مدیری و عطاران را به حال خود رها کرده‌ایم

مهران مهام با اشاره به طرحی که با نام "نیمه گمشده" به شورای طرح و برنامه‌ سازمان صدا و سیما داده است، توضیح داد: این یک ملودرام اجتماعی است و داستان آن درباره مهاجرت کورکورانه پسری به خارج از کشور است که به دنبال او مادرش نیز با او همراه شده و همسرش را تنها می‌گذارد و در ادامه شاهد اتفاقاتی هستیم که همسر این زن با آنها روبرو می‌شود.

وی با بیان اینکه این طرح فعلا در مرحله بررسی در شورای طرح و برنامه سازمان است، اظهار کرد: قرار شده اصلاحاتی روی متن صورت بگیرد و من در حال حاضر منتظر نظر سازمان و جذب برآوردهای این طرح هستم. فعلا در حال رایزنی با چند نویسنده و کارگردان هستیم اما هیچ کدام آنها قطعی نشده اند.

تهیه‌کننده سریال "دلنوازان" در پاسخ به این که در این یک سال مشغول پروژه‌ای بوده است یا خیر، عنوان کرد: حدود یک سال و اندی است که تولید کاری را در دست نداشته‌ام و یک دلیل آن به وضعیت اقتصادی سازمان برمی‌گردد. بین نرخ تولید برنامه سازمان با آنچه که در واقعیت وجود دارد تفاوت زیادی مشاهده می‌شود. باید این تفاوت قیمت با توجه به تورمی که در حال افزایش است بالانس شود. همچنین به تعرفه و نرخ سازمان عمل نمی شود.

این تهیه‌کننده درباره فقدان قصه‌های خلاقانه و غیرتکراری در میان مجموعه‌های تلویزیونی تصریح کرد: اگرچه ما تولیدکنندگان برنامه نیاز به نوعی دگردیسی داریم اما بخشی از این مساله نیز به کارفرامایان ما در سازمان صدا و سیما مربوط می شود. به طور مثال زمانی که طرح مهاجرت را به شورا دادم به من گفتند مهاجرت در اولویت قرار ندارد. اما این داستان از زندگی روزمره مردم گرفته شده است نفس مهاجرت پدیده مثبتی است اما من در این قصه از مهاجرت کورکورانه ای صحبت می کنم که در رد اپیدمی رایج جامعه امروز ماست. این نوع مهاجرت‌ها باعث فروپاشی خانواده‌های زیادی شده است. اگر من بخواهم مهاجرت را از این داستان حذف کنم درامی شکل نمی‌گیرد و مشکلی بیان نمی شود.

تهیه‌کننده سریال های "متهم گریخت" و "بزنگاه" ادامه داد: با این حال این طرح هم اکنون در حال سپری کردن مراحل بروکراسی اداری است و به آن توجهی نمی شود. گاهی تصمیمات در سازمان سلیقه ای است و هیچ دستور العمل خاصی برای ممانعت از این کار وجود ندارد.

مهام ادامه داد: من برای نوشتن این طرح با افراد زیادی که قصد مهاجرت داشته اند و یا مهاجر بوده اند برخورد کرده ام و آثار آن را در خانواده هایشان دیده ام. اتفاقات متفاوتی در زندگی این افراد رخ داده بود که من مشترکات آنها را در داستانم آوردم.

تهیه‌کننده مجموعه "زن بابا" درباره ضعف قصه‌پردازی در سریال‌ها و مجموعه های تلویزیونی یادآور شد: ما جامعه‌ای پر از قصه داریم و کافیست به آنها توجه کنیم. مثلا طرح قصه "زن بابا" از خود من بود. یک روز یکی از دوستانم را دیدم که ناراحت بود وقتی از او علت را پرسیدم جواب داد که مادرش فوت کرده و برای او نگهداری از پدرش سخت است. من از او خواستم که برای پدرش زن بگیرد. واکنش اولیه او و گفتگوهای ما در این‌باره پایه شکل‌گیری این مجموعه شد. اصل این است که بر روی قصه اولیه هزینه کنیم زیرا طرح و قصه اولیه مثل ساخت بناست و پایه این ساختمان را تشکیل می دهد. بعد از آن انتخاب درست تیم کارگردانی، نویسنده، بازیگران و سایر عوامل است. حتی در مواردی به نظر من قصه بازیگرش را صدا می زند و مشخص است که چه داستانی را چه کسی باید کارگردانی کند و بازیگرانش که باشند.

وی درباره بازی های تکراری بعضی از بازیگران در مجموعه های طنز خاطرنشان کرد: من به این گفته معتقد نیستم که بازیگران به تکرار می رسند. اگر بازیگری تکراری می شود به این دلیل است که قصه های ما تکراری هستند وگرنه بازیگری که نقش متفاوتی داشته باشد قطعا متفاوت بازی می کند. مثلا هنگامی که من می خواستم "نقطه سر خط" را بسازم اکثرا مخالف حضور حمید لولایی بودند اما بعد همان افراد متوجه شدند که این کار فقط توسط خود لولایی خوب از آب درمی‌آمد.

این تهیه‌کننده ادامه داد: از طرف دیگر ساخت برنامه های طنز را نمی توان به همگان سپرد. کارگردان هایی که طنز می سازند محدودند. در خود هالیوود که صنعت فیلمسازی را از آنجا وارد کرده ایم چند طنزپرداز پیدا می‌شود؟ با این حال ما کسانی را مثل رضا عطاران و مهران مدیری رها کرده ایم. چرا نباید از این افراد در تلویزیون استفاده کنیم؟ اینها نشان داده اند که در ساخت مجموعه های طنز موفق هستند. باید برای جامعه‌ای که به ساخت آیتم های طنز نیاز دارد، این افراد را به تلویزیون برگردانیم. یکی از دلایل، درآمدهای این افراد در سینماست و باید در تلویزیون هم مورد حمایت قرار بگیرند.

تهیه‌کننده سریال "نرگس" با بیان اینکه سریال های تلویزیونی نزد مردم ایران از اهمیت زیادی برخوردار است، اضافه کرد: پخش نود شبی سریال "نرگس" که یک ملودرام اجتماعی بود باعث شد انتظار مخاطبان از مجموعه های تلویزیونی بالا برود و حالا از برنامه های نود شبی چه طنز و چه ملودرام استقبال می کنند. همین امر هم باعث شده تا من یک سال کار نکنم تا برنامه تکراری تحویل مردم ندهم. من موقعیتی را که بدست آورده ام را به هیچ قیمتی از دست نخواهم داد.

مهام در پایان با تاکید بر تاثیر مجموعه های تلویزیونی در شکل گیری فرهنگ جامعه عنوان کرد: قطعا هر مجموعه ای تاثیرهای کوتاه‌ و بلندمدت دارد. اگر مردم همچنان تکرار سریال های عطاران را نگاه می کنند یا هنوز "روزی روزگاری" و بسیاری از مجموعه های تلویزیونی را بعد از گذشت سال ها می شناسند به این دلیل است که در حافظه بلندمدت آنها حک شده است. ما بیشتر تاثیر منفی بعضی سریال ها را می بینیم که مثلا با تماشای برنامه ای شخصی خودکشی هم کرده است. باید در کنار آن به تاثیر مثبت سایر مجموعه ها نیز توجه کرد. یادم می آید زمان پخش سریال "دلنوازان" در فرودگاه مهرآباد بودم که همان جا بعضی از پدر و مادرها به سراغم می آمدند و تشکر می کردند و می گفتند که "دلنوازان" باعث شده فرزندشان درباره دختر یا پسری که قصد ازدواج با او را دارد تحقیق و تامل بیشتری داشته باشد.