علت و نحوه درمان انواع گوش درد

پزشک دارو‌هایی برای تسکین گوش درد یا تب تجویز می‌کند. اگر عفونت گوش خفیف باشد، بسته به سن کودک، ممکن است پزشک دستور دهد چند روز صبر کنید تا ببیند عفونت خودش برطرف می‌شود یا نه، و در صورتی که این اتفاق نیفتاد، آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند.

آنتی ‌بیوتیک‌ها

در صورتی که باکتری، علت عفونت گوش باشد، پزشک آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند. در صورتی که کودک خیلی کوچک نباشد، شاید پزشک لازم بداند پیش از تجویز آنتی‌بیوتیک، سه روز صبر کنید تا ببیند عفونت خودبه‌خود برطرف می‌شود یا نه. اگر عفونت گوش شدید باشد، احتمالاً لازم است مصرف آنتی‌بیوتیک فوراً شروع شود.

آکادمی متخصصین کودک آمریکا توصیه‌هایی مبنی بر این که پیش از درمان با آنتی‌بیوتیک بر اساس سن و شدت عفونت و تب کودک، چه مدت زمانی لازم است صبر کنید، ارائه داده است:

اگر پزشک آنتی‌بیوتیک تجویز کرد، دقیقاً طبق دستور، آن را مصرف کنید. شما یا کودکتان در عرض دو سه روز بعد از شروع درمان احساس بهتری خواهید داشت. حتی اگر احساس کردید بهتر شده‌اید و گوش درد ندارید، مصرف دارو را تا زمانی که پزشک دستور داده ادامه دهید. اگر دارودرمانی‌تان را کامل نکنید، عفونت می‌تواند برگردد. اگر آنتی‌بیوتیک تجویزشده برای کودکتان به صورت شربت است، حتماً از پیمانه‌ی خود دارو استفاده کنید تا مقدار درست دارو را به کودک بدهید.

یک سوراخ یا پارگی در پرده‌ی گوش که توسط یک عفونت شدید یا عفونت‌های مکرر ایجاد شده، با قطره گوش آنتی‌بیوتیک و گاهی با ساکشن مایعات تجمع یافته، درمان می‌شود. دستورات لازم توسط پزشک به شما ارائه خواهد شد.

دارو‌های مسکن

استامینوفن یا ایبوپروفن می‌توانند به تسکین گوش درد یا تب کمک کنند. قطره گوش مسکن نیز ممکن است تجویز شود. این دارو‌ها معمولاً می‌توانند در عرض دو ساعت، درد را تخفیف بدهند.

هرگز به بچه‌ها آسپرین ندهید. آسپرین می‌تواند عارضه‌ی خطرناکی به نام سندرم ری ایجاد نماید. گوش درد معمولاً شب‌ها تشدید می‌شود. با استفاده از کمپرس گرم در بیرون گوش می‌توانید درد را کاهش دهید. البته این راهکار برای نوزادان توصیه نمی‌شود.

لوله گوش

گاهی عفونت‌های گوش تکرار می‌شوند یا مایع در گوش میانی، تا ماه‌ها بعد از درمان عفونت باقی می‌ماند. اگر این اتفاقی است که برای شما یا کودکتان افتاده، احتمالاً به یک متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع داده می‌شوید تا یک عمل جراحی سرپایی به نام میرینگوتومی با جاگذاری لوله روی‌تان انجام شود.

طی این عمل، لوله‌های کوچک فلزی یا پلاستیکی از طریق سوراخی که با عمل در پرده‌ی گوشتان ایجاد شده، وارد گوش می‌شوند. این لوله‌ها اجازه می‌دهند هوا وارد گوش میانی شده و مایع تخلیه شود. این لوله‌ها از ۶ تا ۱۲ ماه در جای خود باقی می‌مانند و خودبه‌خود می‌افتند یا جراح آن‌ها را خارج می‌کند. گوش بیرونی باید خشک و تمیز نگه داشته شود و تا زمانی که سوراخ پرده‌ی گوش کاملاً ترمیم و بسته نشده، آب استخر و دریا و ... وارد گوش نشود.

آسیب‌های ناشی از تجمع مایع در گوش یا عفونت‌های مکرر گوش چه هستند؟

بیشتر عفونت‌های گوش، مشکلات بلندمدتی ایجاد نمی‌کنند؛ اما اگر عارضه‌ی بلندمدتی روی دهد می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

از دست دادن شنوایی: معمولاً طی یک عفونت گوش، کمی از شنوایی به صورت موقتی از دست می‌رود. عفونت‌های مکرر گوش به ساختار داخلی گوش آسیب زده و می‌توانند منجر به افت مقدار قابل توجهی از شنوایی شوند.

تأخیر در تکامل زبان و تکلم: بچه‌ها نیاز دارند بشنوند تا زبان را یاد بگیرند و بتوانند حرف بزنند.

گنگ شنیدن به هر اندازه‌ای که طول بکشد یا از دست دادن شنوایی به هر اندازه‌ای که باشد می‌تواند رشد تکلم را به میزان چشمگیری به تأخیر بیندازد.

پارگی پرده گوش: فشار ناشی از حضور طولانی‌مدت مایعات در گوش میانی می‌تواند پرده گوش را پاره کند. تقریباً ۵ تا ۱۰ درصد از بچه‌هایی که دچار عفونت گوش می‌شوند، دچار پارگی کوچکی در پرده گوش نیز خواهند شد.

اگر این پارگی خودبه‌خود ترمیم نشود، ممکن است به عمل جراحی نیاز باشد. اگر از گوشتان ترشحات خارج می‌شود، هیچ چیزی وارد کانال گوش خود نکنید، چون این کار می‌تواند بسیار خطرناک باشد.

پخش شدن عفونت: عفونتی که خودبه‌خود برطرف نشود، درمان نشده رها شده و یا با درمان به طور کامل رفع نشود، ممکن است به فراتر از گوش منتشر شود. عفونت می‌تواند به استخوان ماستوئید که پشت گوش قرار دارد سرایت کند. در موارد نادر، عفونت می‌تواند به غشای اطراف مغز و نخاع (مننژ) برسد و سبب مننژیت شود.