خشم انسان علیه طبیعت!

تحریریه پارسینه: یک نفر روی سی و سه پل یادگاری می‌نویسد! دیگر گردشگر خاک‌های سرخ و نقره‌ای جزیره هرمز و ساحل نقره ای را توی بطری می‌ریزد و به یادگار می برد! افراد دیگری هم پا به طبیعت که می گذارند، تمام خشم شان را بر سر آن فرو می ریزند؛ شاخه‌های درختان را می شکنند و توجهی به جوانه های تازه شکوفا شده ندارند. جنگل را به آتش می کشانند و حیوانات آن را آزرده خاطر می کنند. سواحل دریا را به گورستان زباله تبدیل  و پلاستیک ها را بی رحمانه در طبیعت رها می کنند. مصداق خشم و بی توجهی انسان ها به طبیعت یکی دو تا نیست؛ کافی است در همین سه هفته ای که از آغاز سال نو می‌گذرد، اخبار مختلف را شنیده باشید و دنبال کنید تا متوجه شوید در همین مدت کوتاه، افراد نآگاه چه بلایی بر سر طبیعت و میراث های مختلفی که نسل به نسل گشته اند و سینه به سینه منتقل شده‌اند، آورده‌اند. بسیاری از مقاصد گردشگری پر طرفدار، حالا مدت‌هاست که به خاطر بی توجهی گردشگران و همچنن عدم احترام آنها به طبیعت دچار مشکلات زیادی شده‌اند و آسیب دیده‌اند.  تا همین چند وقت پیش، ساکنان شهرهای شمالی نسبت به بی توجهی گردشگران به سواحل و جنگل‌های شهرشان هشدار می‌دادند و از آنها می‌خواستند تا در حفظ و نگهداری آنها کوشا باشند؛ خواسته‌ای که البته محقق نشد و گردشگران همچنان به آن اهمیتی نمی‌دهند. در دو سه سال اخیر، اما جنوب کشور آرام آرام به یکی از مقاصد پرطرفدار و جذاب گردشگری در آمد. مقصدی که بکر و دست نخورده بود و هنوز ردپایی از دستکاری و دخالت انسان در طبیعت آن دیده نمی‌شد. حالا، اما جنوب کشور نیز از گزند آسیب گردشگران در امان نمانده است. عکس‌ها و تصاویری که از این مناطق در فضای مجازی دست به دست می شوند، به خوبی این موضوع را تایید می کنند. به طوری که اکنون صدای ساکنین این مناطق نیز در آمده است و آنها به این رفتار گردشگران واکنش نشان دادند و آن را تقبیح کردند. از سوی دیگر، شاید برای شما هم پیش آمده باشد که با سفر به اماکن تاریخی و باستانی مشاهده کرده باشید که افرادی روی این آثاری که سال های سال با چنگ و دندان حفظ شده اند و باد و باران نیز به آنها آسیبی نزده است، یادگاری نوشته اند و آنها را مخدوش کرده اند. این موضوع نشان می دهد که گردشگران نیازمند آموزش در این باره هستند. در واقع آنها باید یاد بگیرند که علاوه بر تلاش برای حفظ این آثار نسبت به آن حساسیت اجتماعی داشته باشند و اجازه تخریب آن را ندهند. از سوی دیگر، جوامع محلی نیز در مراقبت و حفظ و نگهداری از جاذبه های گردشگری نقشی بی بدیل دارند و با نظارت و آگاه سازی می توانند از این اتفاق خودداری کنند.