.svg)
پوست سیب منبع ویتامین C است
پارسینه: پوست سیب خیلی بیشتر از گوشتش ویتامین C دارد
سیب که به خوبی اشتها را مهار می‌کند، سرشار از خواص تغذیه‌ای است. این میوۀ کم کالری و کمی شیرین، اثر ادرار آوری دارد و به از بین بردن رسوبات ادراری کمک می‌کند. فیبر‌های سیب و پکتین‌ها فقط به درد مربا درست کردن نمی‌خورند! در واقع، این فیبر‌ها برای عملکرد مناسب فلور روده‌ای بسیار مناسب هستند. به لطف این خواص، سیب تأثیر تنظیم کنندگی بر روی سیستم گوارشی دارد، سیب برای درمان سستی روده‌ای که منجر به اسهال می‌شود، مفید است.
درباره ویتامین‌ها باید بگوییم که سیب مجموعۀ بسیار متنوعی از آن‌ها را در خود دارد: ویتامین‌های گروه B، کمی بتاکاروتن یا پروویتامین A و مقدار اندکی ویتامین C، در سیب یافت می‌شوند.
اما قبل از اینکه پوست سیب را بکنید و دور بیندازید، خوب است بدانید که: پوست سیب خیلی بیشتر از گوشتش ویتامین C دارد (۴ تا ۶ برابر). با این حال، با توجه به این که پوست سیب نسبتاً وزن کمی دارد، تنها بخش محدودی (۲۵%) از کل ویتامین C موجود در سیب را در خود گنجانده است
بنابراین هیچ چیز نباید مانع تان بشود که سیب را با پوست بخورید. در واقع، پوست سیب یک آنتی اکسیدان دیگر نیز در خود دارد، این آنتی اکسیدان بسیار قوی کِرستین است. سیب‌های قرمز به طور ویژه میزان بالاتری از کِرستین را در ترکیب خود در مقایسه با دیگر میوه‌ها و سبزیجات دارند. اما فرآورده‌های مشتق شده از سیب (آب سیب، کمپوت و ...) که از گوشت آن تهیه می‌شوند و نه از پوستش، طبیعتاً حاوی کِرستین کمی‌تر خواهند بود.
مطمئناً، به محض اینکه سیب بریده شود یا نیمه خورده در هوای آزاد بماند، به سرعت سیاه می‌شود. این واکنش تیرگی و آنزیمی کاملاً طبیعی و مطلقاً بی خطر است. اما به طور کلی، در مقایسه با سایر میوه ها، سیب خیلی خوب باقی می‌ماند و دوام می‌آورد. نگه داری طولانی مدت از آن کاهش قابل توجه از ویتامین C را با خود به همراه ندارد و پختنش باعث از بین رفتن تنها بخشی از ویتامین هایش می‌شود، پختن سیب در فر ۲۵ تا ۳۰% از ویتامین‌های آن را از بین می‌برد؛ و این میزان فاصلۀ بسیار زیادی با میزان کاهش ویتامین‌های حساس در میوه‌های قرمز دارد!
در سال‌های اخیر، دانشمندان لحظه‌ای دست از ستایش خالق این میوه برنداشته اند. همچنین، آن‌ها مشاهده کرده اند که مصرف منظم سیب (۲ تا ۳ سیب در روز) می‌تواند به متعادل سازی کلسترول بالا (کلسترول کلی و کلسترول بد) کمک کند، خصوصاً اگر با پوست خورده شود. ضمناً می‌تواند در کاهش قند خون بالا نیز سهیم باشد. محتمل‌ترین فرضیه این است که این خواص به خاطر اثر فیبر‌های سیب بر روی دستگاه گوارش و فلور روده‌ای است. زمینۀ دیگر پزشکی که سیب در آن امید‌های بسیاری ایجاد کرده است، عصب شناسی است. تجربیاتی که بر روی حیوانات انجام شده، به ما اجازه می‌دهد که تصور کنیم کِرستین موجود در سیب از نورون‌های آسیب دیده بر اثر آلزایمر محافظت می‌کند؛ و این ویژگی مشترک تمام انواع سیب هاست.
درباره ویتامین‌ها باید بگوییم که سیب مجموعۀ بسیار متنوعی از آن‌ها را در خود دارد: ویتامین‌های گروه B، کمی بتاکاروتن یا پروویتامین A و مقدار اندکی ویتامین C، در سیب یافت می‌شوند.
اما قبل از اینکه پوست سیب را بکنید و دور بیندازید، خوب است بدانید که: پوست سیب خیلی بیشتر از گوشتش ویتامین C دارد (۴ تا ۶ برابر). با این حال، با توجه به این که پوست سیب نسبتاً وزن کمی دارد، تنها بخش محدودی (۲۵%) از کل ویتامین C موجود در سیب را در خود گنجانده است
بنابراین هیچ چیز نباید مانع تان بشود که سیب را با پوست بخورید. در واقع، پوست سیب یک آنتی اکسیدان دیگر نیز در خود دارد، این آنتی اکسیدان بسیار قوی کِرستین است. سیب‌های قرمز به طور ویژه میزان بالاتری از کِرستین را در ترکیب خود در مقایسه با دیگر میوه‌ها و سبزیجات دارند. اما فرآورده‌های مشتق شده از سیب (آب سیب، کمپوت و ...) که از گوشت آن تهیه می‌شوند و نه از پوستش، طبیعتاً حاوی کِرستین کمی‌تر خواهند بود.
مطمئناً، به محض اینکه سیب بریده شود یا نیمه خورده در هوای آزاد بماند، به سرعت سیاه می‌شود. این واکنش تیرگی و آنزیمی کاملاً طبیعی و مطلقاً بی خطر است. اما به طور کلی، در مقایسه با سایر میوه ها، سیب خیلی خوب باقی می‌ماند و دوام می‌آورد. نگه داری طولانی مدت از آن کاهش قابل توجه از ویتامین C را با خود به همراه ندارد و پختنش باعث از بین رفتن تنها بخشی از ویتامین هایش می‌شود، پختن سیب در فر ۲۵ تا ۳۰% از ویتامین‌های آن را از بین می‌برد؛ و این میزان فاصلۀ بسیار زیادی با میزان کاهش ویتامین‌های حساس در میوه‌های قرمز دارد!
در سال‌های اخیر، دانشمندان لحظه‌ای دست از ستایش خالق این میوه برنداشته اند. همچنین، آن‌ها مشاهده کرده اند که مصرف منظم سیب (۲ تا ۳ سیب در روز) می‌تواند به متعادل سازی کلسترول بالا (کلسترول کلی و کلسترول بد) کمک کند، خصوصاً اگر با پوست خورده شود. ضمناً می‌تواند در کاهش قند خون بالا نیز سهیم باشد. محتمل‌ترین فرضیه این است که این خواص به خاطر اثر فیبر‌های سیب بر روی دستگاه گوارش و فلور روده‌ای است. زمینۀ دیگر پزشکی که سیب در آن امید‌های بسیاری ایجاد کرده است، عصب شناسی است. تجربیاتی که بر روی حیوانات انجام شده، به ما اجازه می‌دهد که تصور کنیم کِرستین موجود در سیب از نورون‌های آسیب دیده بر اثر آلزایمر محافظت می‌کند؛ و این ویژگی مشترک تمام انواع سیب هاست.
منبع:
رکنا
ارسال نظر