شکنجه و بدرفتاری در مراکز نگهداری پناهجویان انگلیس

بروک هاوس یکی از مراکز نگهداری از پناهجویان در انگلیس است که تصاویر افشا شده درباره شکنجه و بد رفتاری با افراد حاضر در این مرکز، مقامات قضایی این کشور را واداشت به این پرونده رسیدگی کنند.

تصاویری که بخش‌های کوچکی از آن به تازگی فاش شده چهار سال پیش به صورت مخفی ضبط شده بود.

تحقیقات اولیه درباره رفتار نگهبانان این مرکز با پناهجویان موجب شد مسئولان این پرونده از آن به عنوان رفتار‌های غیر انسانی و شوکه کننده یاد کنند.

هنوز جزئیات بیشتری از رفتار‌هایی که در این مرکز با پناهجویان می‌شود فاش نشده است، اما یک پناهجوی حاضر در این مرکز به رسانه‌های انگلیسی گفت: دست کم بیست نفر از هفتاد نفر حاضر در بخشی که او ساکن است خواستار آنند که هر چه زودتر از انگلیس اخراج شوند.

بروک هاوس تنها یکی از ده‌ها مراکز انگلیس است که پناهجویان برای بررسی وضعیت شان و امکان اقامت در این کشور در آن حضور دارند که در سال‌های اخیر گزارش‌های متعددی از جانب نهاد‌های حقوق بشری و مدافع مهاجران وضع آنان را اسفناک و رفتار نگهبانان و کارکنانشان را غیرانسانی توصیف کردند به طوری که شماری از مهاجران را بر آن داشت تا به خودکشی دست بزنند.

پیش‌تر سازمان‌های حقوق بشر درباره شرایط ناگواری که وزارت کشور انگلیس در اردوگاه‌های پناهجویان و آوارگان در این کشور فراهم آورده و موجب خودزنی ساکنان آن شده است هشدار دادند.

سازمان‌های حقوق بشر و سازمان‌های خیریه در انگلیس مدت هاست از جمله درباره شرایط ناگوار پناهجویان، در اردوگاهی در یک پادگان پیشین ارتش انگلیس، معروف به نپیر (Napier)، اخبار و گزارش‌های متعدد منتشر می‌کنند، اما وزارت کشور انگلیس، به این هشدار‌ها توجه نمی‌کند.

روزنامه گاردین پیش‌تر نوشت بازرسان مستقلی متشکل از بازرسان زندان‌ها و نیز بازرسان مرزی انگلیس، از اردوگاه‌های پناهندگان در نپیر منطقه کنت (Kent) و پادگان پیشین ارتش انگلیس با نام پنالی (Penally Barracks) در منطقه پمبروکشایر (Pembrokeshire)، دیدن کرده و گزارش خود را منتشر کرده اند. براساس گزارش این بازرسان مستقل، این اردوگاه‌ها "قابل سکونت نیست"، حمایت لازم از ساکنان آن نمی‌شود، آنان در شرایط انزوا قرار می‌گیرند و برای رهایی از این شرایط به خودزنی دست می‌زنند.

دولت انگلیس از دو سال پیش از پادگان‌های پیشین و متروک ارتش به عنوان اردوگاه پناهجویان استفاده می‌کند و در ماه‌های اخیر، اسکان شمار فراوان پناهجویان در اتاق‌ها و شیوع ویروس کرونا در آن ها، با انتقاد فراوان سازمان‌های حقوق بشری همراه بوده است.

شماری از نهاد‌ها و فعالان حقوق بشر، در توماری با هزاران امضا از دولت انگلیس خواسته اند اردوگاه نپیر را که به زندان شبیه شده است، ببندد، اما وزارت کشور انگلیس، با این درخواست مخالفت می‌کند.

روزنامه دیلی میل چند ماه پیش نوشت: پس از آزمایش ساکنان اردوگاه نپیر مشخص شد حدود ۱۲۰ نفر از پناهجویان، به علت شرایط نامساعد در این اردوگاه، به ویروس کرونا مبتلا شده اند. در شماری از اتاق ها، ۲۸ پناهجو زندگی می‌کنند و برای هر ۳۴ نفر، فقط یک دوش حمام وجود دارد.

دولت انگلیس مدتهاست این موضوع را که پناهجویان را به جزایر دور افتاده متعلق به خود یا کشور‌های ثالث از جمله کشور‌های آفریقایی منتقل کند مطرح کرده است.

وزارت کشور انگلیس پیشتر اعلام کرده بود در نظر دارد همچون دولت استرالیا، پناهندگان را برای بررسی درخواست آنان، به جزایر دور افتاده همچون جبل الطارق یا آیل آو وایت، جزیره انسان (Isle of Man) یا دیگر کشور‌ها اعزام کند. براساس طرح وزارت کشور انگلیس که در برخی رسانه‌های انگلیسی درز کرده قرار است پناهجویان وارد شده به انگلیس نیز در این کشور پذیرفته نشوند و در زمان بررسی درخواست، به جزایر دور اعزام شوند. پریتی پاتل، وزیر کشور انگلیس می‌خواهد پناهندگان به انگلیس را، از جمله افرادی که با قایق‌های کوچک از آبراهه مانش، از فرانسه به انگلیس می‌آیند، به کشور ثالثی اعزام کند تا تکلیفشان روشن شود.

روزنامه گاردین پیش‌تر نوشت پریتی پاتل وزیر کشور بار‌ها اعلام کرده است مانع رسیدن پناهجویان به انگلیس خواهد شد و از نیروی دریایی این کشور خواسته است مانع رسیدن پناهجویان از طریق دریا شود.

به نوشته گاردین، مری مولینکس (Mary Molyneux)، رئیس انجمن مستقل دیدبانی گفت در مقایسه با سالیان گذشته، وضعیت پناهندگان در انگلیس، وخیم‌تر شده است.

پریتی پتل، عضو حزب حاکم محافظه کار و وزیر کشور انگلیس، او در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ در دولت ترزا می، وزیر توسعه بین‌المللی بود، اما پس از یک سفر پنهانی به اسرائیل، بدون اطلاع نخست‌وزیر انگلیس، در نوامبر ۲۰۱۷ وادار به استعفا شد. وی به ارتش رژیم صهیونیستی، از محل کمک‌های بین المللی دولت انگلیس، برای ساخت اردوگاه، پول داده بود. پریتی پاتل از پدر و مادری گجراتی در لندن زاده شد. والدینش در دهه ۱۹۶۰ میلادی سال‌ها پیش از این که عیدی امین در اوگاندا به قدرت برسد و اوگاندایی‌های آسیایی‌تبار را اخراج کند، به انگلیس مهاجرت و در شهر هرتفوردشر زندگی کردند.