تغییر «سیاسی» معاون سیاسی وزیر!/ نمره و عیار نمایندگان مجلس در حوزه های انتخابیه چند است؟

علی علیزاده - تحریریه پارسینه | رد پای تکاپوی نمایندگان فعلی مجلس برای تصاحب یا تمدید دوباره کُرسی پرطمطراق بهارستان بر کسی پوشیده نیست. بسیاری از داوطلبان و نمایندگان همچون ادوار گذشته با پهن کردن سفره های رنگین و تولید شعارهای متفاوت و وسوسه کننده برای جلب مشارکت مردم و موکلین خود در حوزه های مختلف، تلاش می کنند دوباره و یا برای نخستین بار به ریسمان جایگاه مجلسی بودن چنگ بزنند و همین بس که در برخی نقاط کشور با توجه به جمعیت مردم و تراز کم رونق مشارکت، برخی نماینگان با نرخ نازلی از رأی وارد ساختمان معروف سیاسی در بهارستان تهران می شوند.

از سوی دیگر سالیان سال است که نمی توان آمار شفافی از نحوه عملکرد نمایندگان به نفع مردم حوزه انتخابیه آنها کشف و ثبت و منتشر کرد. اساساً در رابطه با عیار و امتیاز خروجی و بازده عملکرد نمایندگان چیزی که بتوان به آن بسنده و دفاع نمود در دست نیست، بطوریکه شاید در طول چهارسال خدمت نمایندگان تنها با نگاه به سه گروه از آنها، به شکل کلی به کارنامه اعمالشان نمره قبلی و یا ردی داد.

گروه اول شامل نمایندگانی است که کلاً اهل حاشیه، سیاسی بازی و ورود به کمیسیونهای خاص و دخالت در امور مختلف سیاسی، اجتماعی مردم، موارد غیر تخصصی هستند و از داد و بیداد ، مصاحبه و اعتراض و گاهی هم نمایش بدشان نمی آید و تلاش می کنند در رأس اخبار خانه ملت باشند.

گروه دوم نمایندگانی هستند که بی سروصدا به مشکلات و بدبختیهای مردم حوزه انتخابیه خود، فارغ از بحثهای جناحی و سیاسی می پردازند و احساس دین و مسئولیت سنگین بابت اعتمادی که مردم حوزه انتخابیه آنها به نماینده خود داشته اند باعث می شود بدون حاشیه فقط در مسیرگام بردارند که محصول آن رفع دغدغه و کاستن از مسائلی باشد که مردم آنها را با رنج و مصیبت همراه ساخته است.

گروه سوم هم افراد خنثی هستند که کلاً از ابتدای ورود و خروجشان به و از بهارستان، نمی توان آمار دقیقی نسبت به کارنامه علکردشان پیدا کرد و شاید از نگاهی متفاوت تر افرادی باشند که منفعت و حفظ جایگاه آنها با تکیه بر محافظه کاری تارگت اصلی اشان بوده و جز حفظ کُرسی مسئله ای دیگر ثبات و آرامش آنها را بر هم نمی زند.

هر چند بنظر می رسد بررسی میدانی و هوشمندی مردم حوزه انتخابیه شهرها و روستاها ترازاصلی تشخیص این نمایندگان از میان این سه گروه است، اما یک مسئله مهم می تواند این ماجرا را ازاعتبار بیاندازد.

بطور مثال هر چقدر از شهرهای بزرگ و کلان و شهرستانهای استراتژیک دورتر می شویم، نمایندگان آنها از امنیت روانی بیشتری برای زیر تیغ ارزیابی رفتن برخوردار می شوند و این رابطه به شکل معنا داری خودنمایی می کند. بطور واضح تر نمایندگان حوزه های انتخابیه در مناطق کوچکتر در حاشیه امنیت بیشتری برای حفظ کُرسی برخوردارند.

البته در طول ادوار مختلف مجلس شاهد آن هم بودیم که برخی نمایندگان گروه اول از بخشها و مناطق کوچک و کم برخوردار کشوربه بهارستان راه پیدا کرده اند که موکلین آنها در رنج و مشکلات مختلف زندگی می کنند، اما دغدغه نماینده بر اساس توضیحات گروه اول، مسائل دیگری است که شرح آن در این مقال نمی گنجد!

با آغاز ثبت نام داوطلبان و تکاپوی نا محسوس برای کسب کرسی های مجلس شورای اسلامی، دوباره خبرهای مربوط به خانه ملت در کانون توجه افکار عمومی قرار گرفته و عملکرد نمایندگان مجلس انقلابی اینبار، در سطر خبرهای سیاسی کشور خودنمایی می کند.

گفته می شود پس از چندین هفته چالش میان جمعی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی با احمد وحیدی، که به دنبال «ابلاغ یک بخشنامه» اوج گرفته بود، سرانجام مرکز اطلاع رسانی وزارت کشور روز یک‌شنبه از «تغییر معاون سیاسی این وزارتخانه» خبر داد. از سوی دیگر برخی ادعاها نیز در این رابطه مطرح شده که گفته می شود وزیر کشوربرای دور بودن از اتمسفر استیضاح نسبت به برکناری «محمدرضا غلامرضا» از سمت معاونت سیاسی خود اقدام کرده است.

بنظر می رسد چالش مجلس شورای اسلامی با وزارت کشور از زمانی آغاز شد که در یازدهم خرداد ماه نامه معاون سیاسی وزیر کشور به استانداری‌ها و فرمانداری‌ها ابلاغ شد تا بر اساس آن ورود نمایندگان «در امور اجرایی در سال پایانی مجلس» ممنوع اعلام شود. همین موضوع بهانه‌ای شد تا انتقاد‌ها از این تصمیم بالا گرفته و به گفته وزیر کشور و رئیس مجلس، بخش‌هایی از «بخشنامه » وزارت کشور لغو شود.

در ادامه این گمانه زنی ها گفته می شود این پایان ماجرا نبوده و برخی نمایندگان با تحت فشار قرار دادن وزارت کشور از جمله شخص وزیر، خواهان برکناری «محمدرضا غلامرضا» معاون سیاسی او شدند. هرچند محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی این خواسته مجلس و شایعات پیرامون آن را تکذیب کرد، اما تعدادی از نمایندگان از رد کامل این شایعه عقب نشینی نکردند و تلویحاً بر این ادعا تأکید هم کرده اند.

برخی نمایندگان مجلس این بخشنامه را ظاهراً اهانت به خود و مجلس شورای اسلامی توصیف کردند و تاکید کردند که بخشنامه معاون سیاسی وزیر کشور در عمل دوره نمایندگی آنها را به سه سال کاهش داده است چرا که در صورت اجرای آن، نمایندگان در حوزه انتخابیه خود اختیاری ندارند. همان حوزه هایی که شاید فقط در سال پایانی و قبل از انتخابات مجلس بعضاً در کانون توجه داوطلبان برای کسب ردی اهمیت ویژه ای پیدا می کند.

چندی پیش روزنامه «ایران» در همین رابطه نوشته بود که «مجلس در سال پایانی خود تحت‌الشعاع تلاش برخی از نمایندگان» قرار گرفته که اهداف انتخاباتی‌شان را به قیمت ایجاد تنش برای کشور پیگیری می‌کنند. گفتنی است محمدرضا غلامرضا مسئولیت‌هایی مانند معاونت نیروی قدس سپاه پاسداران در دوران فرماندهی سپهبد شهید قاسم سلیمانی، معاونت وزیر اطلاعات، ریاست سازمان اطلاعات تهران و… را بر عهده داشته است.

اما عجیبتر از آن توییت معنا دار دبیر شورای اطلاع رسانی دولت بود که تغییر معاون سیاسی وزیر کشور را فداکاری و از خودگذشتگی دولت برای تقویت راهبرد همکاری قوا برشمرد.

تکاپوی عجیب و شائبه برانگیز تنی چند از نمایندگان برای زدودن عوامل مزاحم در مسیر شوآفهای انتخاباتی گرچه موضوعی جدید نیست، اما همنوایی دولت یا نماینده دولت با برخی نمایندگان برای تحصیل آرامش و یا به ادعای برخی رفع تنش، هر چند پسندیده است اما اگر شایعات و ماجراهای ادعا شده مبنی بر تحت فشار گذاشتن وزیر از سوی نمایندگان با نفوذ واقعیت داشته باشد، بوی خوبی از این ماجرا استشمام نمی شود و بنظر می رسد برخی از این روابط انتفاع می برند و مسیر را برای سو برداشت و انحراف افکارعمومی باز کرده، راه رسانه ها را برای مصادره به مطلوب از آنچه رخ داده باز می گذارد و در نتیجه بیش از پیش آرامش جامعه به نفع عده ای که حال و روزشان مشخص است بهم میخورد.

تجربه سالهای قبل نشان داده، گاهی نظرات و اعمال نفوذهای نمایندگانی از حوزه های انتخابیه گروه اولی که شرح داده شد، آنچنان تأثیری برزندگی سیاسی و اقتصادی مردم گذاشته اند و کشور و ملت را با تصمیماتشان با بحرانهای متنوعی روبرو ساخته اند که اگر همان انرژی و توان را برای بهبود زندگی مردم و رفع مشکلات و کاستن از آسیبها از حوزه انتخابیه خود می گذاشتند، نه تنها رضایت عمومی را به همراه می داشت، بلکه به معنای واقعی کلمه، مزدی حلال وار از آنچه به عنوان نماینده مردم یدک می کشد نصیب خود می کرد و دریغ از آنکه در معیارهای ارزیابی تا نظارت و تأیید صلاحیتها همچنان اشکالاتی وجود دارد که برطرف شدن آن نه تنها شدنی بنظر نمی رسد بلکه تبدیل به رویایی دست نیافتنی شده است.