دست نوشته پسر ابوالفضل پورعرب

پوریا پسر ابوالفضل پورعرب است که معمولا پدر را همراهی می کند و در مجامع مختلف در کنار آقای سوپراستار دیده می شود. او که علاقه خاصی به پدر هنرمندش دارد در یادداشت اختصاصی که برای خانواده سبز نوشت از حسش نسبت به پدر گفت، یادداشتی جالب و حسی که خواندن آن خالی از لطف نیست.

همه ما در زندگی، قهرمانان مختلفی داریم و سعی می کنیم از آنها الگو بگیریم. گاهی از میان ورزشکاران، گاهی از بین سیاستمداران و گاهی هم از میان هنرمندان، قهرمانان خود را انتخاب می کنیم و دل به دل آنها می دهیم و مسیر قهرمان شدن را از راه آنها مشق می کنیم. من اما در زندگی فقط یک قهرمان دارم! قهرمانی که شاید قهرمان زندگی خیلی های دیگر هم بوده و هست و من به داشتن او افتخار می کنم. «پدرم، ابوالفضل پورعرب تک قهرمان زندگی من است.» کسی که همیشه به وجود او افتخار کرده و می کنم.

پسر ستاره ای مثل ابوالفضل پورعرب بودن حس بسیار خوب و جالبی است. ستاره ای که روزگاری تک ستاره آسمان سینمای ایران بود و با نقش آفرینی در فیلم های مختلف، خاطرات مختلفی را در ذهن مخاطبین هنر هفتم به یادگار گذاشت، او هنوز هم برای من ستاره است. ستاره ای که از هر نظر برایم الگو به حساب می آید و سعی می کنم راه زندگی را از روی سرمشق های او دیکته کنم.

بی دلیل نیست که برخی از آدم ها تبدیل به ستاره می شوند. در واقع فکر می کنم هیچ ستاره ای بی دلیل ستاره نشده و اگر به کارنامه زندگی او نگاه کنیم قطعا با نقاط عطفی مواجه خواهیم شد که آنها را نسبت به دیگران متمایز کرده و به همین دلیل هم لقب ستاره برازنده آنهاست. اینکه هنوز در حالی که پدر چند سالی هست که از کار بازیگری فاصله گرفته، مردم با او مثل یک سوپراستار برخورد می کنند، نکته جالبی است که ریشه در مردم داری ابوالفضل پورعرب دارد. گاهی که با پدر بین مردم می روم و می بینم مردم با پدرم با صمیمیت و دلانه و با او مثل یک سوپراستار برخورد می کنند، بیش از هر زمان دیگری به بزرگی پدر پی می برم. یا وقتی می بینم، مردم کوچه و خیابان به پدر می گویند «ابوالفضل نگهدارت آقا ابوالفضل، تو برای ما خاطرات زیادی را ساختی، خدا حفظت کند.» بیش از گذشته به داشتن پدری مثل ابوالفضل پورعرب افتخار می کنم.

کنسرت محسن یگانه، اولین اجرای موسیقی بود که پدر در آن شرکت کرد. کنسرتی که برای همه ما تبدیل به یک خاطره زیبا و به یادماندنی شد. وقتی محسن یگانه عزیز پدر را معرفی کرد و حضار، با تشویق های خود سالن را به مرز انفجار رساندند، متوجه شدم ایرانی ها آنطور که می گویند هم فراموشکار نیستند و هنوز هم پدر را از صمیم قلب دوست دارند واو را در حد یک سوپراستار، عزیز می دانند.


خدا را شکر می کنم که امروز، حال بابا خوب است و مثل گذشته در صحت و سلامت به زندگی خود ادامه می دهد. تنها آرزوی من در زندگی، سلامت و سرافرازی پدرم است و از خدا می خواهم، حواسش به این خواسته من باشد.

از همه کسانی که برای بابا دعا کردندو همچنین از مردم خوب کشورمان تشکر می کنم، بدانند که ما هم آنها را دعا می کنیم و در پایان در یک کلام می گویم، پدر، تو تک قهرمان زندگی من هستی.