.svg)
اگر کلینتون وارد کاخ سفید نشود...
پارسینه: با توجه به آنکه نامزد جمهوری خواه هر روز بیش از روز گذشته جنجال ساز می شود، بسیاری از تحلیلگران پیروزی وی را در انتخابات آمریکا فاجعه ای برای یک نسل می دانند.
در حال حاضر «هیلاری کلینتون» که موفق به کسب پیروزی در ایالت های آمریکا از نیوجرسی تا کالیفرنیا شده، نامزدی ریاست جمهوری از حزب دموکرات را مسجل کرده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، هفته نامه نیویورکر در گزارشی نوشت: قبل از ظهور «باراک اوباما»، ایده داشتن یک رئیس جمهور آفریقایی -آمریکایی یک موضوع فانتزی بود تا یک واقعیت سیاسی. بر اساس پیش بینی های ارائه شده از سوی «فردریک داگلاس» تا «جسی جکسون» سیاستمداران آفریقایی تبار آمریکا، داشتن یک رئیس جمهور سیاه پوست دهه ها از سوی مردم این کشور توهم محسوب می شد.
در بخش اعظم تاریخ این کشور نیز حضور یک زن در دفتر بیضی شکل (دفتر رئیس جمهور) در حد گمانه زنی بود. در سال 1964، «پولی برگن» در فیلم «بوسه برای رئیس جمهور من» در نقش «لسلی هریسون مک کلود» به عنوان اولین رئیس جمهور زن درخشید. به طور طبیعی، شوهر او - که «فرد مک مورای» نقش او را ایفا می کرد - نقطه تمرکز فیلم است. او از ساعت های زیادی که طی آن همسرش او را به خاطر مسائل مربوط به دولت نادیده می گیرد، به تنگ آمده است. و در نهایت رئیس جمهور مک کلود باردار می شود و از کار خود استعفا می دهد.
در حال حاضر «هیلاری کلینتون» که موفق به کسب پیروزی در ایالت های آمریکا از نیوجرسی تا کالیفرنیا شده، نامزدی ریاست جمهوری حزب دموکرات را مسجل کرده است. و نبردی که او با آن مواجه است به احتمال زیاد عجیب تر از فیلم «حملات مریخی!» خواهد بود که در آن «ناتالی پورتمن»، نقش دختر رئیس جمهور را ایفا می کرد و تنها زمانی توانست سمت اولین زن فرمانده کل قوا را از آن خود کند که کل دولت توسط مهاجمان بیگانه پاکسازی شد. کلینتون باید با عزم راسخ در برابر خطرناک ترین و غیر قابل پیش بینی حریف تبلیغات کند؛ فردی که دست به هرگونه عوام فریبی می زند و از مرز نجابت عبور می کند تا به قدرت برسد.
هیلاری کلینتون برای چندین دهه در انظار عمومی بوده است، و ایدئولوژی او، غرایز او، اشتباهات او، پیروزی های او، هوش و شخصیت او، انعطاف پذیری او بیش از هر نامزد انتخاباتی دیگری در اذهان وجود دارد. «دونالد ترامپ» رقیب جمهوری خواه وی نیز به عنوان یک میلیاردر سرمایه گذار در بازار املاک و مستغلات به همان مدت زمان در انظار بوده است اما به عنوان یک بازیگر کمتر دیده شده در عرصه ملی. او با خودشیفتگی مضحک خود، نامزدی اش را در حزب جمهوری خواه با سهولت مسجل کرده است و با تبلیغاتی پر از توهین های شخصی و اتهامات نژادپرستانه 16 رقیب خود را کنار زده است.
رهبری فعلی حزب جمهوری خواه و بسیاری از سرمایه گذاران سنتی آن خود به هر طریقی می خواهند نشان دهند که این دلقک خطرناک تبدیل به پرچمدار آنها شده است. و در عین حال آنها نیز تا حد زیادی به متفاوت بودن وی اذعان دارند. «پل رایان» نماد تفکر عمیق جمهوری خواهان می گوید بله ترامپ در «کتابچه نژادپرستی» مجرم است، اما باز هم از تایید وی فاصله نمی گیرد. و «میچ مک کانل» رهبر اکثریت سنا نیز بصیرت اخلاقی خود را با این واژگان نشان می دهد: «خب، آنچه که من مایل به گفتن آن هستم این است که دونالد ترامپ قطعا یک نوع متفاوتی از نامزدها است» مک کانل به اینکه ممکن است حمایت خود را از ترامپ پس بگیرد اشاره ای نکرده است اما تناقض ها در کجا وجود دارد؟
برخی از اعضای حزب جمهوری خواه نیز انزجار خود را از ترامپ اعلام کرده اند و حتی اعلام کرده اند که اصلا رای نخواهند داد. حتی سرسخت ترین حامیان این حزب نیز تحت فشار قرار دارند. «اریک اریکسون» وبلاگ نویس محافظه کار هفته گذشته نوشت: «آیا جمهوری خواهان شرم نمی کنند. آنها در حال فروش حق نامزدی خود به تقلب طلا اندود هستند که نه تنها برای خود آنها هزینه سنگینی خواهد داشت بلکه دست کم یک نسل را با آسیب های بعدی مواجه خواهد کرد.
«حداقل یک نسل» ممکن است اغراق آمیز باشد. اما، در یک جهان منطقی، شما فکر می کنید که تمامی زمینه ها برای «هیلاری کلینتون» فراهم شده تا اولین رئیس جمهور زن در تاریخ این کشور باشد. نقشه انتخاباتی، به ویژه تبلیغات در ایالت ها، تا به حال به نفع دموکرات ها بوده است. ترامپ فاقد یک ستاد تبلیغاتی منسجم است؛ مگر اینکه شما تنها پیام های توییتری او را به حساب آورید.
در واقع حامیان کلینتون و همه کسانی که ترامپ را به عنوان یک معضل رد می کنند، به همین دلیل هفته گذشته موجی از خوش بینی را احساس کردند. برجسته ترین حامیان وی - رئیس جمهور، «جو بایدن» معاونش و «الیزابت وارن» - همگی کلینتون را تایید کرده اند. حتی «برنی ساندرز» رقیب کلینتون نیز به نظر می رسد از اوج تبلیغات خود پایین آمده است و بیشتر بر مبارزه علیه ترامپ متمرکز شده است.
با این حال همان طور که کلینتون خودش گفته است، فضای کمی برای خوشنودی وجود دارد. اگر تمرکز کلینتون کم شود، اگر او در مناظرات دچار تزلزل شود و یا شکست اخلاقی بخورد، اگر برخی از رویدادها (به عنوان مثال یک اقدام تروریستی) به ترامپ اجازه جولان بیشتری دهد... اگر هر یک از این اتفاقات رخ دهد، نه تنها چشم انداز یک رئیس جمهور زن همچنان یک فانتزی باقی می ماند بلکه قدرت به دست یک متقلب بدخواه خواهد افتاد. و پس از آن چه؟ فاجعه ای فراتر از تصور هر فیلمنامه ای رخ خواهد داد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، هفته نامه نیویورکر در گزارشی نوشت: قبل از ظهور «باراک اوباما»، ایده داشتن یک رئیس جمهور آفریقایی -آمریکایی یک موضوع فانتزی بود تا یک واقعیت سیاسی. بر اساس پیش بینی های ارائه شده از سوی «فردریک داگلاس» تا «جسی جکسون» سیاستمداران آفریقایی تبار آمریکا، داشتن یک رئیس جمهور سیاه پوست دهه ها از سوی مردم این کشور توهم محسوب می شد.
در بخش اعظم تاریخ این کشور نیز حضور یک زن در دفتر بیضی شکل (دفتر رئیس جمهور) در حد گمانه زنی بود. در سال 1964، «پولی برگن» در فیلم «بوسه برای رئیس جمهور من» در نقش «لسلی هریسون مک کلود» به عنوان اولین رئیس جمهور زن درخشید. به طور طبیعی، شوهر او - که «فرد مک مورای» نقش او را ایفا می کرد - نقطه تمرکز فیلم است. او از ساعت های زیادی که طی آن همسرش او را به خاطر مسائل مربوط به دولت نادیده می گیرد، به تنگ آمده است. و در نهایت رئیس جمهور مک کلود باردار می شود و از کار خود استعفا می دهد.
در حال حاضر «هیلاری کلینتون» که موفق به کسب پیروزی در ایالت های آمریکا از نیوجرسی تا کالیفرنیا شده، نامزدی ریاست جمهوری حزب دموکرات را مسجل کرده است. و نبردی که او با آن مواجه است به احتمال زیاد عجیب تر از فیلم «حملات مریخی!» خواهد بود که در آن «ناتالی پورتمن»، نقش دختر رئیس جمهور را ایفا می کرد و تنها زمانی توانست سمت اولین زن فرمانده کل قوا را از آن خود کند که کل دولت توسط مهاجمان بیگانه پاکسازی شد. کلینتون باید با عزم راسخ در برابر خطرناک ترین و غیر قابل پیش بینی حریف تبلیغات کند؛ فردی که دست به هرگونه عوام فریبی می زند و از مرز نجابت عبور می کند تا به قدرت برسد.
هیلاری کلینتون برای چندین دهه در انظار عمومی بوده است، و ایدئولوژی او، غرایز او، اشتباهات او، پیروزی های او، هوش و شخصیت او، انعطاف پذیری او بیش از هر نامزد انتخاباتی دیگری در اذهان وجود دارد. «دونالد ترامپ» رقیب جمهوری خواه وی نیز به عنوان یک میلیاردر سرمایه گذار در بازار املاک و مستغلات به همان مدت زمان در انظار بوده است اما به عنوان یک بازیگر کمتر دیده شده در عرصه ملی. او با خودشیفتگی مضحک خود، نامزدی اش را در حزب جمهوری خواه با سهولت مسجل کرده است و با تبلیغاتی پر از توهین های شخصی و اتهامات نژادپرستانه 16 رقیب خود را کنار زده است.
رهبری فعلی حزب جمهوری خواه و بسیاری از سرمایه گذاران سنتی آن خود به هر طریقی می خواهند نشان دهند که این دلقک خطرناک تبدیل به پرچمدار آنها شده است. و در عین حال آنها نیز تا حد زیادی به متفاوت بودن وی اذعان دارند. «پل رایان» نماد تفکر عمیق جمهوری خواهان می گوید بله ترامپ در «کتابچه نژادپرستی» مجرم است، اما باز هم از تایید وی فاصله نمی گیرد. و «میچ مک کانل» رهبر اکثریت سنا نیز بصیرت اخلاقی خود را با این واژگان نشان می دهد: «خب، آنچه که من مایل به گفتن آن هستم این است که دونالد ترامپ قطعا یک نوع متفاوتی از نامزدها است» مک کانل به اینکه ممکن است حمایت خود را از ترامپ پس بگیرد اشاره ای نکرده است اما تناقض ها در کجا وجود دارد؟
برخی از اعضای حزب جمهوری خواه نیز انزجار خود را از ترامپ اعلام کرده اند و حتی اعلام کرده اند که اصلا رای نخواهند داد. حتی سرسخت ترین حامیان این حزب نیز تحت فشار قرار دارند. «اریک اریکسون» وبلاگ نویس محافظه کار هفته گذشته نوشت: «آیا جمهوری خواهان شرم نمی کنند. آنها در حال فروش حق نامزدی خود به تقلب طلا اندود هستند که نه تنها برای خود آنها هزینه سنگینی خواهد داشت بلکه دست کم یک نسل را با آسیب های بعدی مواجه خواهد کرد.
«حداقل یک نسل» ممکن است اغراق آمیز باشد. اما، در یک جهان منطقی، شما فکر می کنید که تمامی زمینه ها برای «هیلاری کلینتون» فراهم شده تا اولین رئیس جمهور زن در تاریخ این کشور باشد. نقشه انتخاباتی، به ویژه تبلیغات در ایالت ها، تا به حال به نفع دموکرات ها بوده است. ترامپ فاقد یک ستاد تبلیغاتی منسجم است؛ مگر اینکه شما تنها پیام های توییتری او را به حساب آورید.
در واقع حامیان کلینتون و همه کسانی که ترامپ را به عنوان یک معضل رد می کنند، به همین دلیل هفته گذشته موجی از خوش بینی را احساس کردند. برجسته ترین حامیان وی - رئیس جمهور، «جو بایدن» معاونش و «الیزابت وارن» - همگی کلینتون را تایید کرده اند. حتی «برنی ساندرز» رقیب کلینتون نیز به نظر می رسد از اوج تبلیغات خود پایین آمده است و بیشتر بر مبارزه علیه ترامپ متمرکز شده است.
با این حال همان طور که کلینتون خودش گفته است، فضای کمی برای خوشنودی وجود دارد. اگر تمرکز کلینتون کم شود، اگر او در مناظرات دچار تزلزل شود و یا شکست اخلاقی بخورد، اگر برخی از رویدادها (به عنوان مثال یک اقدام تروریستی) به ترامپ اجازه جولان بیشتری دهد... اگر هر یک از این اتفاقات رخ دهد، نه تنها چشم انداز یک رئیس جمهور زن همچنان یک فانتزی باقی می ماند بلکه قدرت به دست یک متقلب بدخواه خواهد افتاد. و پس از آن چه؟ فاجعه ای فراتر از تصور هر فیلمنامه ای رخ خواهد داد.
ارسال نظر