.svg)
کامران چگونه مرتضی آوینی شد
پارسینه: عکس‌های دوره جوانی‌اش سیمای دیگری از مرتضی آوینی را نشان می‌دهد. اما اکنون وقتی سخن از شهید آوینی به میان می آید، تصاویر مختلفی که هرکدام نشان‌دهنده وجوه هنرمندانه‌ای از او در به تصویر کشیدن و به قلم درآوردن اندیشه است، در ذهن یادآور می‌شود.
آوینی به گفته خویش، «راه طی شده‌ای» داشت که پس از گذر از همه آن‌ها به مرتضی آوینی و مستندهایی چون «روایت فتح» رسید. 20 فروردین به پاس روز شهادت او بر اثر اصابت ترکش به جا مانده از جنگ ایران و عراق در فکه، روز «هنر انقلاب اسلامی» نام گرفته است. او در حال بررسی آن منطقه برای ساخت ادامه قسمت‌های فیلم مستند «شهری در آسمان» درباره روزهای پرهیاهوی خرمشهر در محاصره، سقوط و آزادی بود که به شهادت رسید و به همین دلیل چهار قسمت از این مستند برای همیشه ناتمام باقی ماند. این روز بهانه‌ای برای آشنایی با چند چهره کمتر گفته شده از او و روز هنر انقلاب اسلامی است.
من هم سبیل نیچه‌ای گذاشته‌ام
شهید آوینی در زمان شهادت 45 ساله بود. مرتضی خودش را چنین روایت می کند:«تصور نکنید که من با زندگی به سبک و سیاق متظاهران به روشنفکری ناآشنا هستم. خیر. من از یک «راه طی شده» با شما حرف می‌زنم. من هم سال‌های سال در یکی از دانشکده‌های هنری درس خوانده‌ام. من هم سال‌ها با جلوه‌فروشی و تظاهر به دانایی بسیار زیسته‌ام، ریش پروفسوری و سبیل نیچه‌ای گذاشته‌ام اما بعد خوشبختانه زندگی مرا به راهی کشانده‌است که ناچار شده‌ام رو دربایستی را نخست با خودم و سپس با دیگران کنار بگذارم و عمیقاً بپذیرم که «تظاهر به دانایی» هرگز جایگزین «دانایی» نمی‌شود.»
آوینی به شب شعر می‌رفت
کامران آوینی نام مرتضای قبل انقلاب است. او به شعر و ادبیات نیز علاقه داشته و در گفته‌های خود آورده که به شب‌های شعر و گالری‌های نقاشی می‌رفته، آثار هیچکاک را به دلیل تکنیک سینمایی‌اش می دیده و موسیقی کلاسیک گوش می‌داده است. فروغ فرخزاد، مهدی اخوان ثالث و احمد شاملو از شاعران مورد علاقه‌اش بوده اند و جالب این که پیوند او با هنر به گفته نزدیکانش از همان دوران کودکی به شکل نقاشی، داستان‌نویسی و شاعری آشکار بود و او بعدها به همین دلیل در رشته معماری دانشکده هنرهای زیبای تهران مشغول به تحصیل شد.
انقلابی باید گمنام بماند
شهید مرتضی آوینی تا قبل از شهادت به رغم آثار موفق و کم نظیر در حوزه های مختلف شهرت آن چنانی نداشت. او «روایت فتح» را بدون تیتراژ روی آنتن تلویزیون برد و به گفته مهدی همایونفر مدیر مسئول موسسه فرهنگی روایت فتح این موضوع به روحیه آوینی برمی‌گشت که می‌گفت باید در گمنامی کارمان را انجام دهیم. او حتی در دیدار عوامل این برنامه با آیت ا... هاشمی رئیس جمهور وقت آن دوره در ردیف دوم نشست و صحبتی نکرد. آوینی پیش از جلسه از همایونفر خواسته بود در این دیدار نگوید چه کسی متن می‌نویسد و می‌خواند. او خود را متعهد به انقلاب اسلامی می‌دانست و به همین دلیل هیچ‌گاه از هیچ سازمان دولتی دستمزد و سفارش نمی‌گرفت.
چهره سال هنر انقلاب به یاد آوینی
انقلاب طی سال‌های گذشته میزبان چهره‌ها و هنرمندان بزرگی بوده که در فضای پس از انقلاب رشد کرده و به بالندگی رسیده‌اند. هر سال دبیرخانه جایزه هنر انقلاب اسلامی فعالیت‌های هنرمندان را در این حوزه رصد می‌کند و در روزهای پایانی سال فهرستی از نامزدهای چهره سال هنر انقلاب اسلامی را ارائه می‌دهد. امسال نیز فهرستی ارائه شد که از میان 14 چهره، پنج نفر به عنوان نامزد نهایی چهره سال معرفی شدند؛ رضا امیرخانی برای نویسندگی «رهش» و تاثیرگذاری ادبی، هدایت‌ا... بهبودی برای نویسندگی کتاب «الف لام خمینی»، ابراهیم حاتمی کیا برای کارگردانی فیلم سینمایی «به وقت شام»، مهدی نقویان کارگردان مستندهایی از جمله «خارج از دید2» و مسعود نجابتی به دلیل تاثیرگذاری در عرصه هنرهای تجسمی. حال باید دید از میان این پنج نفر عنوان چهره سال هنر انقلاب به چه کسی خواهد رسید.
ارسال نظر