تنفس از طریق دهان چه بلایی سرتان می آورد

تنفس از طریق دهان روشی عادی برای تنفس محسوب نمی شود. بینی انسان اندامی ویژه برای انجام عمل دم و بازدم است. زمانی که تنفس از طریق دهان انجام می شود، احتمالا اتفاقی رخ داده است که در روش عادی تنفس فرد تغییری ایجاد کرده است. این شرایط می تواند بواسطه بروز انسداد در مسیر هوا یا در نتیجه یک عادت بد شکل گرفته باشد.

زمانی که تنفس از طریق دهان ادامه یافته و حالت مزمن به خود می گیرد، پیامدهای آن می توانند بد و بدتر شوند. هرچه هوای بیشتری را از طریق دهان تنفس کنید، مشکلات در آینده بزرگ‌تر خواهند بود. از این رو، درمان نیز دشوارتر خواهد شد.

یکی از مسئولیت های بینی مرطوب کردن هوایی است که وارد بدن می شود. مخاط بینی با محافظت از اندام های داخلی، تنفس هوا را کارآمدتر می سازد. همچنین، باکتری ها و ذراتی که ممکن است از محیط خارج وارد بدن شوند توسط بینی پالایش می شوند. با متوقف کردن عناصر آلوده کننده، بینی به پیشگیری از آلرژی ها و عفونت ها کمک می کند.

شاید تنفس از طریق دهان مساله ای نسبتا آشکار به نظر برسد. فقط با دیدن این که شخصی لب های خود را باز می کند تا هوا وارد بدن شود، می توان این شرایط را تشخیص داد. اما مساله به همین سادگی نیست.

تنفس از طریق دهان می تواند لحظه ای و حتی فیزیولوژیک باشد. در شرایطی که به میزان زیاد اکسیژن نیاز است، بدن انسان به دهان متوسل می شود. آن چه طبیعی نیست تداوم این شرایط با گذشت زمان است.

وجود زبان بین دندان ها زمانی که حفره دهان بسته می شود.

استراحت شبانه ضعیف که با خستگی در طول روز بعد افزون بر نشانه های خواب ضعیف مانند حلقه های تیره زیر چشم ها مشخص می شود.

تغییراتی که در صدای فرد رخ می دهد. افراد به ویژه کودکان ممکن است با صدایی که به اصلاح تودماغی گفته می شود، صحبت کنند که عادی به نظر نمی رسد.

تغییراتی که در دهان و دندان رخ می دهد. تنفس از طریق دهان می تواند موجب تغییر در قوس های دندانی، به ویژه در کودکان شود. دندان ها در وضعیت خوبی قرار نداشته و حتی ممکن است درآمدن آنها با تاخیر صورت بگیرد.

فرد با احساس خشکی مواجه می شود. زمانی که تنفس از طریق دهان صورت می گیرد، مخاط باکال و لب ها هر دو دچار خشکی می شوند. در این شرایط بروز ترک در کناره های دهان رایج است.

فرد با عفونت های مکرر مواجه می شود. افرادی که از طریق دهان تنفس می کنند بیشتر از فارنژیت، سینوزیت و اوتیت مکرر رنج می برند. بینی یکی از نخستین خطوط دفاعی بدن برای جلوگیری از ورود میکروارگانیزم ها است و تنفس از طریق دهان می تواند ورود آنها را تسهیل کند.

خروپف. افرادی که از طریق دهان تنفس می کنند، هنگام خواب خروپف می کنند و این به آپنه خواب منجر می شود که بیداری های شبانه که فرد متوجه آنها نمی شود را موجب می شود.

به طور کلی، مسیرهای هوایی مسدود شده بدن را وادار به تنفس از طریق دهان می کنند. دلایل انسداد مختلف هستند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

هایپرتروفی لوزه: این شرایطی شایع بین کودکان است. در این شرایط بافت لنفاوی لوزه ها یا آدنوئیدها یا هر دو بزرگ می شود. به دلیل موقعیت خود، زمانی که اندازه لوزه ها بزرگ می شود، بخشی از مسیر هوایی که از بینی عبور می کند، دچار اختلال می شود.

رینیت و سینوزیت: التهاب مزمن مخاط بینی یا سینوس ها می تواند تنفس از طریق بینی را دشوار سازد. این ممکن است یک واکنش آلرژیک مداوم یا عفونت های مکرر باشد. منشا هرچه که باشد، نتیجه نهایی به طور معمول یکسان است و ورود هوا از طریق بینی با دشواری مواجه می شود.

انحراف تیغه بینی: به واسطه نقصی مادرزادی یا یک تروما، تیغه بینی ممکن است دچار انحراف شود. اگر انحراف قابل توجه باشد، یک یا هر دو سوراخ بینی دچار انسداد می شود. اگرچه عمل جراحی برای اصلاح انحراف می تواند انجام شود، اما گاهی اوقات علائم حتی پس از این کار نیز به طور کامل بهبود نمی یابند.

پولیپ های بینی: غشا مخاطی بینی می تواند بیش از حد رشد کرده و وارد لومن سوراخ بینی شود. این توده های غیرطبیعی پولپ های بینی هستند. پولیپ ها چه از نظر کمیت یا حجم ممکن است مانع جریان هوا شوند.

تنفس از طریق دهان در بلند مدت می تواند پیامدهایی جدی به همراه داشته باشد که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

عفونت های تنفسی: از سرماخوردگی تا سینه پهلو را شامل می شود.

کاهش اکسیژن ارسالی به مغز: هوای استنشاق شده از طریق دهان استفاده از اکسیژن را کاهش می دهد. اکسیژن کمتر در جریان خون موجب افت عملکردهای عصبی می شود. دشواری در یادگیری بین کودکانی که از طریق دهان تنفس می کنند، رایج است.

تغییرات در ستون فقرات: تنفس از طریق دهان با پوسچر ضعیف‌تر بدن مرتبط است. افرادی که از طریق دهان تنفس می کنند به طور معمول سر خود را به سمت جلو آورده و ستون فقرات با تغییر در ساختار خود این حرکت را کپی می کند.

رشد ضعیف جمجمه: تنفس از طریق بینی از جمله مواردی است که به طور غیر مستقیم بر رشد استخوان و جمجمه انسان تاثیر می گذارد. اگر کودک در سنین پایین از طریق دهان تنفس کند، این کار استخوان های جمجمه را برای رشد درست تحریک نمی کند. فک پایین به اندازه کافی رشد نمی کند و کام دهان به درستی شکل نمی گیرد.