.svg)
ناطق نوری یا عارف، کدام سرلیست می شوند؟
آرمان: هر اندازه به انتخابات مجلس دهم نزدیک می‌شویم شایعات و گمانه‌زنی‌ها به همان میزان افزایش پیدا می‌کند. اتفاقی این روزها در عرصه سیاست رخ داده است که شاید به دلیل اتفاقات دیگر مانند مذاکره با آمریکا و غیره آنچنان مورد توجه عموم قرار نگرفته باشد و آن هم آغاز زودهنگام فعالیت‌های انتخاباتی هر دو طیف است.
جلسات و نشست‌های حضوری یا غیرعلنی از جمله اقدامات آنهاست چرا که هر دو یک هدف را به دو دلیل دنبال می‌کنند؛ اصلاح‌طلبان می‌خواهند روزهای به یادماندنی نیمه دوم دهه 70 را تکرار کنند و با پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری بار دیگر مجلس دهم را همانند مجلس ششم در اختیار بگیرند هر چند می‌دانند دیگر قادر به تصاحب آن میزان کرسی در بهارستان نیستند اما همان اکثریت برای این طیف کافی است.
اصولگرایان هم پرواضح است که برای جبران شکست در انتخابات ریاست‌جمهوری عزم خود را برای ورود به بهارستان جزم کرده‌اند تا در کنار این که از 24 خرداد تا امروز، دکتر روحانی را عضوی از خود معرفی می‌ِکنند، از این پس این صدا از اردوگاه آنها بلند شود که شکست در انتخابات ریاست‌جمهوری، تنها یک اتفاق ساده و قابل جبران بود.
ناطق نوری سر لیست اصلاح‌طلبان؟
با نگاهی به اردوگاه اصلاح‌طلبان مشخص خواهد شد که اگر چه آنها ائتلاف با معتدلین سیاسی یا همان راست سنتی را در گذشته برنمی‌تافتند و آنها را در جایگاه رقیب سیاسی خود قلمداد می‌کردند اما دیگر آن نهی کردن‌ها جای خود را به لبخند و دست دادن و حتی درخواست همکاری داده است. نمونه آن خبری بود که چند روز قبل منتشر شد و آن هم درخواست از ناطق نوری برای حضور در انتخابات مجلس است.
به گفته حجت‌الاسلام یونسی در زمان انتخابات ریاست‌جمهوری گزینه نخست برای معرفی به عنوان کاندیدای ائتلاف اصلاح‌طلبی و اعتدال‌طلبی، ناطق نوری بوده است که این خبر تاییدی بر شایعاتی بود که در زمان سکوت وی مبنی بر دیدارها و نشست‌های او با بزرگان اصلاح‌طلب و اعتدال‌طلب به بیرون درز پیدا می‌کرد. برخی از اصلاح‌طلبان هم تلاش برای متقاعد کردن ناطق نوری برای حضور در انتخابات مجلس دهم را رد نکرده‌اند اما می‌گویند که او هنوز تصمیم قطعی در این باره اتخاذ نکرده است. به هر حال به نظر می‌رسد اصلاح‌طلبان پی به این مولفه برده‌اند که در شرایطی که خود امکان جلوس بر کرسی ریاست مجلس را ندارند، در تلاش هستند تا فردی در این جایگاه قرار بگیرد که حداقل بیش از مجالس دیگر به آنها اهمیت دهد.
محمدرضا عارف در دو راهی
فارغ از طیف اعتدال طلب، اصلاح‌طلبان هم در سوی دیگر مشغول آماده‌سازی برای حضور در این انتخابات هستند چنانکه اکنون نام محمدرضا عارف به میان آمده است. او از جمله شخصیت‌های اصلاح‌طلب بود که پس از پایان حضورش در دولت اصلاحات تنها در بزنگاه‌های انتخاباتی فعال می‌شد و کسی تصور نمی‌کرد در سال گذشته او عزم خود را برای ورود به پاستور جزم کند. عارف پس از پیروزی دکتر روحانی اعلام کرد که نمی‌خواهد در پست‌های دولتی حضور داشته باشد و از همین رو هر از چند گاهی نام او به عنوان مسئول یکی از نهادها اعلام می‌شد که قوی‌ترین آن ریاست مرکز بررسی و تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام بود. حالا هم این شایعه مطرح است که او به عنوان سرلیست اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس معرفی شود.
اما در این میان یک نکته مانع اجماع همه‌جانبه اصلاح‌طلبان بر سر حمایت از او خواهد شد و آن روابط عارف با طیف اصولگراست. او دو هفته پس از انتخابات ریاست‌جمهوری، حدادعادل، جلیلی، محسن رضایی و قالیباف و ولایتی را به منزل خود دعوت کرد که «آسمان» تحلیل جالبی از این حضور ارائه داد و نوشت: «آقای حدادعادل در کنار عارف نشست و سعید جلیلی نیز نزدیک به آنها» آن طور که این هفته‌نامه نوشته است جلوس این سه مرد در کنار هم می‌تواند پیامی داشته باشد که همان تغییر مرکز رای عارف است. درباره این نزدیکی می‌توان دو گمانه را مطرح کرد که یکی در اختیار گرفتن بخشی از آرای اصولگرایان هر چند بسیار محدود است و دیگری، آغاز تلاش عارف برای جلوگیری از هجمه اصولگرایان خاص به او در ایام انتخابات است. به هر حال طبیعی است که در ایام انتخابات هر گروهی برای سوق دادن کاندیداهای خود به بهارستان اظهاراتی در باب کاندیداهای رقیب دارند که به نظر می‌رسد دست دوستی عارف با رقبای انتخاباتی خود برای کاستن از زهر این هجمه‌ها باشد. از سوی دیگر عارف به دلیل مسائلی که در زمان انصرافش از ریاست‌جمهوری پیش آمد اکنون مورد انتقاد برخی سیاسیون اصلاح‌طلب است لذا او برای موفقیت در این عرصه نیازمند تلاش برای تبیین عملکرد در آن مقطع هم است.
لیست مشترک با اعتدالگرایان
به نظر می‌رسد اصلاح‌طلبان در این دوره از مجلس لیستی متفاوت ارائه دهند یعنی نام افرادی در این لیست قرار گیرد که به صرف اصلاح‌طلبی شناخته نمی‌شوند بدین معنا که پیش‌بینی می‌شود لیستی که در دو سال آینده برای انتخابات مجلس ارائه شود تلفیقی از اسامی اصلاح‌طلبان و اعتدال طلبان یا حامیان هاشمی‌رفسنجانی باشد. حال باید منتظر ماند...
جلسات و نشست‌های حضوری یا غیرعلنی از جمله اقدامات آنهاست چرا که هر دو یک هدف را به دو دلیل دنبال می‌کنند؛ اصلاح‌طلبان می‌خواهند روزهای به یادماندنی نیمه دوم دهه 70 را تکرار کنند و با پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری بار دیگر مجلس دهم را همانند مجلس ششم در اختیار بگیرند هر چند می‌دانند دیگر قادر به تصاحب آن میزان کرسی در بهارستان نیستند اما همان اکثریت برای این طیف کافی است.
اصولگرایان هم پرواضح است که برای جبران شکست در انتخابات ریاست‌جمهوری عزم خود را برای ورود به بهارستان جزم کرده‌اند تا در کنار این که از 24 خرداد تا امروز، دکتر روحانی را عضوی از خود معرفی می‌ِکنند، از این پس این صدا از اردوگاه آنها بلند شود که شکست در انتخابات ریاست‌جمهوری، تنها یک اتفاق ساده و قابل جبران بود.
ناطق نوری سر لیست اصلاح‌طلبان؟
با نگاهی به اردوگاه اصلاح‌طلبان مشخص خواهد شد که اگر چه آنها ائتلاف با معتدلین سیاسی یا همان راست سنتی را در گذشته برنمی‌تافتند و آنها را در جایگاه رقیب سیاسی خود قلمداد می‌کردند اما دیگر آن نهی کردن‌ها جای خود را به لبخند و دست دادن و حتی درخواست همکاری داده است. نمونه آن خبری بود که چند روز قبل منتشر شد و آن هم درخواست از ناطق نوری برای حضور در انتخابات مجلس است.
به گفته حجت‌الاسلام یونسی در زمان انتخابات ریاست‌جمهوری گزینه نخست برای معرفی به عنوان کاندیدای ائتلاف اصلاح‌طلبی و اعتدال‌طلبی، ناطق نوری بوده است که این خبر تاییدی بر شایعاتی بود که در زمان سکوت وی مبنی بر دیدارها و نشست‌های او با بزرگان اصلاح‌طلب و اعتدال‌طلب به بیرون درز پیدا می‌کرد. برخی از اصلاح‌طلبان هم تلاش برای متقاعد کردن ناطق نوری برای حضور در انتخابات مجلس دهم را رد نکرده‌اند اما می‌گویند که او هنوز تصمیم قطعی در این باره اتخاذ نکرده است. به هر حال به نظر می‌رسد اصلاح‌طلبان پی به این مولفه برده‌اند که در شرایطی که خود امکان جلوس بر کرسی ریاست مجلس را ندارند، در تلاش هستند تا فردی در این جایگاه قرار بگیرد که حداقل بیش از مجالس دیگر به آنها اهمیت دهد.
محمدرضا عارف در دو راهی
فارغ از طیف اعتدال طلب، اصلاح‌طلبان هم در سوی دیگر مشغول آماده‌سازی برای حضور در این انتخابات هستند چنانکه اکنون نام محمدرضا عارف به میان آمده است. او از جمله شخصیت‌های اصلاح‌طلب بود که پس از پایان حضورش در دولت اصلاحات تنها در بزنگاه‌های انتخاباتی فعال می‌شد و کسی تصور نمی‌کرد در سال گذشته او عزم خود را برای ورود به پاستور جزم کند. عارف پس از پیروزی دکتر روحانی اعلام کرد که نمی‌خواهد در پست‌های دولتی حضور داشته باشد و از همین رو هر از چند گاهی نام او به عنوان مسئول یکی از نهادها اعلام می‌شد که قوی‌ترین آن ریاست مرکز بررسی و تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام بود. حالا هم این شایعه مطرح است که او به عنوان سرلیست اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس معرفی شود.
اما در این میان یک نکته مانع اجماع همه‌جانبه اصلاح‌طلبان بر سر حمایت از او خواهد شد و آن روابط عارف با طیف اصولگراست. او دو هفته پس از انتخابات ریاست‌جمهوری، حدادعادل، جلیلی، محسن رضایی و قالیباف و ولایتی را به منزل خود دعوت کرد که «آسمان» تحلیل جالبی از این حضور ارائه داد و نوشت: «آقای حدادعادل در کنار عارف نشست و سعید جلیلی نیز نزدیک به آنها» آن طور که این هفته‌نامه نوشته است جلوس این سه مرد در کنار هم می‌تواند پیامی داشته باشد که همان تغییر مرکز رای عارف است. درباره این نزدیکی می‌توان دو گمانه را مطرح کرد که یکی در اختیار گرفتن بخشی از آرای اصولگرایان هر چند بسیار محدود است و دیگری، آغاز تلاش عارف برای جلوگیری از هجمه اصولگرایان خاص به او در ایام انتخابات است. به هر حال طبیعی است که در ایام انتخابات هر گروهی برای سوق دادن کاندیداهای خود به بهارستان اظهاراتی در باب کاندیداهای رقیب دارند که به نظر می‌رسد دست دوستی عارف با رقبای انتخاباتی خود برای کاستن از زهر این هجمه‌ها باشد. از سوی دیگر عارف به دلیل مسائلی که در زمان انصرافش از ریاست‌جمهوری پیش آمد اکنون مورد انتقاد برخی سیاسیون اصلاح‌طلب است لذا او برای موفقیت در این عرصه نیازمند تلاش برای تبیین عملکرد در آن مقطع هم است.
لیست مشترک با اعتدالگرایان
به نظر می‌رسد اصلاح‌طلبان در این دوره از مجلس لیستی متفاوت ارائه دهند یعنی نام افرادی در این لیست قرار گیرد که به صرف اصلاح‌طلبی شناخته نمی‌شوند بدین معنا که پیش‌بینی می‌شود لیستی که در دو سال آینده برای انتخابات مجلس ارائه شود تلفیقی از اسامی اصلاح‌طلبان و اعتدال طلبان یا حامیان هاشمی‌رفسنجانی باشد. حال باید منتظر ماند...
ارسال نظر