بررسی یک رخداد عجیب در اقتصادسیاسی ایران

دوشرکت خودروسازی رنو و پژو نیز همراه با سایر شرکت‌های نفتی، معدنی، پولی وزیربنایی نیز یادآور شده اند از ایران می‌روند پس از اعلام شرکت‌های خودرو ساز اروپایی مبنی بر ترک ایران گروهی از منتقدان دولت دوازدهم فضا را برای انتقاد از مدیران صنعت ایران مساعد دیده و بدون توجه به واقعیت‌های کلان داستان تحریم، ساز خود را برای انتقاد از دوخودروساز ایرانی کوک کرده اند. این منتقدان که بیشتر از هرچیز با عینک سیاست به هررخدادی نگاه می‌کنند گونه‌ای صحبت می‌کنند که گویا مدیران صنعت خودرو در رفتن و نماندن شرکت‌ها نقش داشته و دارند. ین گروه از منتقدان دولت دوازدهم یادشان رفته است وبه حافظه خود فشار وارد نمی‌کنند تا یادشان بیاید درهمین روز‌ها و هفته‌ها روسای دولت‌های سه غول اروپایی شامل بریتانیا، فرانسه و آلمان و همه مقام‌های اقتصادی این سه کشور و رهبران سیاسی و اقتصادی اتحادیه اروپا نبردی همه جانبه با مقام‌های ایالات متحده آمریکا را بر سر اینکه نباید راه برای دادو ستد با ایران مسدود شود را آغاز کرده اند. مرکل، ماکرون، می، موگرینی و سایر مقام‌های اروپایی در نشست‌های جداگانه با رییس جمهور آمریکا تمام نیروی خود را به کارگرفته اند تا راه برای ماندن شرکت‌های اروپایی در ایران باز بماند، اما دونالد ترامپ حاضر نشده است دست از سرسختی بردارد. وقتی رهبران غول‌هایی مثل توتال فرانسه، زیمنس و سایر شرکت‌های کوه پیکر پایشان در آمریکا گیر است و نمی‌توانند به آسانی از این کشور بیرون بیایند تا سرمایه هایشان را از شر تحریم مصون، از شرکت ایران خودرو و سایپا چه انتظاری می‌رود؟ وقتی کل دستگاه دیپلماسی ایران در گیر یک نبرد بزرگ برای کاهش تهدید‌های تحریم اقتصادی است و شوربختانه به دلیل پیچیدگی اوضاع هنوز کاری از پیش نبرده است آیا این دو شرکت خودرو سازی می‌توانند مناسبات جهانی را به سود یک طیف سیاسی منتقد ایرانی تغییر دهند؟. واقعیت این است که اقتصاد ایران در دنیای امروز به دلایل گوناگون اقتصاد نیرومندی به حساب نمی‌آیدو صنعت ایران در هیچ بخشی دارای مزیت رقابت پذیری نیست تا در شرایط دشوار از موجودیت خود دفاع کند و سرپا بماند. این انتظار بی منطقی است که صنعت خودرو را از سایر صنایع متمایز کرده و بگوییم چرا ایران خودرو و سایپا نمی‌توانند مانع رفتن پژو و رنو شوند. برخی منتقدان از سر عمد یا از سر سهو واقعیت‌های صنعت ایران را نادیده گرفته و توجه ندارند سیاست‌های اقتصادی حاکم بر اقتصادایران بوده و هست که صنعت ایران را در موقعیت دشوار قرار داده است. صنعت خودرو ایران البته باید استحکام داشته باشد و بتواند در نخستین و فوری‌ترین زمان ممکن به شهروندان ایرانی و علاقمندان به اقتصادسیاسی ایران توضیح دهد که برای آینده چه برنامه‌ای داردو چگونه از این شرایط سخت عبورکند، اما منتقدان به جای نکوهش واحد‌های تولید کننده باید راه را برای نگهداری کلیت صنعت هموار سازند. بازار ایران به هردلیل برای انواع اتومبیل سواری با قیمت‌های گوناگون و کیفیت‌های های متفاونت مشتری دارد و تقاضای ۱.۵ میلیون دستگاه سواری را تجربه کرده است. در این شرایط باید نگاهمان این باشد که خودرو‌های با کیفیت پایین به بازار خورو ایران ایران رخنه نکنند و کیفیت موجود را در سطح پایین‌تر قرار ندهند. فعالیت بیشتر در اطلاع رسانی صنعت خودرو در این روز‌ها باید در دستور کار باشد و مدیران و صاحب نظران این صنعت بزرگ که می‌تواند همچنان موتور توسعه صنعت باشد در باره راه‌های عبوراز بحران باشهروندان صحبت کنند. به نظر می‌رسد تجربه تلخ آمد و شد شرکت‌های خودروساز فرانسوی شاید فرصت مناسبی برای تنوع بخشی با خودروسازان دیگر و برتر جهان باشد.