.svg)
مخاطب پارسینه: چرا اصولگرایان بر سر عهد نماندند؟
پارسینه: در حالی که به اعلام نتایج نهایی انتخابات 92 میرسیم که شاید لازم باشد به علل شکل گیری چنین وفاق بزرگی از سوی مردم فهیم ایران بر روی کاندیدای مورد علاقه جناح مقابل اصولگرایی پرداخته شود.
در حالی که به اعلام نتایج نهایی انتخابات 92 میرسیم که شاید لازم باشد به علل شکل گیری چنین وفاق بزرگی از سوی مردم فهیم ایران بر روی کاندیدای مورد علاقه جناح مقابل اصولگرایی پرداخته شود.
در این رابطه ابتدا پرسشی را مطرح میکنیم : آیا اگر اجماعی بر روی یک نامزد در جناح اصولگرایان شکل میگرفت ، آقای روحانی رای فعلی خود - با وجود عدم اتمام شمارش آرا - را کسب نمیکرد؟
پاسخ بسیار ساده است : خیر! چون حتا وقتی تمامی آرای نامزد های اصولگرا را کنار هم میگذاریم باز هم به حد آرای فعلی آقای روحانی نمیرسد.
پس رای آوری بالای آقای روحانی هیچ ربطی به اجماع یا عدم اجماع جناحهای اصولگرایی ندارد.
اما اگر رای تمام اصولگرایان را در کنار هم بگذاریم شاید بتوان گفت که اصولگرایان امیدوار به دور دوم میشدند.اما حالا با توجه هب آرای بسیار بالای آقای روحانی وکسب بیشتر از 50 درصد آرای ماخوذه تا به اینجا کشیده شدن کارزار نتخابات به دور دوم بعید به نظر میرسد.
در رابطه با چرایی عدم توافق کاندیداها بر روی یک فرد 2نکته پررنگ تر به نظر میرسد :
1- فقدان رهبری و ریش سفیدی در جناح اصولگرا
این جناح ممکن است افراد با تجربه و لایقی را درخود جا داده باشد اما بی تردید دارای یک چهره کاریزما نظیر جبهه اصلاحات نمیباشد.حال آنکه در این سوی میدان آقایان خاتمی و رفسنجانی که مسلما دارای مقبولیت فراوان بین همگی افراد جبهه خود و حتا در شرایطی بین جناح مقابل میباشند حضور دارند که مثلا میبینیم به درخواست آقای خاتمی، آقای عارف بدون لحظه ای تردید اقدام به انصراف از بقیه مسیر انتخابات میکند. اما مسلما اصولگرایان از چنین برکتی کم بهره یا بی بهره اند .
2- تاکید بر ماندن تمام کاندیداهای اصولگرا تا لحظه ی آخر
اشاره ای به عملکرد آقای عارف شد که او با وجود وعده های قطعی بر حضور تا لحظه آخر با یک اشاره از سوی شخص اول جبهه مطبوعش اقدام به کناره گیری کرد اما آیا اصولگرایان حاضر شدند به نفع سایرین کناره گیری کنند؟
جز اقدام یکی از چهار کاندید آن جناح هیچ یک شاید حتا به کناره گیری به نفع هم و قاعدتا سرریز رای بالفوه خود به سبد رای هم جناحیش فکر هم نکرد .بعضی از اصولگرایان دو آتشه همچون مدیر مسئول کیهان دو روز مانده به انتخاب ملت تاکید جدی بر کناره گیری به نفع یکدیگر هم کرد تا"سیل ملت ایران شما را با خود نبرد"! اما هیچ کدام از کاندیداهای اصولگرا " نتوانست " .
چرا نتوانست؟ شاید وقتی در تمام مناظرات و خیلی پیش از آن با تمام وجود به دولت برآمده از اصولگرایی میتاختند تا به زعم خود با اطمینان کامل از اقبال مردم به خودشان ، مسلمن آنهایند که رییس جمهورند.
اما دیدیم که مردم خسته از دولت دهم رای -تا به اینجا -بالای خود را به کسانی دادند که بتوانند حداقل با هم کنار بیایند.
در حالی که 3 تن از نامزدهای اصولگرا اصلا برای ائتلاف و برای این پا به صحته گذاشته بودند که از بین آنها فقط یک تن تا روز آخر در صحنه باشد .
و در پایان بی شک برنده بزرگ انتخابات 92 مردم بزرگ کشورمان هستند که مدبرانه به صحنه آمدند و رای خود را به گفتمانی دادند که حداقل قابلیت اجماع بین خود را دارند!
کسرا پ
در این رابطه ابتدا پرسشی را مطرح میکنیم : آیا اگر اجماعی بر روی یک نامزد در جناح اصولگرایان شکل میگرفت ، آقای روحانی رای فعلی خود - با وجود عدم اتمام شمارش آرا - را کسب نمیکرد؟
پاسخ بسیار ساده است : خیر! چون حتا وقتی تمامی آرای نامزد های اصولگرا را کنار هم میگذاریم باز هم به حد آرای فعلی آقای روحانی نمیرسد.
پس رای آوری بالای آقای روحانی هیچ ربطی به اجماع یا عدم اجماع جناحهای اصولگرایی ندارد.
اما اگر رای تمام اصولگرایان را در کنار هم بگذاریم شاید بتوان گفت که اصولگرایان امیدوار به دور دوم میشدند.اما حالا با توجه هب آرای بسیار بالای آقای روحانی وکسب بیشتر از 50 درصد آرای ماخوذه تا به اینجا کشیده شدن کارزار نتخابات به دور دوم بعید به نظر میرسد.
در رابطه با چرایی عدم توافق کاندیداها بر روی یک فرد 2نکته پررنگ تر به نظر میرسد :
1- فقدان رهبری و ریش سفیدی در جناح اصولگرا
این جناح ممکن است افراد با تجربه و لایقی را درخود جا داده باشد اما بی تردید دارای یک چهره کاریزما نظیر جبهه اصلاحات نمیباشد.حال آنکه در این سوی میدان آقایان خاتمی و رفسنجانی که مسلما دارای مقبولیت فراوان بین همگی افراد جبهه خود و حتا در شرایطی بین جناح مقابل میباشند حضور دارند که مثلا میبینیم به درخواست آقای خاتمی، آقای عارف بدون لحظه ای تردید اقدام به انصراف از بقیه مسیر انتخابات میکند. اما مسلما اصولگرایان از چنین برکتی کم بهره یا بی بهره اند .
2- تاکید بر ماندن تمام کاندیداهای اصولگرا تا لحظه ی آخر
اشاره ای به عملکرد آقای عارف شد که او با وجود وعده های قطعی بر حضور تا لحظه آخر با یک اشاره از سوی شخص اول جبهه مطبوعش اقدام به کناره گیری کرد اما آیا اصولگرایان حاضر شدند به نفع سایرین کناره گیری کنند؟
جز اقدام یکی از چهار کاندید آن جناح هیچ یک شاید حتا به کناره گیری به نفع هم و قاعدتا سرریز رای بالفوه خود به سبد رای هم جناحیش فکر هم نکرد .بعضی از اصولگرایان دو آتشه همچون مدیر مسئول کیهان دو روز مانده به انتخاب ملت تاکید جدی بر کناره گیری به نفع یکدیگر هم کرد تا"سیل ملت ایران شما را با خود نبرد"! اما هیچ کدام از کاندیداهای اصولگرا " نتوانست " .
چرا نتوانست؟ شاید وقتی در تمام مناظرات و خیلی پیش از آن با تمام وجود به دولت برآمده از اصولگرایی میتاختند تا به زعم خود با اطمینان کامل از اقبال مردم به خودشان ، مسلمن آنهایند که رییس جمهورند.
اما دیدیم که مردم خسته از دولت دهم رای -تا به اینجا -بالای خود را به کسانی دادند که بتوانند حداقل با هم کنار بیایند.
در حالی که 3 تن از نامزدهای اصولگرا اصلا برای ائتلاف و برای این پا به صحته گذاشته بودند که از بین آنها فقط یک تن تا روز آخر در صحنه باشد .
و در پایان بی شک برنده بزرگ انتخابات 92 مردم بزرگ کشورمان هستند که مدبرانه به صحنه آمدند و رای خود را به گفتمانی دادند که حداقل قابلیت اجماع بین خود را دارند!
کسرا پ
ارسال نظر