تمایل به تنبلی در چه کسانی بیشتر است؟

زهرا صادقیان مشاور خانواده و درمانگر روابط بین فردی در خصوص تنبلی در افراد و راه‌های درمان آن با اشاره به تعریف تنبلی از منظر روانشناسی اظهار کرد: اهمال کاری یا تنبلی به معنای ترجیح دادن کار‌هایی است که برای ما ضرورت کمتری دارد.

وی ادامه داد: انتخاب کردن کار‌هایی که انجام آن در زمانی مشخص ضرورت دارد باعث تبعات منفی از جمله ایجاد استرس، اضطراب، احساس گناه، ایجاد بحران یا تصور وجود یک بحران و کاهش سلامت جسمانی در افراد می‌شود.

این مشاورخانواده با بیان اینکه زمانی که فرد در سیکل اهمال کاری قرار می‌گیرد به مرور دچار کمبود عزت نفس می‌شود افزود: زمانی که فرد به سمت اهمال کاری می‌رود احساس کاهش اعتماد به نفس دارد بنابراین دچار ترس از تصمیم گیری می‌شود.

صادقیان عنوان کرد: افسردگی، خستگی، سردرد‌های شدید، بی‌خوابی، فشارخون، زخم معده و وجود افکار منفی همه گواه بر این است که فرد از تنبلی و اهمال کاری خود رنج می‌برد.

وی در خصوص اینکه چرا افراد کارهایشان را به تاخیر می‌اندازند گفت: این موضوع می‌تواند ناشی از عوامل متعددی باشد، زمانی فرد دچار افت اعتماد به نفس می‌شود، زمانی نیاز به محبت و دریافت اعتماد از سمت دیگران را دارد؛ گاهی اوقات وابستگی افراد به اعضای خانواده می‌تواند در اتلاف وقت آن‌ها تاثیرگذار باشد.

اهمال کاری از خانواده‌ها نشات می‌گیرد

این مشاور خانواده در ادامه با اشاره به اینکه فرزندان در موضوع اهمال‌کاری از والدین الگوبرداری می‌کنند افزود: گاهی فرزندان از والدین که نظم و چارچوبی در کار‌های خود ندارند الگو برداری می‌کنند، اما در مواردی که والدین با نظم باشند، ولی فرزند کار‌ها را جدی نمی‌گیرد، باید از نظر بالینی بررسی شود برای مثال فقر ویتامین‌ها یا بیماری‌های جسمی باعث این خستگی مفرط در فرد شده یا برخی اختلالات خلقی مثل افسردگی، اضطراب و وسواس می‌تواند تاثیرگزار باشد.

صادقیان درمورد تاثیر وسواس بر تنبلی گفت: فردی که دچار وسواس است مدام تلاش می‌کند که کار‌ها را به نحو احسن انجام دهد و وقت زیادی را صرف انجام آن کار می‌کند و اگر به‌سرانجام نرسد فرد دلزده می‌شود بنابراین مدام انجام کارهایش را به تعویق می‌اندازد.

بروز تنبلی در هر رده سن متفاوت است

صادقیان با اشاره به اینکه تنبلی در هر رده سنی خود را به یک شکل نشان می‌دهد اظهار کرد: از دیدگاه روانشناسی این آسیب روانی را به دو دسته تقسیم می‌کنیم؛ یک دسته عوامل درونی یا روانی و دسته دیگر عوامل بیرونی و محیطی هستند.

وی تصریح کرد: عوامل درونی همان نابهنجاری‌هایی هستند که فرد در خود احساس می‌کند که مواردی همچون توقع بیش از حد از خود، خود کم بینی، پایین بودن سطح تحمل، کمال طلبی، اشتیاق به لذت جویی‌های کوتاه مدت، فقدان قاطعیت و اضطراب را شامل می‌شود.

این مشاور خانواده گفت: نارضایتی از وضع موجود، تسلط نداشتن بر کار، نگرش منفی به کار، نگرش‌های غیر واقع بینانه، پرخاشگری و برچسب زدن از عوامل بیرونی تاثیرگزار است.