فروردین تا اسفند؛ هر ماه نمایانگر چه مفهومی است؟/ معانی باستانی ماه‌های هجری شمسی

به گزارش پارسینه، ماه‌های این تقویم ریشه‌های اوستایی دارند. به عنوان مثال، ماه «دی» یکی از القاب اهورامزدا و نام‌های دیگر ماه‌ها نیز به نام فرشتگان و یاوران اهورامزدا برگزیده شده‌اند.

معنی ماه‌های ایرانی:

1. فروردین: به معنای «انسان خوب و پاک سرشت»، این ماه نماد فروهرهای ایرانیان است و در اوستا به معنی نیروی پیشرو آمده است.

2. اردیبهشت: به معنی «راست و حقیقت»، این ماه نشان‌دهنده بهترین راست‌گویی و تقدس است و به عنوان نام یکی از فرشتگان اهورامزدا هم شناخته می‌شود.

3. خرداد: به معنای «کمال و نفوذ»، این ماه نمایانگر تندرستی و کمال است و در اوستا به کمال و رسایی اشاره دارد.

4. تیر: این ماه به معنای «خدای باران» است و در اوستا به ستاره شعرای یمانی یا «تیشتر» گفته می‌شود که نگهبان باران و کشتزارها است.

5. مرداد: به معنای «ماندگاری و جاودانگی»، این ماه به بی‌مرگی و جاودانی اشاره دارد و نام یکی از امشاسپندان یا فرشتگان اهورامزدا است.

6. شهریور: به معنای «شهریاری نیکو»، این ماه نمایانگر پادشاهی برگزیده است و به عنوان فرشته نگهبان آتش و تدبیر امور شناخته می‌شود.

7. مهر: به معنای «رافت و مهربانی»، این ماه به ایزد مهر و پیوستگی با محبت اشاره دارد و در فرهنگ ایرانی نشان‌دهنده گرمای خورشید است.

8. آبان: به معنای «آب‌ها، آبادانی و زندگی»، این ماه به آب و طبیعت‌های سودمند وابسته است و نام روز دهم هر ماه در تقویم ایرانی است.

9. آذر: به معنای «آتش»، این ماه نمایانگر اهمیت عنصر آتش در فرهنگ ایرانی است و در آن زمان سرما شدت می‌یابد.

10. دی: به معنای «آفریننده و دانا»، این ماه نماد آفریدگار و دانش است. در اوستا از آن به عنوان صفت اهورامزدا یاد می‌شود.

11. بهمن: به معنای «شخصیت نیکو»، این ماه نمایانگر نیک‌اندیشی و نیک‌منشی است و به عنوان یکی از فرشتگان اهورامزدا شناخته می‌شود.

12. اسفند: به معنای «آرامش خاطر»، این ماه به معنای فروتنی و آرامش ناشی از ایمان و عشق است و جشن‌های مخصوص زنان در این ماه برگزار می‌شود.