وقتی هوای مهاجرت از سر روستاییان نمی‌پرد

سال‌هاست محرومیت و کمبود امکانات بر پیشانی روستاهای خراسان مهر فراموشی زده و آن مهاجرت روستاییان را به دنبال داشته و در این میان آداب و رسوم مردم بومی روستاها و واژگان محلی که هر یک در نوع خود ثروتی بزرگ هستند نیز در آستانه نابودی قرار گرفته است. به گزارش ایسنا، در گذشته زندگی روستایی دارای ارزش و اعتبار بالایی بود و در حقیقت زندگی در روستاها جریان داشت اما طی دهه‌های اخیر به خاطر کمبود امکانات، به سخره گرفتن زندگی روستایی، نبود شغل و ایجاد تبلیغات گسترده در زمینه جاذبه‌های زندگی شهری موجب شد تا روستاها از سکنه خالی شود و به تبع آن آداب و رسوم مردم بومی روستاها و واژگان محلی در معرض نابودی و از بین رفتن قرار گیرد. کشاورز یکی از روستاییان خراسان شمالی که در روستای منصور آباد سکونت دارد، گفت: در گذشته این روستا دارای آب فراوانی بود و این امر سبب شده بود تا محصولات کشاورزی خیلی خوبی تولید شود و تمامی افراد این روستا به کار کشاورزی و دامپروری مشغول بودند. وی با اشاره به اینکه بعد از گذشت چندین سال آب موجود خشک شد، افزود: خشک شدن آب موجب خشک شدن باغات و زمین‌های کشاورزی شد، البته چندین سال مردم این وضعیت را تحمل کردند اما زمانی‌که بچه‌هایمان بزرگ شدند دیگر کاری برای آن‌ها در روستا نبود که انجام دهند بنابراین مجبور به مهاجرت به بجنورد شدند. کشاورز ادامه داد: مهاجرت از روستا به شهر به حدی رسید که در آن روستا فقط سه خانواده باقی ماند اما با پی‌گیری‌های فراوان انجام شده بعد از چند سال موفق شدیم تا مقداری آب را از یکی دیگر از روستاها به این روستا انتقال دهیم. وی اظهار کرد: آن سه خانواده توانستند دوباره باغ‌ها را احیاء و دام‌های بیشتری خریداری کنند و همین دلیل سبب شد تا تعدادی دیگر از خانواده‌های مهاجرت کرده به روستا برگردند. مجرد یکی از ساکنان روستای دونگل در ادامه بیان کرد: آب یکی از مهم‌ترین مشکلات روستای ما است به‌طوری‌که مردم حتی برای تامین آب شرب مجبور می‌شوند دبه‌ها را برداشته و به سوی روستای مجاور بروند و آب بیاورند. وی تصریح کرد: دامپروری شغل اصلی مردم این روستا است اما برای تامین آب مورد نیاز برای دام‌ها با مشکل مواجه هستیم و دام‌ها باید ساعت‌ها پیاده روی کنند تا به یک چشمه آب برسند. وی خاطرنشان کرد: زمانی‌که هیچ امکاناتی برای کار کردن مردم روستا وجود ندارد مردم باید با چه امیدی در روستا باقی بمانند. یکی دیگر از روستاییان نیز ادامه داد: نبود مدرسه، یا مراکز بهداشتی از دیگر مشکلات روستاییان است و ما مجبور هستیم تا فرزندانمان را به مدارس شبانه روزی بفرستیم یا اینکه آن‌ها را به اقوام در شهر بسپاریم. نماینده بجنورد، مانه و سملقان، راز و جرگلان و گرمه و جاجرم نیز در این‌باره گفت: مهاجرت از روستاهای استان به شهر طی سال‌های اخیر چهار‌درصد افزایش یافته است. موسی الرضا ثروتی افزود: در ابتدا نسبت جمعیت مردم استان در روستا 52‌درصد و در شهرها 48‌درصد بوده و این درحالیست که این ارقام در حال حاضر برعکس شده است. وی ادامه داد: عواملی همچون خشکسالی، کمبود آب یا بیکاری در روستا بر این امر تاثیرگذار بوده است و اگر چاره‌ای جدی برای این وضعیت اندیشیده نشود، این رقم افزایش خواهد یافت. ثروتی با تصریح بر اینکه اکثر افراد مهاجر به شهرها در حواشی شهرها اسکان یافته و به مساحت حاشیه‌نشینی افزوده‌اند، اظهار کرد: مجلس اعتبار خوبی برای ایجاد استخرهای ذخیره آب در روستاها، آبیاری قطره‌ای و ایجاد گلخانه به منظور ایجاد اشتغال در روستاها و جلوگیری از مهاجرت روستاییان به شهر مصوب کرده است که باید بین استان‌ها تقسیم شود.