از وابستگی منفی نامزدی چه مي‌دانيد؟

دكتر مينا پورفرخ، روان شناس با بيان اين مطلب افزود: این وضع اوج شدت اتصال عاطفی است که حتی می تواند مخرب باشد چون پیامد منفی که با خود به همراه دارد کنترل کردن و انجام رفتارهای وسواسی است که ممکن است در طرف مقابل حس اسارت و عدم استقلال بوجود آید و چون نیاز به آزادی یکی از نیازهای اساسی است خصوصا در دوران نامزدی که هنوز برای فرد مرز وجود دارد و زندگی مشترک را شروع نکرده اند، لازم است به فضاهای شخصی هم مثل عادات و زمانهایی که هر فرد برای خود درنظر دارد احترام گذاشته شود و تلاش کنند تا بتوانند در این دوران، اعتماد بیشتر يكديگر را جلب نمایند و با خلق و خوی هم بیشتر آشنا شوند.

وي در ادامه بيان كرد: بنابراین بهتر است به جای وابستگی در این دوران، افراد دلبسته هم شوند. دلبستگی یعنی فردی را که با او در ارتباط هستیم دوست داشته و احساس وحدت و یگانگی می کنیم. واژه همسر هم همین یکی شدن را به یاد ما می آورد یعنی تجربه لذت، شادمانی و سعادتی که به سوی آرامش است و در این حالت دلبستگی است که بودن یا نبودن فرد در کنار ما، احساس بسیار خوب یا بسیار بد را به وجود نمی آورد، بلکه باعث حس رضایت و سرخوشی می شود یعنی با نبودن و عدم حضور فیزیکی هنوز احساس رضایت و خشنودی وجود دارد. در حقیقت دلبستگی، پیوند عاطفی دقیق با افراد خاصی است که هر فرد در زندگی تجربه کرده و تعامل دارد و اینچنین از فشارها و استرس های موقتی دور می ماند.

پور فرخ در پايان اين برنامه راديويي اظهاركرد: از آنجایی که تا قبل از ازدواج، والدین تنها ابژه ها و منابع دلبستگی فرد هستند؛ بعد از ازدواج، همسر تنها منبع اصلی دلبستگی بوده و می بایست بلوغ عاطفی و گسستن از والدین صورت پذیرد با توجه به اینکه دختر و پسر اکنون نقش پررنگ تر همسر را در کنار نقش فرزند ایفا می نمایند و خانواده شکل جدیدی به خود گرفته است.

از دیدگاه روانکاوی، عامل اصلی وابستگی بیش از حد در دوران کودکی تا قبل از دو سالگی یا اصطلاحاً مرحله دهانی بوده و اگر کودک به اندازه طبیعی از محبت و نوازش ابژه یا والدین برخوردار بوده باشد و عشق کافی دریافت کرده باشد اعتماد کردن صحیح و به جا را یاد گرفته و به دام وابستگی نمی افتد.ولی اگر بیش از حد مورد توجه والدین قرار گرفته باشد یا طرد شده باشد ممکن است دچار وابستگی بیمارگون شود.