طنز زیبای زرویی نصرآباد درباره ولایتی

متن زیر را در اوایل دهه 70 در باره دکترعلی اکبر ولایتی وزیر خارجه نوشت:

ذکر شیخ علی اکبر ولایتی -حفظه الله -

آن نور چشم اهل نظر، آن دوستدار سیر و سفر، آن پدرخوانده مردمان سودانی، آن لله پناهندگان افغانی، آن مظهر تدبیر و با کفایتی، خضرالوزرا "علی اکبر ولایتی" از یاران شفیق و از ثابتان طریق بود.
گویند: پیوسته طی طریق کردی، از ولایتی به ولایت دیگر رفتی و به هر کجا که رسیدی فرمودی: "خوب جایی است این ولایت!" "ولایتی"اش گفتند.
"مولانا حکیم لاریجانی"[=محمدجواد لاریجانی که در آن زمان قائم مقام ولایتی بود] گفت: روزی از او پرسیدم، "سبب طول وزارت تو چیست؛ که چندین کابینه آمده ‏اند و رفته ‏اند و تو همچنانی که هستی؟!" گفت: "از مدت وزارت، آن به حساب آید که در داخل گذرد. بنگر تا چه سهم از وزارتم در این ملک سپری گشته است!" دانستم که به این زودی‏ها رفتنی نیست!
نقل است که چون به سفر رفتی، سفرنامه نویسان به همراه بردی تا شرح کراماتش بنگارند. "مولانا جلال...یع" [= جلال رفیع از نویسندگان و شاعران طنزپرداز]گفت: روزی در اجلاس عمومی خمیازه ‏ای کشید. دست در دامنش زدم که: "چه حکمت در این بود؟" گفت: "ای جلال! آن جا که چاره ‏ای جز شنیدن نباشد، خمیازه فریادرس مردان خداست و هفتاد مرض را بکشد که همنشین "آدمی" اولین آنهاست!"
"مولانا بشارتی" [=علیمحمد بشارتی که او نیز مدتی قائم مقام وزیر خارجه بود] گفت: "سیزده هزار سفر با او برفتم و کرامت‏ها از او بدیدم. یکی آن که در بلاد "افریقیه" در او نظر کردم؛ از همه سپیدروتر بود و من به تعجب می ‏نگریستم." گفت: "یا بشارتی! این کرامت ما با کسی مگوی." گفتم: "چشم!"
نقل است که پیوسته گریان بودی و مریدان خاص را گفتی: "چه خوب بودی اگر این سالی پنج روز را هم به ایران نیامدمی!" و "خواجه حسن شفتی" که از مشایخ طریقه هوا نوردیه [= رئیس وقت سازمان هواپیمایی]بود، در حق او گفت: "خدا او را رحمت کناد که تا بود، پا در هوا بود"