از هاشم بیک زاده عذر خواهی کنیم!/حسین ردکا
پارسینه: یادمان باشد اگر قرار است نقدی صورت گیرد یا موردی به پیشکسوت فوتبال تذکر داده شود همراه با احترام و ادب باشد. ای کاش برخیها به یاد داشتند که در این مدت سکوت کردهاند!
1ـ ایران سربلندترین بازنده دنیا بود. شاگردان کرش مردانه جنگیدند. اشتباه داور صرب را که با نبوغ مسی مخلوط کنید، نتیجه نهایی دیدار با آرژانتین به دست میآید.
دیداری که پس از 37 سال تازه شد و معلوم نیست بار سوم کجا و چه زمانی باشد. خیلی از «ما» داور صرب را هیچگاه نخواهیم بخشید! داوری که شادی شب رویایی را از«ما» گرفت، اما ایکاش صفحه او مورد عنایت هموطنان قرار نمیگرفت!
2 ـ «عدالت» تیغی است با دو لب برنده! پس از دیداری مهم در تاریخ فوتبال ایران دو سوال پیش آمد: اگر ایران آرژانتین را با همه ستارههایش شکست میداد آیا عدالت رعایت میشد؟ یا حالا که با وجود بازی عالی و حساب شده شاگردان کرش، مسی در وقتهای اضافه سند صعود آلبیسلسته را به دور بعد امضا کرد آیا حق به حقدار رسیده است؟
بیایید منطقی فکر کنیم. چند درصد از ما از کسانی که وظیفهمان حمایت از تیم ملی است، انتظار داشتیم ایران برابر آرژانتین پیروز شود؟ احساس، آرزو و خواست قلبیتان را کنار بگذارید و به این سوال جواب دهید. راستی اختلاف فوتبال ما و ستارههای فوتبال آمریکای جنوبی چقدر است؟
3 ـ زمان قرعهکشی جامجهانی یادتان هست؟! همان وقتی که همه بازیکنان تیم ملی را دست انداخته بودند. از گرفتن مسی تا مهار دیماریا، ایگواین، توز و... آن زمان هیچکسی فکر نمیکرد اینگونه روبهروی آلبی سلسته مقاومت کنیم. کاش اکنون بابت آنچه زمان قرعهکشی انجام داده بود پس از دیدار ایران ـ آرژانتین از تیم ملی، از فوتبالدوستان و از هاشم بیکزاده عذرخواهی میکردیم.
4 ـ کرش منتقد داشته و دارد. این بار اولی نیست که سرمربی تیم ملی مخالف دارد و قطعا بار آخر هم نخواهد بود. این مساله مختص ایران نبوده و نیست، ولی برخی رفتارها فقط در ایران دیده میشود. بعد از مسابقه ایران برابر یاران مسی، سایتهای اجتماعی پر شد از هجمه علیه منتقدان کرش!
برخی دوستان که تا قبل از بازی تاریخی سکوت کرده بودند ناگهان و با ادبیاتی تند به منتقدان کرش تاختند! یادمان باشد اگر قرار است نقدی صورت گیرد یا موردی به پیشکسوت فوتبال تذکر داده شود همراه با احترام و ادب باشد. ای کاش برخیها به یاد داشتند که در این مدت سکوت کردهاند!
رسانه ملی و خبرنگارن ورزشی و روزنامه هاشون و بسیاری از مربیان ایرانی دشمنان کی روش بودن.
کی روش خیلی حسود داشت. بعضی ها هرکاری کردن تا اون موفق نشه.یعنی حاضر بودن تیم ملی مملکت زمین بزنن تا ثابت کنن مربیان خارجی بهتر از مربیان ایرانی نیستن!
قابل توجه قلعه نویی و علی دایی و خداداد عزیزی : کی روش یکی از اسطوره های ایرانی ها شد. ما نژاد پرست نیستیم و هیچ وقت فکر نمیکنیم ایرانی ها در همه زمینه ها از جمله مربیگری تیم فوتبال از همه بهترن!
آقای علی دایی دیدی کی روش نفر اول موفقی هم بود.
همشه آدم از جایگاه دومی به اولی میرسه نه مثل شما یهو مربی تیم ملی بشه!
فرهنگ تمسخر چند سالیه که تو کشورمون رواج پیدا کرده و متاسفانه رسانه مهمی مثل صدا و سیما هم نقش زیادی در ترویج و گسترش آن داشته. با نویسنده این مطلب موافقم.
همین فردوسی پوری که توی بازی مدام از ایران تعریف میکرد قبل از این بازی و توی برنامه هاش چپو راست به تیم ملی تیکه مینداخت.حالا یهو شد طرفدار موندن کیروش و بازی عالی تیم ملی.سنگ پای قزوین هم خوب چیزیه والا.یادمه چندتا کارشناس توی برنامه ورزش از نگاه دو جلوی صحنه میگفتن به تیم ملی امیدواریم و از این حرفا اما پشت صحنه مشخص بود حرفاشون همش صحنه سازی بوده