.svg)
مسجد تاریخی ورامین تخریب شد
پارسینه: مسجد تاریخی روستای حصار بیگ تخریب شد. این تخریب در حالی اتفاق افتاد که بخش‌های مهمی از شبستان این مسجد تاریخی سر و پا بود و می‌توانست پس از مرمت و بازسازی تبدیل به یکی از مساجد مقدس ارزشمند ورامین شود. با این حال این اتفاق نیافتد و جلوی چشم همه اهالی روستا، مسجد با خاک یکسان شد.
مسجد تاریخی روستای حصار بیگ تخریب شد. این تخریب در حالی اتفاق افتاد که بخش‌های مهمی از شبستان این مسجد تاریخی سر و پا بود و می‌توانست پس از مرمت و بازسازی تبدیل به یکی از مساجد مقدس ارزشمند ورامین شود. با این حال این اتفاق نیافتد و جلوی چشم همه اهالی روستا، مسجد با خاک یکسان شد.
به گزارش خبرگزاری میراث فرهنگی، این مسجد در بخش جوادآباد شهر ورامین قرار داشت و در ابتدای سال 1380 توسط هیات کارشناس اداره کل میراث فرهنگی تهران مورد بررسی و شناسایی قرار گرفت و مستندسازی شد با این حال این بنا تا کنون ثبت ملی نشده بود. هر چند این مسجد در اواخر دهه هفتاد مورد مرمت و بازسازی اساسی قرار گرفته بود.
اهالی روستای حصاربیگ می‌گویند که در سیزده سال گذشته در هیچ اقدامی برای بازسازی و ساماندهی این مسجد تاریخی قرار نگرفته بود. مسجد جدیدی را هیات امنا کنار آن ساخته بودند و دیگر این بنا به عنوان انبار استفاده می‌شد.
از این مسجد تاریخی عکس‌های چندانی به جا نمانده و حالا از این ستون‌هایی که هزاران داستان و روایت در میان خاطر مردم باقی مانده بود، جز تلی از خاک چیزی به جا نمانده است
به گفته آن‌ها، چند روز پیش هم هیات امنای مسجد جدید تصمیم گرفتند که مسجد قدیم را خراب کنند. بیل مکانیکی‌ها آمدند و بنا را با خاک یکسان کردند، رفت.
مجید ژاله نیا، سرپرست میراث فرهنگی ورامین اما تمام تقصیرها را متوجه نوعی بی‌توجهی به قانون می‌داند: «هر کسی به خودش اجازه می‌دهد بدون در نظر گرفتن قوانین میراث فرهنگی هر کاری دلش می‌خواهد انجام دهد. متاسفانه این بنای تاریخی هم قربانی این تفکر شد.»
با این وجود، بسیاری از اهالی معتقدند که این اقدام با مجوز سازمان میراث فرهنگی انجام شده است و از طرف دیگر این بنای تاریخی پس از گذشت سیزده سال از بررسی و شناسایی کارشناسان هنوز در فهرست آثار ملی ایران قرار نگرفته بود.
ژاله‌نیا در این باره می‌گوید: «وقتی اعتبار نیست، چه کاری می‌شود انجام داد. ورامین بیش از دویست اثر تاریخی شناسایی شده دارد. ما بدون اعتبارات چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟
در حالی که در بخش‌هایی از پرونده بررسی و شناسایی این مسجد نوشته شده است:« مسجد قدیمی و زیبای روستای حصار حسن بیک در کنار مسجد جدید التاسیس و تیرآهنی در حال تغییر کاربری و تبدیل شدن به انبار کالاهای متروکه است. این مسجد دارای چهارستون در یک ردیف و در وسط و دیوارهای جمال جانبی بوده و هر طرف ستون‌ها چهار رواق ایجاد شده است. ستون‌ها به شکل شش ضلعی است و با استفاده از جلو و عقب رفتن آجر چینی، چنین شکلی پدید آمده است. ارتفاع ستون‌ها 2 متر است که این ارتفاع پای قوس‌ها برای زدن طاق و سقف شروع شده است. سقف مسجد آجر کاری و به سبک گرده چینی است ولی روی آن گچکاری شده و آجرهای پنهان مانده است. چهار طرف ستون‌ها سکوهایی به عنوان چراغدان در بالا و پایین تعبیه شده است. اثر محراب تخریب شده مسجد هنوز در ضلع 1 طولی چهار ضلعی و رو به قبله خودنمایی می‌کند.»
حالا دیگر چهار ضلعی مسجد که به سمت قبله بود نیز برای همیشه تخریب شده است. به راستی چه کسی پاسخ‌گو تخریب بخش‌هایی از تاریخ یک روستاست که هویت آن به شمار می‌رود؟
اهالی روستای حصاربیگ می‌گویند که در سیزده سال گذشته در هیچ اقدامی برای بازسازی و ساماندهی این مسجد تاریخی قرار نگرفته بود. مسجد جدیدی را هیات امنا کنار آن ساخته بودند و دیگر این بنا به عنوان انبار استفاده می‌شد.
از این مسجد تاریخی عکس‌های چندانی به جا نمانده و حالا از این ستون‌هایی که هزاران داستان و روایت در میان خاطر مردم باقی مانده بود، جز تلی از خاک چیزی به جا نمانده است
به گفته آن‌ها، چند روز پیش هم هیات امنای مسجد جدید تصمیم گرفتند که مسجد قدیم را خراب کنند. بیل مکانیکی‌ها آمدند و بنا را با خاک یکسان کردند، رفت.
مجید ژاله نیا، سرپرست میراث فرهنگی ورامین اما تمام تقصیرها را متوجه نوعی بی‌توجهی به قانون می‌داند: «هر کسی به خودش اجازه می‌دهد بدون در نظر گرفتن قوانین میراث فرهنگی هر کاری دلش می‌خواهد انجام دهد. متاسفانه این بنای تاریخی هم قربانی این تفکر شد.»
با این وجود، بسیاری از اهالی معتقدند که این اقدام با مجوز سازمان میراث فرهنگی انجام شده است و از طرف دیگر این بنای تاریخی پس از گذشت سیزده سال از بررسی و شناسایی کارشناسان هنوز در فهرست آثار ملی ایران قرار نگرفته بود.
ژاله‌نیا در این باره می‌گوید: «وقتی اعتبار نیست، چه کاری می‌شود انجام داد. ورامین بیش از دویست اثر تاریخی شناسایی شده دارد. ما بدون اعتبارات چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟
در حالی که در بخش‌هایی از پرونده بررسی و شناسایی این مسجد نوشته شده است:« مسجد قدیمی و زیبای روستای حصار حسن بیک در کنار مسجد جدید التاسیس و تیرآهنی در حال تغییر کاربری و تبدیل شدن به انبار کالاهای متروکه است. این مسجد دارای چهارستون در یک ردیف و در وسط و دیوارهای جمال جانبی بوده و هر طرف ستون‌ها چهار رواق ایجاد شده است. ستون‌ها به شکل شش ضلعی است و با استفاده از جلو و عقب رفتن آجر چینی، چنین شکلی پدید آمده است. ارتفاع ستون‌ها 2 متر است که این ارتفاع پای قوس‌ها برای زدن طاق و سقف شروع شده است. سقف مسجد آجر کاری و به سبک گرده چینی است ولی روی آن گچکاری شده و آجرهای پنهان مانده است. چهار طرف ستون‌ها سکوهایی به عنوان چراغدان در بالا و پایین تعبیه شده است. اثر محراب تخریب شده مسجد هنوز در ضلع 1 طولی چهار ضلعی و رو به قبله خودنمایی می‌کند.»
حالا دیگر چهار ضلعی مسجد که به سمت قبله بود نیز برای همیشه تخریب شده است. به راستی چه کسی پاسخ‌گو تخریب بخش‌هایی از تاریخ یک روستاست که هویت آن به شمار می‌رود؟
به گزارش خبرگزاری میراث فرهنگی، این مسجد در بخش جوادآباد شهر ورامین قرار داشت و در ابتدای سال 1380 توسط هیات کارشناس اداره کل میراث فرهنگی تهران مورد بررسی و شناسایی قرار گرفت و مستندسازی شد با این حال این بنا تا کنون ثبت ملی نشده بود. هر چند این مسجد در اواخر دهه هفتاد مورد مرمت و بازسازی اساسی قرار گرفته بود.
اهالی روستای حصاربیگ می‌گویند که در سیزده سال گذشته در هیچ اقدامی برای بازسازی و ساماندهی این مسجد تاریخی قرار نگرفته بود. مسجد جدیدی را هیات امنا کنار آن ساخته بودند و دیگر این بنا به عنوان انبار استفاده می‌شد.
از این مسجد تاریخی عکس‌های چندانی به جا نمانده و حالا از این ستون‌هایی که هزاران داستان و روایت در میان خاطر مردم باقی مانده بود، جز تلی از خاک چیزی به جا نمانده است
به گفته آن‌ها، چند روز پیش هم هیات امنای مسجد جدید تصمیم گرفتند که مسجد قدیم را خراب کنند. بیل مکانیکی‌ها آمدند و بنا را با خاک یکسان کردند، رفت.
مجید ژاله نیا، سرپرست میراث فرهنگی ورامین اما تمام تقصیرها را متوجه نوعی بی‌توجهی به قانون می‌داند: «هر کسی به خودش اجازه می‌دهد بدون در نظر گرفتن قوانین میراث فرهنگی هر کاری دلش می‌خواهد انجام دهد. متاسفانه این بنای تاریخی هم قربانی این تفکر شد.»
با این وجود، بسیاری از اهالی معتقدند که این اقدام با مجوز سازمان میراث فرهنگی انجام شده است و از طرف دیگر این بنای تاریخی پس از گذشت سیزده سال از بررسی و شناسایی کارشناسان هنوز در فهرست آثار ملی ایران قرار نگرفته بود.
ژاله‌نیا در این باره می‌گوید: «وقتی اعتبار نیست، چه کاری می‌شود انجام داد. ورامین بیش از دویست اثر تاریخی شناسایی شده دارد. ما بدون اعتبارات چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟
در حالی که در بخش‌هایی از پرونده بررسی و شناسایی این مسجد نوشته شده است:« مسجد قدیمی و زیبای روستای حصار حسن بیک در کنار مسجد جدید التاسیس و تیرآهنی در حال تغییر کاربری و تبدیل شدن به انبار کالاهای متروکه است. این مسجد دارای چهارستون در یک ردیف و در وسط و دیوارهای جمال جانبی بوده و هر طرف ستون‌ها چهار رواق ایجاد شده است. ستون‌ها به شکل شش ضلعی است و با استفاده از جلو و عقب رفتن آجر چینی، چنین شکلی پدید آمده است. ارتفاع ستون‌ها 2 متر است که این ارتفاع پای قوس‌ها برای زدن طاق و سقف شروع شده است. سقف مسجد آجر کاری و به سبک گرده چینی است ولی روی آن گچکاری شده و آجرهای پنهان مانده است. چهار طرف ستون‌ها سکوهایی به عنوان چراغدان در بالا و پایین تعبیه شده است. اثر محراب تخریب شده مسجد هنوز در ضلع 1 طولی چهار ضلعی و رو به قبله خودنمایی می‌کند.»
حالا دیگر چهار ضلعی مسجد که به سمت قبله بود نیز برای همیشه تخریب شده است. به راستی چه کسی پاسخ‌گو تخریب بخش‌هایی از تاریخ یک روستاست که هویت آن به شمار می‌رود؟
اهالی روستای حصاربیگ می‌گویند که در سیزده سال گذشته در هیچ اقدامی برای بازسازی و ساماندهی این مسجد تاریخی قرار نگرفته بود. مسجد جدیدی را هیات امنا کنار آن ساخته بودند و دیگر این بنا به عنوان انبار استفاده می‌شد.
از این مسجد تاریخی عکس‌های چندانی به جا نمانده و حالا از این ستون‌هایی که هزاران داستان و روایت در میان خاطر مردم باقی مانده بود، جز تلی از خاک چیزی به جا نمانده است
به گفته آن‌ها، چند روز پیش هم هیات امنای مسجد جدید تصمیم گرفتند که مسجد قدیم را خراب کنند. بیل مکانیکی‌ها آمدند و بنا را با خاک یکسان کردند، رفت.
مجید ژاله نیا، سرپرست میراث فرهنگی ورامین اما تمام تقصیرها را متوجه نوعی بی‌توجهی به قانون می‌داند: «هر کسی به خودش اجازه می‌دهد بدون در نظر گرفتن قوانین میراث فرهنگی هر کاری دلش می‌خواهد انجام دهد. متاسفانه این بنای تاریخی هم قربانی این تفکر شد.»
با این وجود، بسیاری از اهالی معتقدند که این اقدام با مجوز سازمان میراث فرهنگی انجام شده است و از طرف دیگر این بنای تاریخی پس از گذشت سیزده سال از بررسی و شناسایی کارشناسان هنوز در فهرست آثار ملی ایران قرار نگرفته بود.
ژاله‌نیا در این باره می‌گوید: «وقتی اعتبار نیست، چه کاری می‌شود انجام داد. ورامین بیش از دویست اثر تاریخی شناسایی شده دارد. ما بدون اعتبارات چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟
در حالی که در بخش‌هایی از پرونده بررسی و شناسایی این مسجد نوشته شده است:« مسجد قدیمی و زیبای روستای حصار حسن بیک در کنار مسجد جدید التاسیس و تیرآهنی در حال تغییر کاربری و تبدیل شدن به انبار کالاهای متروکه است. این مسجد دارای چهارستون در یک ردیف و در وسط و دیوارهای جمال جانبی بوده و هر طرف ستون‌ها چهار رواق ایجاد شده است. ستون‌ها به شکل شش ضلعی است و با استفاده از جلو و عقب رفتن آجر چینی، چنین شکلی پدید آمده است. ارتفاع ستون‌ها 2 متر است که این ارتفاع پای قوس‌ها برای زدن طاق و سقف شروع شده است. سقف مسجد آجر کاری و به سبک گرده چینی است ولی روی آن گچکاری شده و آجرهای پنهان مانده است. چهار طرف ستون‌ها سکوهایی به عنوان چراغدان در بالا و پایین تعبیه شده است. اثر محراب تخریب شده مسجد هنوز در ضلع 1 طولی چهار ضلعی و رو به قبله خودنمایی می‌کند.»
حالا دیگر چهار ضلعی مسجد که به سمت قبله بود نیز برای همیشه تخریب شده است. به راستی چه کسی پاسخ‌گو تخریب بخش‌هایی از تاریخ یک روستاست که هویت آن به شمار می‌رود؟
كار داعشي ها هست حتما .!!!!!