.svg)
چرا توافق هسته ای ژنو یک موفقیت است؟
پارسینه: برخی از دوستان پس از اعلام توافق هسته ای، این توافق را ننگین نامیدند و ترکمانچای خواندند و حتی گفتند صد سال دیگر این توافق به عنوان یک خیانت شمرده خواهد شد. پس از پاسخ رهبر به روحانی کمی از این حملات کاسته شد؛ اگرچه پایان نیافت.
آرمان گرایی بیش از حد و نگاه پایانی به موفقیت، این ذهنیت را موجب شده است که توافق ژنو را موفقیت ندانند. در یک شرایط ایده آل و آرمانی، ایران باید حق هسته ای اش در هر سطحی به رسمیت شناخته شود و محدود به غنی سازی پنج درصد نشویم وهیچ تحریمی در کار نباشد. اما در این توافق غنی سازی ایران به صورت محدود تا پنج درصد پذیرفته شده است و بسیاری از تحریم ها همچنان پابرجاست و قطعا با پیروزی نهایی و موفقیت کامل و حالت ایده آل فاصله بسیار دارد. پس نمی توان آن را یک موفقیت پایانی دانست.
اما اگر به شرایط خودمان نگاه کنیم و موقعیت را بسنجیم، این توافق یک موفقیت خواهد بود. فرض کنید که اوائل جنگ تحمیلی است. عراق بسیاری از مناطق خوزستان و ... را اشغال کرده است و حتی تا نزدیکی های اهواز هم رسیده است. رزمندگان ایران شروع به بازپس گیری مناطق اشغال شده می کنند. در هر عملیاتی بخشی از این مناطق آزاد می شود. آزادسازی این مناطق پیروزی و موفقیت است. اگر چه ما چیزی را به دست آورده ایم که مال خودمان است، و به دست آوردن آن هم با هزینه های انسانی بسیار و شهادت و جانبازی و هزینه های مالی همراه بوده است، اما باز پیروزی است.
توافق ژنو آغاز یک بازپس گیری است. و جالب اینکه این بازپسگیری دو طرفه بوده است. هم از جهت امتیازاتی که داده ایم و هم از جهت امتیازاتی که گرفته ایم. اگر قطعنامه هایی را که شورای امنیت علیه برنامه های هسته ای ما داده است، نگاه کنیم، در قطعنامه ۱۷۳۷ آمده است که ایران باید تمامی فعالیت های هسته ای خود را تعطیل کند، اما توافق ژنو از این قطعنامه گذر می کند و اجازه می دهد که غنی سازی تا ۵ درصد به فعالیت ادامه دهد. قطعنامه ۱۷۳۷ نه با گفتن واژه «کاغذپاره» بلکه با توافق ژنو به کاغذپاره تبدیل شد. و این یک موفقیت است. یعنی توافق ژنو گذر از قطعنامه های شورای امنیت علیه ایران است. اگرچه حق غنی سازی به صورت صریح مورد تایید قرار نگرفته اما تلویحا و با پذیرش غنی سازی ۵ درصد تایید شده است.
از سوی دیگر، با شکست روند تحریم، سد تحریم ترک برداشته است. اگر چه کلا ویران نشده است اما از توسعه و گسترش آن جلوگیری کرده ایم و بخشی از آن را برداشته ایم. یعنی در این زمینه باز هم به بخشی از حقوق خود رسیده ایم. و در جنگ تحریم ها جلو رفته ایم.
معامله ژنو، یک موفقیت کامل و تمام عیار و پایانی نیست. بلکه موفقیتی نسبی در بازپس گیری بخشی از حقوق ماست چه در زمینه حق غنی سازی - و لو تا حد ۵ درصد - و چه در زمینه تحریم ها.
اگرچه می توان برای این توافق، پیامدهای غیرهسته ای و غیرتحریمی دیگر برشمرد. اما به خودی خود و بدون اینکه به پیامدهای بیرونی توافق نگاه کنیم - که آن خود می تواند موفقیت هایی دیگر باشد - خود به خود نوعی موفقیت است.
سید اکبر موسوی یاسوجی
دوست دارم ببینم اگه امام خمینی زنده باد با این همه ذلت که به ما تحمیل شده چه می گفتند؟؟؟ اگر شهدا زنده بودند باز هم اینطور جرات داشتید ایران را به اجانب بفروشید و برای خودتان به به و چه چه کنید؟؟؟ ما همه چیز در این مذاکرات دادیم و فقط ۴/۲ میلیارد دلار پول خودمان را پس گرفتیم پس زیاد ذوق مرگ نشین. تعصب جناحی هم حد و مرزی داره!!! غرب زدگی و شرک آنقدر تا عمق جان بعض ها نفوذ کرده که خدایشان آمریکا و رضایت اوست. وای بر شما مشرکین جدید که غرب را برای خدا شریک گرفته اید. ترکمانچای که سهل است این مثل توافق دکتر فاوست با شیطان است.
هیچ انسان ازاده ی این چنین کشورش را نفروخت.