روحاني، بازهم جهاني شد

قانون: شاید آرزوی هر شخصی باشد که روزگاری بر جایگاه رئیس جمهور بنشیند و به گمان اینکه همه چیز در ید کنترل اوست پا به میدان سیاست بگذارد ولی غافل از اینکه دردسر و مسئولیتی بزرگ بر دوشش افتاده و جدا از مخالفانی که به دشمنان خونی تبدیل می‌شوند دوستانی نیز هستند که به هر دلیلی دیگر تاب دیدن دوست قدیمی و رئیس جمهور جدید را ندارند. حسن روحانی یکی از روسای جمهوری بود که بعد از چند سال بی‌اعتمادی مردم به دولت بر سر کار آمد.

مردی از تبار روحانیت که جدا از انتقاد هايي كه ممكن است به دولت او در انجام برخي اقدامات وارد باشد در قالب شعار دو کلمه‌ای خود و در کنار تدبیر واژه زیبای امید را نیز گنجاند که شاید مردمی که آستانه تحملشان در اواخر سال ۹۱به حدی رسیده بود که در صف‌های نان و سبزی نیز با هم به درگیری می‌رسیدند بدون هیچ انتقادی به گرانی بنزین، برق و آب تنها به واژه امید تکیه می‌کنند و منتظر می‌مانند تا شاید تاثیر «کلام روحانی» را در کشورشان ببینند.

این تنها ایرانی‌ها نیستند که روحانی و مشی او را تاثیرگذار می‌دانند، هفته نامه آمريكايي تایم نیز او را جزو ۱۰۰ شخصیت تاثیرگذار و دارای نفوذ جهان در سال ۲۰۱۴ معرفی کرد. تایم در اوایل روی کار آمدن روحانی او را به چهره بر‌تر جلد خود و لایق دریافت جایزه صلح نوبل معرفی کرده بود و اولین باری نیست که رئیس جمهور ایران را شایسته و برجسته می‌داند.

روحاني، شيخ ديپلمات
تایم می‌نویسد، حسن روحانی سیاستمداری است که به سراغ غرب رفته است. محمد البرادعی که نام حسن روحانی را در این فهرست گنجانده است در توصیف روحانی ابتدا به زمان فعالیت وی به عنوان دبیر شورای امنیت ملی در زمان ریاست‌جمهوری محمد خاتمی پرداخته و آورده است: اولين بار كه روحانی را ديدم سال ۲۰۰۳ ميلادي بود، زماني كه تنش ميان تهران و آژانس بين المللي انرژي هسته اي بالا گرفته بود. روحاني مایل بود برای حل بن‌بست روابط با آمریکا از راه گفتمان و مذاکره مستقيم وارد شود. از این رو رسانه‌های ایران وی را شیخ دیپلماتیک می‌نامیدند. ولي متاسفانه سیاست‌های اعتدال‌گرایانه روحانی تحت تاثير تندروهای آمریکایی قرار گرفت.

كساني که به شدت نسبت به خواست و نيت ایران بی‌اعتماد بودند. آمريكايي‌ها در آن زمان نه تنها به اين سياست روحاني و رئيس جمهور ميانه رو وقت ايران، كمكي نكردند بلكه از انگيزه هاي تهران هم براي ادامه اين روند كاستند. (به همين دليل) روحاني و دولت وقت ايران نتوانستند نتايج ملموسي از اين تغيير سياست را (به منتقدان داخلي) ارائه كنند و انتخابات بعد را به محافظه كاران تندرو واگذار كردند. یک دهه زمان برد تا غرب متوجه اين حقيقت شود كه نمی‌تواند با دامن زدن به رقابت‌هاي منطقه اي (با هدف كاهش نفوذ تهران) با ایران رفتار کند.

نگراني براي از بين رفتن فرصت روحاني
این مجله معتبر غربی در ادامه به نقل از البرادعي می‌نویسد: «توافق اولیه اخیر میان ایران و گروه ۱+۵ که در نتیجه سیاست‌های بی‌سر و صدای روحانی به دست آمد می‌توانست ۱۰ سال پیش حاصل شود. با احترام دو طرفه پایه‌ریزی اعتماد و سازش، این مرحله می‌تواند به یک توافق همکاری و تضمین واقعی منجر شود. رهبری اعتدال‌گرایانه روحانی فرصتی به وجود آورده که نباید از دست برود، فرصتي كه بسيار در خطر است.»

بزرگان جهان در كنار هم
این مجله که بار‌ها عکس سیاست مداران ایرانی از جمله امام خمینی (س) بنیانگذار انقلاب اسلامی، محمد مصدق و محمود احمدی‌نژاد را روی جلد خود برجسته کرده است در گزارش خود نام حسن روحانی را کنار افرادی چون ولادیمیر پوتین، جان کری، هیلاری کلینتون باراک اوباما و پاپ فرانسیس به عنوان شخصیت‌های برجسته تاثیرگذار در جهان آورده است.

تاثير اميد در ايران
گذشته از اينكه تايم آمريكايي به چه دليلي نام روحاني را جزو افراد برجسته و تاثيرگذار معرفي كرده است بايد دانست، دولت يازدهم با ميراثي فرسوده و در برخي حوزه ها نابود از دولت قبل پا به عرصه سياست و مديريت ايران گذاشت و همين اندازه كه مردم بعد از اعلام فاز دوم هدفمندي و تغيير قيمت حامل هاي انرژي بدون هيچ نگراني و اعتراضي برخلاف زمان احمدي نژاد به زندگي خود ادامه مي دهند بيانگر تاثير واژه اي به نام «اميد» است كه روحاني در ابتداي به قدرت رسيدن خود ، شعارش را داد.