حمله سعید جلیلی به حسن روحانی

سعید جلیلی، عضو شورای عالی امنیت ملّی، با بیان اینکه امروز برخی در جنگ اقتصادی می‌گویند «می‌خواهیم نفت بفروشیم، امّا عده‌ای نمی‌گذارند» گفت: آیا مسئله، فروش نفت یا عدم فروش نفت است یا مسئله عدم مدیریت صحیح درآمد‌های ناشی از نفت است؟ اینجاست که یکدفعه می‌بینید مسئله عوض می‌شود و عده‌ای می‌گویند نفت بفروشیم و عده‌ای می‌گویند نفروشیم. به‌جای این حرف، اصلاً بگویند آن مقدار نفتی را که فروختید چگونه هزینه کردید؟

وی ادامه داد: در شرایط فشار حداکثری دشمن، با هر زحمتی درآمد‌هایی کسب شده است، بعد خودشان می‌گویند که بله متأسفانه درآمد‌هایی که کسب کردیم و ده‌ها میلیاردی که هزینه شد، اینجا اشتباه صورت گرفت و این میزان ارزی که برای واردات کالای ضروری تخصیص داده شده، یا طرف وارد بازار نکرده یا از جای دیگر صادر کرده است.

عضو شورای عالی امنیت ملی ادامه داد: زمانی می‌گفتند اگر توافق کنیم این میزان پول به‌دست می‌آید و گشایش حاصل می‌شود. ده‌ها برابر آن پول در کشور هزینه می‌شود و بعد خود دوستان می‌گویند به خوبی هزینه نشده است. خب چرا به‌درستی هزینه نشده است؟ می‌گویند ارز ۴۲۰۰ تومان را برای کالا‌ها تخصیص داده‌ایم و کالا وارد شده است. خب پس چرا قیمت‌ها بالا رفته است؟ بعد می‌گویند خب برویم فلان مسئله را در سطح خارجی حل کنیم تا قیمت‌ها کاهش پیدا کند. می‌گوییم چه ربطی دارد. این همان شناخت غیرصحیح صحنه است.

مسئول سابق تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان با بیان اینکه اتفاقاً یکی از مسائلی که در آن باید میدان را درست دید، موضوع تعامل خارجی است، اظهار داشت: می‌گویند تعامل خارجی خوب است یا نه. پاسخ این است که حتماً خوب است. می‌گویند باید تعامل سازنده و گسترده داشت. حرف درستی است و رهبر معظّم انقلاب نیز بار‌ها بر آن تأکید کرده‌اند. امّا سؤال اینجاست که آیا جهان فقط چند قدرت آمریکا و اروپاست از این ۲۰۰ کشور؟ بیایید بگویید در ۱۵ کشور همسایه که فقط واردات آن‌ها هزار میلیارد دلار است، سهم ما چیست؟ خب تعامل گسترده و سازنده اینجاست.

جلیلی ادامه داد: درهمان زمان که می‌گفتند روابط ما خوب شده است، صادرات ما به افغانستان دو برابر صادرات به ۲۸ کشور اروپا بود. تعامل گسترده و سازنده اینجاست که باید میدان را شناخت. اگر جایی می‌بینید سرابی بیش نیست چرا باز امید می‌بندید؟ واقعیت را ببیند. البته این واقعیت تلاش و زحمت می‌خواهد. دلخوش بودن به یک حرکت و اینکه شاید یکی بیاید بعد ما برویم گفتگو کنیم، چه ثمری دارد؟ آن هم امید بستن به کسانی که مسبب تحریم‌های فلج‌کننده علیه ایران هستند.