.svg)
۲۷سال پيش در چنين روزي
پارسینه: اعضای دومین دوره مجلس شورای اسلامی در چنین روزی در سال ۱۳۶۵ قانون تک ماده‌ای، عضویت دولت جمهوری اسلامی ایران در سازمان‌ها و مجامع بین المللی را با اکثریت آرا تصویب کردند.
اعضای دومین دوره مجلس شورای اسلامی در چنین روزی در سال ۱۳۶۵ قانون تک ماده‌ای، عضویت دولت جمهوری اسلامی ایران در سازمان‌ها و مجامع بین المللی را با اکثریت آرا تصویب کردند.
این قانون باعث شد تا وضعیت عضویت ایران در ۶۲ نهاد و سازمان بین المللی که پس از انقلاب در هاله‌ای از ابهام فرو رفته بود، مشخص شود. براساس ماده واحده این قانون «عضویت دولت ایران در سازمان‌ها و مجامع بین‌المللی مندرج در فهرست پیوست تأیید، و به دولت اجازه داده شد نسبت به پرداخت حق عضویت‌های معوقه آن‌ها اقدام كند.»
همچنین در تبصره ۲ این ماده قانونی مقررشد تا «دولت در صورت ضرورت نسبت به پرداخت حقوق معوقه عضویت در سازمان‌هایی که ادامه عضویت در آن‌ها به‌تصویب نرسیده اقدام كند.» سازمان ملل متحد، دیوان دلاوری لاهه، کنفرانس اسلامی، یونسکو، سازمان بهداشت جهانی، سازمان بین‌المللی هواپیمایی، بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول، سازمان بین‌المللی استاندارد، سازمان بین‌المللی کار، سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد، اتحادیه جمعیت‌های صلیب سرخ و هلال احمر، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، سازمان همکاری اقتصادی (اکو)، سازمان پلیس جنایی بین‌المللی وکمیته بین‌المللی المپیک معروف‌ترین این سازمان‌ها ونهادهای بین المللی بودند.
تشکیل خانه‌های ایران
ایجاد مراکز فرهنگی برای ایرانیان ودوستداران فرهنگ ایران در داخل و خارج از کشور یکی از شعارهای اغلب دولت‌های تشکیل شده در دوران پهلوی دوم بود. درهمین راستا نمایندگان دوره بیست وسوم مجلس شورای ملی در چنین روزی از سال۱۳۵۴، اساسنامه «شرکت سهامی مرکز خانه‌های ایران» را به عنوان مرکز هدایتی این مجموعه‌های فرهنگی تصویب کردند.
براساس ماده ۵ این اساسنامه وظیفه خانه‌های ایران عبارت بود از: «شناساندن بیشتر پیشرفت‌ها و تحولات و تدوین کشور به خارجیان از طریق خانه‌های ایران در داخل و خارج‌از کشور با استفاده از تمامي وسایل و امکانات.»
همچنین در ماده ۱۴ این قانون درباره نحوه هدایت خانه‌های ایران از سوی این شرکت آمده بود: «شورای شرکت مرکب از وزیر اطلاعات و جهانگردی، وزیر فرهنگ و هنر وزیر بازرگانی، دبیر کل سازمان امور اداری و استخدامی کشور و سه نفر از افراد با تجربه و باسابقه در تأسیس و اداره خانه‌های ایران به انتخاب مجمع عمومی خواهد بود. ریاست شورا به عهده وزیر اطلاعات و‌جهانگردی است.»
منبع: روزنامه قانون
این قانون باعث شد تا وضعیت عضویت ایران در ۶۲ نهاد و سازمان بین المللی که پس از انقلاب در هاله‌ای از ابهام فرو رفته بود، مشخص شود. براساس ماده واحده این قانون «عضویت دولت ایران در سازمان‌ها و مجامع بین‌المللی مندرج در فهرست پیوست تأیید، و به دولت اجازه داده شد نسبت به پرداخت حق عضویت‌های معوقه آن‌ها اقدام كند.»
همچنین در تبصره ۲ این ماده قانونی مقررشد تا «دولت در صورت ضرورت نسبت به پرداخت حقوق معوقه عضویت در سازمان‌هایی که ادامه عضویت در آن‌ها به‌تصویب نرسیده اقدام كند.» سازمان ملل متحد، دیوان دلاوری لاهه، کنفرانس اسلامی، یونسکو، سازمان بهداشت جهانی، سازمان بین‌المللی هواپیمایی، بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول، سازمان بین‌المللی استاندارد، سازمان بین‌المللی کار، سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد، اتحادیه جمعیت‌های صلیب سرخ و هلال احمر، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، سازمان همکاری اقتصادی (اکو)، سازمان پلیس جنایی بین‌المللی وکمیته بین‌المللی المپیک معروف‌ترین این سازمان‌ها ونهادهای بین المللی بودند.
تشکیل خانه‌های ایران
ایجاد مراکز فرهنگی برای ایرانیان ودوستداران فرهنگ ایران در داخل و خارج از کشور یکی از شعارهای اغلب دولت‌های تشکیل شده در دوران پهلوی دوم بود. درهمین راستا نمایندگان دوره بیست وسوم مجلس شورای ملی در چنین روزی از سال۱۳۵۴، اساسنامه «شرکت سهامی مرکز خانه‌های ایران» را به عنوان مرکز هدایتی این مجموعه‌های فرهنگی تصویب کردند.
براساس ماده ۵ این اساسنامه وظیفه خانه‌های ایران عبارت بود از: «شناساندن بیشتر پیشرفت‌ها و تحولات و تدوین کشور به خارجیان از طریق خانه‌های ایران در داخل و خارج‌از کشور با استفاده از تمامي وسایل و امکانات.»
همچنین در ماده ۱۴ این قانون درباره نحوه هدایت خانه‌های ایران از سوی این شرکت آمده بود: «شورای شرکت مرکب از وزیر اطلاعات و جهانگردی، وزیر فرهنگ و هنر وزیر بازرگانی، دبیر کل سازمان امور اداری و استخدامی کشور و سه نفر از افراد با تجربه و باسابقه در تأسیس و اداره خانه‌های ایران به انتخاب مجمع عمومی خواهد بود. ریاست شورا به عهده وزیر اطلاعات و‌جهانگردی است.»
منبع: روزنامه قانون
ارسال نظر