تربیت فرزند یکی یکدونه

در روزگاری که خیلی از زوج‌ها ترجیح می‌دهند تنها یک فرزند داشته باشند، تربیت کودکی سالم، مستقل و توانمند کار ساده‌ای نیست. بچه‌های یکی یکدانه، آسیب‌هایی را تجربه می‌کنند که بچه‌های دارای خواهر و برادر از آنها در امانند. آنها بی‌رو دربایستی اگرچه از بیشترین امکانات بهره‌مند می‌شوند اما در حوزه روابط اجتماعی، خانوادگی، مهارت‌های همدلی و همکاری ضعف دارند.

_ تک‌ فرزندها بیشترین ارتباطات شان با والدین یا پدربزرگ و مادربزرگ است. آنها کودکان کمی را دور و بر خود می‌بینند و ارتباط برقرار کردن با همسالان را یاد نمی‌گیرند. تا حد ممکن فرزندتان را در محیط‌هایی که کودکان همسن او در آن رفت و آمد می‌کنند ببرید و اجازه دهید در قالب بازی، تعامل و همکاری را یاد بگیرد.

_ تک فرزند‌ها به خاطر ارتباط زیادی که با والدین و افراد بزرگسال دارند، همیشه به چشم یک بچه نگریسته می‌شوند. فراموش نکنید که فرزند شما اگرچه برای شما بچه است اما بسرعت قد می‌کشد، بالغ می‌شود و بزرگ می‌شود و شما باید با او متناسب با سنش رفتار کنید.

_ یک آفت خیلی بزرگ درباره کودکان تنها، در مرکز توجه قرار گرفتن شان است. بچه‌های یکی یکدانه کم کم می‌آموزند که محور خانه هستند. آنها حکمرانی می‌کنند و پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگ با خواسته‌های او راه می‌آیند. این خود را محور دانستن کم کم از خانه فراتر رفته و به مدرسه و اجتماع و روابط دوستانه‌ شان کشیده می‌شود. سعی کنید به فرزندتان بیاموزید که دیگران هم حق و حقوقی دارند و همیشه حق با او نیست و به خواست او عمل نمی‌شود.

_ بچه‌هایی که تک فرزند هستند، دیرتر مستقل می‌شوند و مسئولیت می‌گیرند. سعی کنید تا حد ممکن در امور خانه، کارهای مدرسه یا در گروه‌های بازی، به او مسئولیت بدهید و از او بخواهید که تصمیم گیرنده باشد. مهارت تصمیم‌گیری چیزی است که اغلب این بچه‌ها از آن بی‌بهره‌اند. شاید اوایل فرزندتان در تصمیم‌گیری اشتباه کند اما کم کم آن را یاد می‌گیرد و می‌تواند روی پای خود بایستد.

_ تک فرزندها گاهی تحت فشار توقعات زیاد اطرافیان قرار می‌گیرند و پدر و مادری که تنها ثمره زندگی خود را کودکش می‌بیند، از او توقع دارد طوری زندگی کند که او می‌خواهد. در برخورد با فرزند یکی یکدانه‌تان کمی منصف‌تر باشید و برای آنکه مطابق ایده آل‌های شما رفتار کند به او فشار نیاورید.

منبع: سیمرغ