.svg)
راز قتل عصر یخبندان برملا شد!
پارسینه: اثراتی از نئاندرتال‌ها در DNA انسان‌های مدرن وجود دارد، اما سابقه فسیل آن‌ها به هزاران سال پیش باز می‌گردد و مشخص شده است که نئاندرتال‌ها در سراسر اوراسیا زندگی می‌کرده اند.
نتایج یک پژوهش جالب که روی یک دندان متمرکز شده است بسیار جالب توجه است. این دندان در غار وزمه در کرمانشاه ایران کشف شده است. درواقع کاوشگران باستان شناسی در سال ۱۹۹۹ در جستجوی اشیاء با ارزش در این غار با دندان مذکور مواجه شدند. از آن زمان تا اکنون، ۲۰ سال گذشته و با بهبود سیستم‌های تجزیه و تحلیل قطعی در مورد دندان کشف شده، مشخص شده که این اولین دندان نئاندرتالی است که در ایران یافت شده است.
دندان وزمه در میان استخوان‌هایی کشف شد که تعداد کمی از آن‌ها انسانی است. بقایای دیگر در غار بیشتر متعلق به جانوران عصر یخبندان است. برای مثال خرس‌های ماقبل تاریخ، گرگ‌ها، شیر‌های کوهی، پلنگ‌ها و موارد مشابه در این غار دیده شده بود. اگرچه در بررسی‌های اولیه این دندان‌ها حداقل ۲۵۰۰۰ سال قدمت داشته است، اما محققان معتقدند که این قدمت بسیار بیشتر است، زیرا سابقه فسیلی نئاندرتال در سراسر جهان حدود ۴۰، ۰۰۰ سال پیش به طرز مرموزی متوقف می‌شود.
بر اساس پژوهش‌های باستان شناسان این دندان متعلق به یک نئاندرتال کودک بوده که البته در غار زندگی نمی‌کرده است. مسئول بخش پارینه سنگی موزه ملی ایران در این خصوص می‌گوید:"این کودک به احتمال زیاد توسط یک گوشتخوار کشته شده است. همچنین محتمل است که لاشه وی توسط گوشتخواری در منطقه پیدا شده و به غار آورده شود. "
بیگلری ادامه می‌دهد: "بر اساس تحقیقات مربوط به قدمت، طیف وسیعی از گوشتخواران بین ۷۰۰۰۰ تا ۱۱۰۰۰ سال پیش در غار سکونت داشتند. در مرحله اولیه، این غار برای خواب خرس‌ها استفاده شده است. "
اگرچه ممکن است این یافته ماقبل تاریخ هرگز به طور کامل رمزگشایی نشود، اما کشف یک دندان نئاندرتال در کوه‌های زاگرس ایران، تأیید وجود طولانی مدت برخی گونه‌ها است که قبلاً توسط ابزار‌ها و سایر قطعات استخوانی مورد اشاره قرار گرفته بودند. بیگلری می‌گوید: "اکتشافات وزمه تأیید کرد که دامنه حضور نئاندرتال‌ها به زاگرس مرکزی گسترش یافته است. من انتظار دارم که دامنه آن‌ها حتی بیشتر به سمت جنوب زاگرس گسترش یابد، جایی که ابزار‌های سنگی آن‌ها در مکان‌های بی شماری یافت شده است. "
به گفته مرجان مشکور، باستان شناس در موزه ملی تاریخ طبیعی و نویسنده مقاله اخیر. فرضیه بیگلری در سال آینده با کار بیشتر در غار مورد آزمایش قرار خواهد گرفت. مشکور می‌گوید: "ما به طور خاص به دنبال یافتن اثری از فعالیت‌های انسانی هستیم، اگرچه این غار در درجه اول محل زندگی خرس‌هایی بود که به طور متناوب آن را اشغال کرده بودند. "
دندان وزمه در میان استخوان‌هایی کشف شد که تعداد کمی از آن‌ها انسانی است. بقایای دیگر در غار بیشتر متعلق به جانوران عصر یخبندان است. برای مثال خرس‌های ماقبل تاریخ، گرگ‌ها، شیر‌های کوهی، پلنگ‌ها و موارد مشابه در این غار دیده شده بود. اگرچه در بررسی‌های اولیه این دندان‌ها حداقل ۲۵۰۰۰ سال قدمت داشته است، اما محققان معتقدند که این قدمت بسیار بیشتر است، زیرا سابقه فسیلی نئاندرتال در سراسر جهان حدود ۴۰، ۰۰۰ سال پیش به طرز مرموزی متوقف می‌شود.
بر اساس پژوهش‌های باستان شناسان این دندان متعلق به یک نئاندرتال کودک بوده که البته در غار زندگی نمی‌کرده است. مسئول بخش پارینه سنگی موزه ملی ایران در این خصوص می‌گوید:"این کودک به احتمال زیاد توسط یک گوشتخوار کشته شده است. همچنین محتمل است که لاشه وی توسط گوشتخواری در منطقه پیدا شده و به غار آورده شود. "
بیگلری ادامه می‌دهد: "بر اساس تحقیقات مربوط به قدمت، طیف وسیعی از گوشتخواران بین ۷۰۰۰۰ تا ۱۱۰۰۰ سال پیش در غار سکونت داشتند. در مرحله اولیه، این غار برای خواب خرس‌ها استفاده شده است. "
اگرچه ممکن است این یافته ماقبل تاریخ هرگز به طور کامل رمزگشایی نشود، اما کشف یک دندان نئاندرتال در کوه‌های زاگرس ایران، تأیید وجود طولانی مدت برخی گونه‌ها است که قبلاً توسط ابزار‌ها و سایر قطعات استخوانی مورد اشاره قرار گرفته بودند. بیگلری می‌گوید: "اکتشافات وزمه تأیید کرد که دامنه حضور نئاندرتال‌ها به زاگرس مرکزی گسترش یافته است. من انتظار دارم که دامنه آن‌ها حتی بیشتر به سمت جنوب زاگرس گسترش یابد، جایی که ابزار‌های سنگی آن‌ها در مکان‌های بی شماری یافت شده است. "
به گفته مرجان مشکور، باستان شناس در موزه ملی تاریخ طبیعی و نویسنده مقاله اخیر. فرضیه بیگلری در سال آینده با کار بیشتر در غار مورد آزمایش قرار خواهد گرفت. مشکور می‌گوید: "ما به طور خاص به دنبال یافتن اثری از فعالیت‌های انسانی هستیم، اگرچه این غار در درجه اول محل زندگی خرس‌هایی بود که به طور متناوب آن را اشغال کرده بودند. "
منبع:
انتخاب
ارسال نظر