رأی دادن بدون شناسنامه

پارسینه-گروه فرهنگی: جملات بالا بخشی از خاطرات جانباز شیمیایی 70 درصد علی جلالی فراهانی، مدیرکل پیشین بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع‌مقدس استان مرکزی است.

وی در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس «فرهنگ حماسه» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره نخستین تجربه رأی دادنش در شرایط جنگی می‌گوید: به رزمندگان ابلاغ کرده بودند که برای حضور در رأی‌گیری باید شماره پرسنلی شما را یگان پرسنلی لشکر تایید کند اما شرایط من به گونه‌ای دیگر بود چرا که باید از کرمانشاه به خوزستان می‌رفتم،به همین خاطر نتوانسته بودم تاییده یگان پرسنلی را بگیرم. از طرفی شناسنامه‌ام را همراه نداشتم.

نیم ساعت بیشتر به پایان رأی‌گیری باقی نمانده بود که در ابتدای جاده «ملاوی» استان کرمانشاه یک اتوبوس را مشاهده کردم که مخصوص اخذ رأی بود. فرصت را غنیمت شمردم و به سمت آن رفتم و شرایطم را مبنی بر اینکه شناسنامه‌ام همرام نیست و از طرفی نتوانسته‌ام تایید یگان پرسنی را بگیرم شرح دادم. خوشبختانه کارت جنگی و حکم ماموریتم را به همراه داشتم و آنها را به مأمور صندوق اخذ رای ارائه کردم. او پس از صحبت با مامور ناظر و افراد تصمیم‌گیرنده پذیرفت که من رأی بدهم و مهر رأی‌گیری را بر سر کارت جنگی‌ام زد.

با ادامه یافتن جنگ تحمیلی هر گاه انتخاباتی در پیش بود، از چند وقت قبل به رزمندگان ابلاغ می‌شد که برای رأی دادن شناسنامه خود را به همراه داشته باشند بنابراین نیروها با خانواده‌هایشان تماس می‌گرفتند تا شناسنامه‌هایشان را برای آنها پست کنند.

جالب این است که ماموران صندوق سیار رأی‌گیری حتی تا خطوط مقدم جبهه نیز می‌آمدند تا به گونه‌ای رزمندگان علاوه بر اینکه در جبهه نبرد حماسه‌آفرینی می‌کنند، در جبهه سیاسی و تصمیم‌گیری‌های ملی نیز حماسه‌ای مضاعف خلق کنند.