.svg)
به لی‌لی‌پوت ایران سفر کنید
پارسینه: حدود ۲۰۰ خانه سنگی و خشتی در روستای ماخونیک وجود دارد که سقف و حتی در ورودی آنها ارتفاع بسیار کوتاهی دارند. بر اساس این شواهد مشخص است که قد و قواره ساکنین این روستای دورافتاده کمتر از دو متر بوده است.
در منطقه دورافتاده‌ای از جنوب استان خراسان، در نزدیکی مرز افغانستان، روستایی موسوم به «ماخونیک» وجود دارد که تا یک قرن پیش محل زندگی مردمی با قامتی کوتاه و قدی کمتر از ۱۵۰ سانتی‌متری بوده است. این را می‌توان از معماری خانه‌های آنها متوجه شد. در ادامه این مطلب را به نقل از روزیاتو بخوانید
.
حدود ۲۰۰ خانه سنگی و خشتی در روستای ماخونیک وجود دارد که سقف و حتی در ورودی آنها ارتفاع بسیار کوتاهی دارند. بر اساس این شواهد مشخص است که قد و قواره ساکنین این روستای دورافتاده کمتر از دو متر بوده است.
در حال حاضر بدون خم شدن نمی‌توان از قاب در به داخل خانه‌ها وارد شد. حتی درون خانه هم نمی‌توان صاف ایستاد، زیرا ارتفاع سقف از ۱۴۰ سانتی‌متر تجاوز نمی‌کند.
برخی از کارشناسان دلیل کوتاه قد بودن مردم این منطقه را ازدواج فامیلی، تغذیه ناسالم و نوشیدن آب حاوی جیوه اعلام کرده‌اند که سبب شده مردم این منطقه قدشان حدود نیم متر کمتر از مردم عادی باشد.
اهالی روستای ماخونیک که به لی‌لی‌پوت ایران شهرت دارد، سالیان زیادی به دور از امکانات و تجهیزات مدرن و شهری زندگی می‌کردند. البته خشک و بایر بودن زمین‌های این منطقه نیز عامل دیگری برای نداشتن زندگی راحت در این روستا بشمار می‌رفته به‌طوری که مردم امکان پرداختن به مشاغلی همچون دامداری یا کشاورزی را نداشتند.
شاید جالب باشد بدانید که قوت غالب اهالی لی‌لی‌پوت ایران تا چند سال پیش شلغم و چغندر بوده که در اطراف روستا کاشت می‌شده و به شکل آب‌پز مورد مصرف قرار می‌گرفته است. البته بعضا غذا‌هایی همچون آش را با مخلوطی از آرد که در اصطلاح محلی به آن «پختک» می‌گویند نیز تهیه می‌کرده‌اند.
گفته می‌شود که در گذشته علاوه بر چغندر و شلغم، محصولاتی همچون گندم، جو و علوفه نیز کشت می‌شده. اما در حال حاضر، در این باغچه‌های باقی‌مانده از قدیم، مردم اقدام به کاشت سیر می‌کنند.
در اطراف این روستا درخت بنه نیز به صورت خودرو وجود دارد. بنه درختی است که اهالی روستا میوه آن را جمع‌آوری کرده و پس از خشک کردن می‌کوبند و به همراه آرد و شلغم با آن غذا تهیه می‌کنند.
اهالی ماخونیک همچنین درخت عناب نیز می‌کارند و از محصولاتش استفاده می‌کنند.
اهالی لی‌لی‌پوت ایران به دلیل دورافتاده بودن محل زندگی‌شان، مجبور بودند با نزدیکان و اطرافیان خود پیوند زناشویی ببندند. همین امر سبب شده تا ژن کوتوله بودن و قد کوتاهی نسل به نسل منتقل شود.
البته، کوتاهی قد فقط یکی از دلایل ساخت خانه‌های کوچک با سقف‌های کوتاه است. کمبود مصالح و امکانات خانهسازی نیز از دیگر دلایل عمده این امر بوده. حتی کوچه‌ها و گذر‌ها هم فقط به اندازه‌ای ساخته می‌شدند که گاری‌ها امکان عبور از میان آنها را داشته باشند.
مسیر‌های دسترسی به این روستا بسیار محدود و کم و بعضا مسدود بوده و مردم مجبور بودند برای حمل تدارکات موردنیاز زندگی، بار خود را تا چندین کیلومتر روی شانه‌هایشان حمل کنند.
از مزایای این سبک از معماری، یعنی سقف کوتاه و در‌های کوچک این است که گرما یا سرما در هوای داخلی خانه تاثیر چندانی ندارد. گرم و سرد کردن فضای داخلی این ساختمان‌ها بسیار آسان است.
همین معماری عجیب و جالب ماخونیک است که در سال‌های اخیر مورد توجه گردشگران داخلی و خارجی قرار گرفته است. به‌طوری که لی‌لی‌پوت ایران به عنوان یکی از هفت روستای شگفت‌انگیز جهان بشمار می‌رود.
خانه‌های روستا بسیار کوچک و دارای یک اتاق ده الی ۱۲ متری هستند. سقف خانه‌ها در بافت قدیم روستای ماخونیک با چوب و شاخ‌وبرگ درختان ساخته شده و همان‌طور که اشاره کردیم، علت این سبک معماری، نبود امکانات و مصالح ساختمانی بوده است.
جالب است بدانید که در همین خانه‌ای بسیار کوچک که اتاق آنها از ۱۵ متر تجاوز نمی‌کند بین ۶ تا ۸ نفر زندگی می‌کردند!
مردم ماخونیک در حال حاضر کوتوله نیستند، اما به دلیل نزدیکی این روستا با افغانستان، اصالتی افغانی دارند. در حال حاضر بدلیل ساخته شدن جاده و کشیده شدن راه به آن، سفره مردم گسترده‌تر شده و غذا‌هایی همچون برنج و مرغ هم به خوراک روزانه‌شان افزوده شده است. کودکان قد‌های بلندتری نسبت به اجداد خود دارند و از سلامت جسمانی بیشتر و بهتری نیز برخوردار هستند.
تمامی ۷۰۰ ساکن روستای لی‌لی‌پوت ایران در حال حاضر قد متوسطی دارند. خانه‌های آجری در میان نمونه‌های خشتی به‌چشم می‌خورد. اما فارغ از این دو مساله، هیچ پیشرفت یا تغییر چشمگیری در آنجا صورت نگرفته است. هنوز مردم مشکل آب و کشاورزی دارند و از خشکی زمین رنج می‌برند.
اغلب جوانان برای کسب درآمد و ساخت آینده‌ای بهتر به شهر‌های اطراف مهاجرت می‌کنند. این در حالیست که معماری این روستا یکی از ظرفیت‌های ویژه گردشگری ایران محسوب می‌شود و می‌توان در آنجا به کسب درآمد و ایجاد شغل پرداخت.
در آخر هم بد نیست اشاره کنیم در ماخونیک تا چندین سال، کشیدن سیگار، تماشای تلویزیون و نوشیدن چای بنا به سنت دیرین، ممنوع بود.
از آثار تاریخی این منطقه می‌توان به سنگ نگاره ماخونیک، بنای برخ و قلعه، برج گل انجیر، منزل سرگردونی و نادر مرده اشاره کرد.
مردمان این منطقه شگفت انگیز ایران، اکثرا سنی‌مذهب هستند و به زبان فارسی و لهجه خاصی صحبت می‌کنند.
وجود سنگ نگاره‌ها در نزدیکی قنات ماخونیک که نقش‌های چوپانی و بسیار قدیمی روی آن نقش بسته است، گواهی بر قدمت این روستای تاریخی شگفت‌انگیز در خراسان جنوبی است.
راه دسترسی به روستای «ماخونیک»
از تهران تا روستای «ماخونیک»، یکهزار و ۲۶۱ کیلومتر فاصله است. شما برای رفتن به لی‌لی‌پوت ایران می‌توانید از دو مسیر استفاده کنید.
مسیر اول: از تهران به مشهد به سبزوار بروید. از آنجا به سمت جنوب حرکت کرده و پس از عبور از شهر‌های گناباد، بیرجند و طبس، به ماخونیک برسید.
مسیر دوم: از قم به سمت بیرجند و سربیشه حرکت کنید تا در نهایت به ماخونیک برسید. ماخونیک از بیرجند ۱۳۱ کیلومتر در جنوب شرق و از سربیشه ۶۴ کیلومتر در شرق خود فاصله دارد.
تقریبا حدود ۱۲ تا ۱۶ ساعت از تهران با ماخونیک راه است. برای رفتن می‌توانید هر روز با اتوبوس بروید. یا اگر قصد سفر با قطار را دارید، فقط می‌توانید سوار قطار‌هایی شوید که یک روز در میان، ساعت ۱۲:۱۰ از تهران حرکت و ۵ بامداد به طبس می‌رسند. در ایستگاه راه آهن طبس هم، خودرو‌هایی مستقرند که شما را به بیرجند که ۲۷۰ کیلومتر آن سوتر است، می‌رسانند.
اگر قصد سفر آسان به این منطقه را دارید، می‌توانید با هواپیما به فرودگاه بین المللی بیرجند بروید و از آنجا ماشین گرفته و وارد لی‌لی‌پوت ایران شوید.
.
حدود ۲۰۰ خانه سنگی و خشتی در روستای ماخونیک وجود دارد که سقف و حتی در ورودی آنها ارتفاع بسیار کوتاهی دارند. بر اساس این شواهد مشخص است که قد و قواره ساکنین این روستای دورافتاده کمتر از دو متر بوده است.
در حال حاضر بدون خم شدن نمی‌توان از قاب در به داخل خانه‌ها وارد شد. حتی درون خانه هم نمی‌توان صاف ایستاد، زیرا ارتفاع سقف از ۱۴۰ سانتی‌متر تجاوز نمی‌کند.
برخی از کارشناسان دلیل کوتاه قد بودن مردم این منطقه را ازدواج فامیلی، تغذیه ناسالم و نوشیدن آب حاوی جیوه اعلام کرده‌اند که سبب شده مردم این منطقه قدشان حدود نیم متر کمتر از مردم عادی باشد.
اهالی روستای ماخونیک که به لی‌لی‌پوت ایران شهرت دارد، سالیان زیادی به دور از امکانات و تجهیزات مدرن و شهری زندگی می‌کردند. البته خشک و بایر بودن زمین‌های این منطقه نیز عامل دیگری برای نداشتن زندگی راحت در این روستا بشمار می‌رفته به‌طوری که مردم امکان پرداختن به مشاغلی همچون دامداری یا کشاورزی را نداشتند.
شاید جالب باشد بدانید که قوت غالب اهالی لی‌لی‌پوت ایران تا چند سال پیش شلغم و چغندر بوده که در اطراف روستا کاشت می‌شده و به شکل آب‌پز مورد مصرف قرار می‌گرفته است. البته بعضا غذا‌هایی همچون آش را با مخلوطی از آرد که در اصطلاح محلی به آن «پختک» می‌گویند نیز تهیه می‌کرده‌اند.
گفته می‌شود که در گذشته علاوه بر چغندر و شلغم، محصولاتی همچون گندم، جو و علوفه نیز کشت می‌شده. اما در حال حاضر، در این باغچه‌های باقی‌مانده از قدیم، مردم اقدام به کاشت سیر می‌کنند.
در اطراف این روستا درخت بنه نیز به صورت خودرو وجود دارد. بنه درختی است که اهالی روستا میوه آن را جمع‌آوری کرده و پس از خشک کردن می‌کوبند و به همراه آرد و شلغم با آن غذا تهیه می‌کنند.
اهالی ماخونیک همچنین درخت عناب نیز می‌کارند و از محصولاتش استفاده می‌کنند.
اهالی لی‌لی‌پوت ایران به دلیل دورافتاده بودن محل زندگی‌شان، مجبور بودند با نزدیکان و اطرافیان خود پیوند زناشویی ببندند. همین امر سبب شده تا ژن کوتوله بودن و قد کوتاهی نسل به نسل منتقل شود.
البته، کوتاهی قد فقط یکی از دلایل ساخت خانه‌های کوچک با سقف‌های کوتاه است. کمبود مصالح و امکانات خانهسازی نیز از دیگر دلایل عمده این امر بوده. حتی کوچه‌ها و گذر‌ها هم فقط به اندازه‌ای ساخته می‌شدند که گاری‌ها امکان عبور از میان آنها را داشته باشند.
مسیر‌های دسترسی به این روستا بسیار محدود و کم و بعضا مسدود بوده و مردم مجبور بودند برای حمل تدارکات موردنیاز زندگی، بار خود را تا چندین کیلومتر روی شانه‌هایشان حمل کنند.
از مزایای این سبک از معماری، یعنی سقف کوتاه و در‌های کوچک این است که گرما یا سرما در هوای داخلی خانه تاثیر چندانی ندارد. گرم و سرد کردن فضای داخلی این ساختمان‌ها بسیار آسان است.
همین معماری عجیب و جالب ماخونیک است که در سال‌های اخیر مورد توجه گردشگران داخلی و خارجی قرار گرفته است. به‌طوری که لی‌لی‌پوت ایران به عنوان یکی از هفت روستای شگفت‌انگیز جهان بشمار می‌رود.
خانه‌های روستا بسیار کوچک و دارای یک اتاق ده الی ۱۲ متری هستند. سقف خانه‌ها در بافت قدیم روستای ماخونیک با چوب و شاخ‌وبرگ درختان ساخته شده و همان‌طور که اشاره کردیم، علت این سبک معماری، نبود امکانات و مصالح ساختمانی بوده است.
جالب است بدانید که در همین خانه‌ای بسیار کوچک که اتاق آنها از ۱۵ متر تجاوز نمی‌کند بین ۶ تا ۸ نفر زندگی می‌کردند!
مردم ماخونیک در حال حاضر کوتوله نیستند، اما به دلیل نزدیکی این روستا با افغانستان، اصالتی افغانی دارند. در حال حاضر بدلیل ساخته شدن جاده و کشیده شدن راه به آن، سفره مردم گسترده‌تر شده و غذا‌هایی همچون برنج و مرغ هم به خوراک روزانه‌شان افزوده شده است. کودکان قد‌های بلندتری نسبت به اجداد خود دارند و از سلامت جسمانی بیشتر و بهتری نیز برخوردار هستند.
تمامی ۷۰۰ ساکن روستای لی‌لی‌پوت ایران در حال حاضر قد متوسطی دارند. خانه‌های آجری در میان نمونه‌های خشتی به‌چشم می‌خورد. اما فارغ از این دو مساله، هیچ پیشرفت یا تغییر چشمگیری در آنجا صورت نگرفته است. هنوز مردم مشکل آب و کشاورزی دارند و از خشکی زمین رنج می‌برند.
اغلب جوانان برای کسب درآمد و ساخت آینده‌ای بهتر به شهر‌های اطراف مهاجرت می‌کنند. این در حالیست که معماری این روستا یکی از ظرفیت‌های ویژه گردشگری ایران محسوب می‌شود و می‌توان در آنجا به کسب درآمد و ایجاد شغل پرداخت.
در آخر هم بد نیست اشاره کنیم در ماخونیک تا چندین سال، کشیدن سیگار، تماشای تلویزیون و نوشیدن چای بنا به سنت دیرین، ممنوع بود.
از آثار تاریخی این منطقه می‌توان به سنگ نگاره ماخونیک، بنای برخ و قلعه، برج گل انجیر، منزل سرگردونی و نادر مرده اشاره کرد.
مردمان این منطقه شگفت انگیز ایران، اکثرا سنی‌مذهب هستند و به زبان فارسی و لهجه خاصی صحبت می‌کنند.
وجود سنگ نگاره‌ها در نزدیکی قنات ماخونیک که نقش‌های چوپانی و بسیار قدیمی روی آن نقش بسته است، گواهی بر قدمت این روستای تاریخی شگفت‌انگیز در خراسان جنوبی است.
راه دسترسی به روستای «ماخونیک»
از تهران تا روستای «ماخونیک»، یکهزار و ۲۶۱ کیلومتر فاصله است. شما برای رفتن به لی‌لی‌پوت ایران می‌توانید از دو مسیر استفاده کنید.
مسیر اول: از تهران به مشهد به سبزوار بروید. از آنجا به سمت جنوب حرکت کرده و پس از عبور از شهر‌های گناباد، بیرجند و طبس، به ماخونیک برسید.
مسیر دوم: از قم به سمت بیرجند و سربیشه حرکت کنید تا در نهایت به ماخونیک برسید. ماخونیک از بیرجند ۱۳۱ کیلومتر در جنوب شرق و از سربیشه ۶۴ کیلومتر در شرق خود فاصله دارد.
تقریبا حدود ۱۲ تا ۱۶ ساعت از تهران با ماخونیک راه است. برای رفتن می‌توانید هر روز با اتوبوس بروید. یا اگر قصد سفر با قطار را دارید، فقط می‌توانید سوار قطار‌هایی شوید که یک روز در میان، ساعت ۱۲:۱۰ از تهران حرکت و ۵ بامداد به طبس می‌رسند. در ایستگاه راه آهن طبس هم، خودرو‌هایی مستقرند که شما را به بیرجند که ۲۷۰ کیلومتر آن سوتر است، می‌رسانند.
اگر قصد سفر آسان به این منطقه را دارید، می‌توانید با هواپیما به فرودگاه بین المللی بیرجند بروید و از آنجا ماشین گرفته و وارد لی‌لی‌پوت ایران شوید.
ارسال نظر