"این توافق جدایی جمهوری از انقلاب و تعلیق انقلاب اسلامی در ایران بود"

محمد مهدی فاطمی صدر در یادداشتی در وبسایت رجانیوز نوشت:

روایتی تاریخی می‌گوید که صدام پس از سقوط فاو در بهار ۱۳۶۷ سازه‌یی به شکل دماغه‌ی کشتی در مسجد ساحلی آن بناء کرد، به این کنایه که کشتی جمهوری اسلامی ایران در این جا به گل نشست، و تصور من آن است که تخریب سازه‌های مجتمع فردو طی توافق بد وین نیز کمابیش به هم‌آن معنا است که ما در تابستان ۱۳۹۴ در آن جا به گل نشسته‌ییم.

و فردو آینده ی محتمل جمهوری اسلامی است؛ مجموعه‌یی که اعتقادی به آن نه‌داشته‌ییم و حالا ظاهرش را حفظ می‌کنیم و در باطن چیزی در آن غنی نه‌می‌شود، و همه چیز در آن، چه اقامه‌ی شریعت، یا تولید علم، یا قوام در اقتصاد، یا حمایت از مظلوم، یا بنای تمدن، صوری و توخالی است.

واقعیت آن است که از سقوط فاو در سال ۱۳۶۷ تا سقوط فردو در سال ۱۳۹۴ جمهوری اسلامی در ترکیب شئون حکومت اسلامی هیچ گاه این اندازه در فاصله‌ی از انقلاب اسلامی نه‌بوده است؛ یعنی آن چه ما در امتداد فتنه‌ی هسته‌یی در آستانه‌ی آن هستیم نه تعلیق غنی‌سازی اورانیوم یا تعلیق فن‌آوری اتمی که تعلیق انقلاب اسلامی در ایران است.

ظاهر امر این است که با تعلیق انقلاب اسلامی ما با یک جمهوری محافظه‌کار ایستاده در سنت سه دهه‌ی اخیر مواجه خواهیم بود که ادامه‌ی نهضت را بدعت می داند؛ هم‌آن طور که پدران دولت کلید و ارکان جمهوری یازدهم همه از اکابر اهل سنت خمینی هستند.

با این همه سنت ایستای ناب تنها در کتاب‌های تاریخ یا راه‌روی موزه‌ها یافت می‌شود. هر سنت ایستا خواه‌ناخواه در صیرورت پویایی بازتولید خواهد شد و چارچوبی که جمهوری یازدهم در تقلای آن است بیش از آن که اشراقی ایمانی باشد رؤیایی امریکایی به چشم می‌آید.

یعنی نشست سنت در خویش و گسست از نهضت ابتدای راه است و با پی‌وست به بدعت به یک جمهوری اسلامی اسمی می رسیم؛ یک جمهوری اسلامی نه بعد از این؛ جمهوری عرفی امریکنوفیلی که اسلام، گذشته و نه آینده‌ی آن است.

و جمهوری یازدهم یک سنت نشینا است که در خاویه‌ی فتنه‌ی هسته‌یی با عبور از ایست‌گاه ژنو و لوزان و وین در پی ریل دیگری برای ادامه‌ی مسیر است و این خروج این قطار از نهضت اسلامی به بدعت امریکایی است.

این روزها ما در آستانه‌ی محتمل یک جمهوری عرفی هستیم، که البته قرار نیست سنتی که سه دهه در آن زیسته است را در تصرف اهل نهضت رها کند، و آن را از نو در قرائتی مدرن ذیل ولایت شیطان بزرگ روایت می کند؛ درست مانند مجتمع غنی‌سازی فردو که با مشارکت غرب ملحد به یک مرکز تحقیقات هسته‌یی اسمی قلب خواهد شد.

رئیس جمهوری یازدهم به طور مستمر در حال مخدوش کردن ابرروایت‌های نهضت اسلامی از بعثت تا غیبت تا رجعت بوده است و این قرائت‌های قدسیت‌زدایی شده زمانی به کار می‌آید که به‌خواهیم با حفظ ظواهر در جامعه‌ی جهانی طواغیت مستحیل شویم.

این گونه امام دوم این جمهوری کسی است که صلح با طاغوت زمان را جشن می‌گیرد، و امام سومش می‌جنگد تا مذاکره با پسر نامشروع آن طاغوت پیش‌رفت کند، و شهید اول این امام فتنه‌گری توبه نه‌کرده است، و شهدای دست‌بسته نائب امام دوازدهمش از مبارزه با طاغوت بی‌رنگند و با سلام بر شهدای هسته‌ییش می‌توان آرمان‌های آن‌ها را به طاغوت‌ها فروخت، و دلار سر دست گرفت و در خیابان‌های شهر شادی کرد.

و حال در این دگردیسی بیش از هر زمان مزاحم بودن وارثان نهضت و دل‌واپسان انقلاب و حاملان ابرروایت آن به چشم می آید و آخرین تلاش سنت‌بسنده‌های بدعت‌زده جدایی میان امام و امت، و گسست در امتداد نهضت است.

فارغ از دل‌واپسی برای آینده‌ی جمهوری اسلامی من اما برای انقلاب اسلامی اندکی نگران نیستم. جمهوری اگر امر محصل باشد و انقلاب اگر روند تحصیل، نهضت هزاران سال است که ذیل چه در هیأت اصلاح یا انقلاب راه خود را به سمت موعود یافته است و ولی فقیه ذیل ولایت امام معصوم، امت را پیش برده است و اکنون نیز می برد و هیچ گاه در چارچوب هیچ مکان و زمان و یکانی محصور نه‌مانده است و در مسیر جهاد در عرض و عمق عالم هجرت کرده است.