خاطره آخرین سفیر شاه در امارات: از شیخ زاید سند داریم

این دیپلمات بازنشسته در بخشی از مصاحبه به یادآوری خاطراتش از دوران کاری اش پرداخته و می گوید:تیموری

وزارت خارجه برای جمع آوری اسناد درباره بحرین، جزایر و شط العرب، چهار سال من را به لندن فرستاد. یکی از مسایلی که آنجا فهمیدم درباره شط العرب بود. در تعیین مرز رودخانه های مرزی، یک مساله "خط منصف است و یک مساله "خط تالنوگ"؛ دریاداری انگلیس به وزارت خارجه این کشور نامه ای نوشته که در تعیین مرز این رود کدام خط را ملاک قرار دهند؟ وزارت خارجه هم در پاسخ می گوید که ایرانی ها نمی دانند که این دو چه فرقی با هم دارند! هر کدام که به نفع ماست را انتخاب کنید.
در واقع می خواهم بگویم آن زمان ما تا این حد از مسایل حقوق بین الملل بی اطلاع بودیم.
...البته مسوول جمع آوری اسناد وزارت خارجه ایران به من گفت که اسناد و مدارک خوبی پیدا کرده اند که در آنها شیخ زاید مطالبی را به انگلیسی ها گفته که کاملا به نفع ایران است.

مساله دیگر این بود که تا قبل از بررسی این اسناد ما اطلاعی از این گونه سوابق انگلستان نداشتیم. من حدود 500 جلد اسناد و مدارک جمع آوری کردم که به وزارت خارجه دادم که فکر کنم هنوز موجود باشد. البته در حال حاضر هم این گونه اسناد در لندن هم بیکار ننشسته اند و چون پول فراوان دارند، چند اروپایی را استخدام کرده اند تا این گونه اسناد را برای آنها جمع آوری کنند. انگلیسی ها هم به دلایلی آنها را به ایران ترجیح می دهند.

وی درباره آغاز سفارتش در امارات نیز می گوید:
سال 1356؛ من اولین سفیر در امارات نبودم. آقای منوچهر بهنام بود اما او وارد مساله جزایر نشد. من برای رفتن واقعا اکراه داشتم ولی خلعتبری گفت برو! و برای معارفه پیش شاه رفتیم. من بودم، آقای دیبا که از فامیل های همسر شاه بود و سفیر در واتیکان شده بود و آقای هاتف که سفیر در کره جنوبی شده بود. شاه به دیبا گفت شما آنجا تشریفاتی هستید چون ما ارتباط خاصی با واتیکان نداریم. به هاتف گفت در کره جنوبی هم کار سیاسی نداریم و فقط مبادلات تجاری است ولی به من اشاره کرد و گفت کار شما خیلی مشکل است و باید به اینها بفهمانیم که باید عملا تحت حمایت ما باشند و اگر ما نباشیم کمونیست ها و دست چپی ها شما را از بین می برند. همین حمایت شاه در برابر چپ ها باعث شد که شیخ زاید دو بار به من گفت من "خادم اعلیحضرت" هستم.