیون دخالت کنم. همین که به المپیک رفتم و برای آنها سهمیه گرفتم نباید با من اینطور برخورد می شد. همه می دانند که خیلی ها من را با هزینه بالا برای کشورهایشان می خواستند اما من به عشق سرزمینم در ایران ماندم و هرگز از این موضوع پشیمان نیستم.
تنها بوکسور المپیکی ایران با اشاره به نتایج ضعیف تیم ملی بوکس در مسابقات کسب سهمیه عنوان کرد: یک سوال از مسئولان دارم و این است که شما اینقدر هزینه کردید چرا در تیم ملی به هیچ نتیجه ای نرسیدید؟ آیا آنها هرگز این پرسش را از خود نمی کنند.
وی اشاره ای هم به اظهارات اخیر مهیار منشی پور، بوکسور سابق ایران داشت و گفت: منشی پور قبلا قهرمان بوکس ایران بوده و بعد زیر یک پرچم دیگر بازی کرده است. وی چندی پیش برای یک کار تجاری به ایران آمده بود و یک وعده تمرین هم به من داد، او، من و مربی ام را برای کار تبلیغاتی می خواست که به صلاح نبود، از مابقی داستان بی خبر هستم.
روزبهانی در پاسخ به این سوال که شما چند درصد فدراسیون را عامل ناکامی خود در المپیک تابستانی می دانید گفت: صددرصد. اگر بوکس کشور توسط من و یا سایر ملی پوشان حمایت شود شرایط خیلی تغییر می کرد. تمام ذهن من در این مدت درگیر حواشی بود و صددرصد فدراسیون را باعث و بانی مقام نیاوردن خود می دانم.
وی درباره مربیگری استکی در تیم ملی عنوان کرد: کارنامه اکبر احدی و موفقیت های وی کاملا مشخص است. من نمی دانم استکی کجای بوکس است؟ او مربی بدنساز است و البته چند باری هم عنوان کرده که به من تمرین داده است. البته من یک سال در لیگ بوکس در تیم فولاد ماهان بودم که استکی سرمربی آن بود. وی هیچ برنامه شخصی به من نداد. در واقع اگر بخواهم از مربی برای خود نام ببرم کریمی بود که به من بوکس یاد داد. به نظرم کودک درون استکی خیلی بیدار است.
روزبهانی درخصوص بحث حمایت مسئولان ورزشی از خود عنوان کرد: واقعا از کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان تشکر می کنم، فدراسیون روی موضوع حمایت آنها از من مانور منفی می کند ولی فکر نمی کنم حمایت از یک ورزشکار زجرکشیده کار بدی باشد.
وی در خصوص حقوق ماهیانه خود نیز تصریح کرد: پس از کسب سهمیه المپیک من نیز همچون هر ورزشکار دیگری که سهمیه گرفته مبلغ دو میلیون تومان از وزارت ورزش و جوانان حقوق گرفتم که این پول نه از بودجه فدراسیون بلکه از طریق وزارت و به صورت مستقیم به حساب من واریز می شد که البته شش ماه از حقوقم را نیز دریافت نکردم. بحث ۱۴ میلیون از وزیر ورزش نیز به حساب کم شدن از بودجه وزارت نوشته شده است. باور کنید این هزینه ها برای یک ورزشکار پولی نیست.
روزبهانی در پاسخ به این سوال که آیا نوع رقابت خاص شما در مسابقات حرفه ای تاثیر منفی در عملکردتان در المپیک نگذاشت، گفت: در بوکس حرفه ای بین ۸ تا ۱۰ راند مبارزه وجود دارد. من هیچ مسابقه ای برای بوکس آماتور نداده بودم و فقط یک ماه قبل از المپیک به چین رفتم. حریف من در این مسابقات ۶ رقابت آماده سازی را پشت سر گذاشته بود و سوال اینجا بود که او در چه شرایطی بود و من در چه وضعیتی. قطعا این موضوع در عملکرد من تاثیر داشت.
بوکسور المپیکی ایران پس از جنگ دو ساله با فدراسیون بوکس در پایان نشست خبری به این سوال که حالا چه آرزویی داری؟ این چنین پاسخ داد: آرزو دارم الان خواب باشم و وقتی بیدار می شوم به دو یا سه ماه قبل المپیک برگردم. قطعا شرایط خیلی بهتر می شود و در آن صورت سعی می کنم این اتفاقات تکرار نشود. به همه ورزشکاران می گویم اصلا وارد حاشیه نشوند. حاشیه باعث شد که این شرایط سر من آمد. آرزویم این بود که بوکس ایران خیلی عوض شود. لطف خدا و مردم همیشه شامل حال من بود و توانستم حداقل پرچمدار خوبی برای بوکس باشم حالا هم در ادامه اگر بخواهند دوباره در خدمت بوکس کشورم خواهم بود.
ارسال نظر