حجة الاسلام دکتر عزیز! بیشتر دقت کن!

«حجة الاسلام دکتر محقق و پژوهشگر، استاد حوزه و دانشگاه، دکترای تاریخ و عضو هیئت علمی» دارای آثار فراوان تاریخی می گوید: «بنده متخصص تاریخ هستم» و می گوید: «ایشان که سواد تاریخی ندارند و اگر دارند همان معمول مطالعات شخصی است.»

حجة الاسلام دکتر ...-که نفسم از القاب طولانی اش بند می آید- می گوید: «بنده تمام اسناد را بررسی نمودم». در پایان خبر تألیفات حجة الاسلام دکتر محقق و پژوهشگر، استاد حوزه و دانشگاه، دکترای.... ردیف شده است. حجة الاسلام دکتر متخصص تاریخ قصه ما، «نقویان» را که سواد تاریخی ندارد، دعوت به مناظره میکند.

خیلی صریح بگویم، در مسأله دست دادن سید الشهداء با عمر سعد، گفتار نقویان قابل اثبات نیست. در منابع نیست. حجة الاسلام دکتر -عذرخواهم از ایشان که نمی توانم همه القاب را ردیف کنم- درست میگوید. البته نمیشود بگوییم نبود. تنها میشود گفت در تاریخ ذکر نشده است.

نقویان با متممی برای سخنش استدلال میکند و میگوید در تاریخ گفتگو آمده است و ادب امام اقتضا میکرده دست داده باشد. این متمم درست نیست. شاید در گفتگوها رسم نبوده است و شایدهای دیگر... بودن یا نبودن تاریخی این مسأله قابل اثبات نیست. اما تا این حد میتوان گفت در تاریخ ذکر نشده است و نمیتوان این فعل را نسبت به امام داد. من حق را به حجة‌الاسلام دکتر میدهم. نقویان اشتباه کرده است.

اما من -من طلبه با مدرک سیکل- آنچه اهمیت دارد، فضیلت تواضع است. کسی که بگوید من «متخصص»م و تو «بی‎سواد»ی، از فضیلت تواضع دور است. همین کلمات خبر را برای من تلخ میکند. من وقتی کلمات نقویان را شنیدم، توییت کردم که در منابعی که من دیده ام داستان دست دادن نیست. حجة الاسلام دکتر قصهٔ ما میتوانست به سادگی بگوید جناب نقویان اشتباه کرده است و این مستنداتش است.

اما این همه داستان نیست؛ آن همه القاب حجة الاسلام دکتر را با آن «متخصص تاریخم» و آن همه تألیفات پایان خبر به یاد بیاورید. حجة الاسلام دکتر ما در اشتباهی تاریخی گفته است: «بین دو لشکر فقط یک دیدار صورت گرفته شده است که هیچ کس از محتوای آن اطلاعی ندارند.بعدها شایعاتی مطرح شد که خود عمرسعد آن را گسترش داد.»

یادتان هست حجة الاسلام دکتر قصه، متخصص تاریخ گفته بود «تمام اسناد را بررسی کردم». اگر حجة الاسلام دکتر فقط دو صفحه این طرف و دو صفحه آن طرف همین نقلی را که از ارشادِ مفید آورده، نگاه میکرد؛ لااقل دو دیدار دیگر را میدید. در بدو ورود عمرسعد به کربلا، ابتدا عروة بن قیس احمسی را میفرستد و بعد از او قرة بن قیس حنظلی را.

امام به قرة بن قیس پاسخ میگوید. عمرسعد پس از این گفتگو، نخستین نامه را به ابن زیاد مینویسد.

دومین دیدار هم که در الارشاد آمده است، وقتی که لشکریان آمدند و امام لشکر را دید پیکی فرستاد و خواستار دیدار با عمرسعد شد. «فاجتمعا لیلاً و تناجیا طویلاً» شبانه گرد آمدند و زمان درازی گفتگو کردند.

نامه دوم عمرسعد بعد از این دیدار بود. گفتگوی حضرت ابالفضل برای مهلت خواستن هم چند صفحه بعد ذکر شده است. در برخی منابع گفتگوهای شبانه امام با عمرسعد چندین بار ذکر شده است.

گفتگوی امام حسین با حر نیز را هم نباید از یاد برد. خیلی ساده میتوان گفت «حجة الاسلام دکتر ...» اشتباه کرده است و تاریخ را نادرست نقل کرده است.

در روایتی از امام باقر علیه السلام مضمون نامه عمرسعد -که حجة الاسلام دکتر- آن را شایعه عمر سعد خوانده، تأیید شده است. اگرچه در برخی مقتلها و نقلها آن نامه عمرسعد ساخته خود عمرسعد نه نتیجه گفتگوی شبانه ذکر شده است. چنانچه در نقلی از عقبة بن سمعان تکذیب میشود.

من تنها به «حجة الاسلام دکتر» با همه القابش، یک پیام دارم «حجة الاسلام دکتر عزیز! بیشتر دقت کن» ه مصداق گفته خودتان نشوید که گفته‌اید: «تحریف تاریخ اسلام و همچنین انقلاب و تحریف امام و بعد از آن رهبری پروژه دشمن است که برخی‌ها در آن نقش آفرینی می‌کنند.» مواظب باشید تاریخ اسلام را تحریف نکنید.

یک طلبه حوزه علمیه با مدرک سیکل!