طعنه داروغه‌زاده به لیلا حاتمی در ماجرای برلین؟

ابراهیم داروغه‌زاده که تقریبا از ابتدای تابستان سال گذشته بر مسند مهم‌ترین بخش سازمان سینمایی یعنی معاونت ارزشیابی و نظارت نشسته است، در همان زمان شروع کارش اظهاراتی قاطع درباره رفع مشکل نمایش برخی فیم‌ها و دفاع از قانون داشت که شاید به مذاق برخی گروه‌های تندرو و آن‌هایی که جلو پای اکران بعضی‌ فیلم‌ها سنگ می‌اندازند چندان خوش نیامد و از آن طرف بارقه امیدی را هم میان سینماگران ایجاد کرد.

آن گفته‌ها بویژه در بخش صدور پروانه‌های ساخت و نمایش فیلم‌های جدید سینمایی خیلی جدی اعمال شد ولی برای فیلم‌هایی که از دوره‌های قبل دچار مشکل بودند، آنطور که انتظار می‌رفت مسیر آسانی طی نشد و شاید همین‌ باعث طرح انتقادهایی از عملکرد مدیریت سینمایی کشور پس از اکران نشدن یک فیلم مجوزدار بوده باشد.

با این وجود داروغه‌زاده همچنان بر مواضع قبلی‌اش باقی است و تاکید دارد هرآنچه را گفته و بدان معتقد بوده، انجام داده است، اما در عین حال اذعان می‌کند که بی‌اعتمادی میان سینماگران و مدیریت فرهنگی کشور زیاد شده و باید برای رفع آن تعامل و گفت‌وگوی بیشتری صورت گیرد.

او می گوید: باید فرصت هایی ایجاد کنیم که سینماگران با اعتماد کامل حرف هایشان را به ما بگویند. دیگر نوبت حرف زدن مدیران گذشته و به گوش شنوا بیشتر نیاز است.

معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی درگفت‌وگویی با ایسنا علاوه بر ارزیابی عملکرد ۹ ماهه خود در این سازمان و امید به بهبودی فضای اکران با تدوین نظام‌نامه جدید که برای اولین بار تهیه شده است، از حسرت‌ها و آرزوهای خود نیز سخن گفت.

عملکرد مرا با فقط با فیلم های توقیفی ارزیابی نکنید

ابراهیم داروغه زاده ابتدا پس از یاداوری و اشاره به اولین گفت‌وگوی رسمی‌اش که در آن خود را مدیری سخت‌گیر در اصول و نیز مقتدر در دفاع از فیلم‌های دارای مجوز معرفی کرده بود، در پاسخ به اینکه آیا عملی نشدن کامل برخی از گفته‌هایش و نمایش داده نشدن فیلمی که وعده آن در زمانی مقرر داده شده بود، ناشی از وجاهت قانونی نداشتن معاونت ارزشیابی و نظارت است یا اینکه باید آن‌ها را به عنوان یک استثناء درنظر گرفت؟ بیان کرد: اگر بخواهید آن صحبت‌ها و عملکرد مرا فقط به فیلم‌های توقیفی گذشته منوط کنید ممکن است ارزیابی درست و دقیقی نباشد؛ چون به هرحال وظیفه اصلی من این است که آن‌ نگاه و روند کاری خودم را اجرا کنم و پایش بایستم که معتقدم آن را انجام دادم.

او افزود: در این دوره‌ که من بودم هیچ فیلمی نبوده که در مرحله دریافت مجوز ساخت و نمایش با مشکل روبه‌رو شده باشد. فیلم‌ها پروانه گرفته و اکران شده‌اند. حتی فیلمی نداشتیم که پروانه ساخت داشته ولی پروانه نمایش آن به مشکل دچار شده باشد؛ در حالی که به شکل قانونی این اتفاق می‌تواند بیفتد که پروانه نمایش فیلمی حتی با وجود صدور پروانه ساخت، با مشکل روبه‌رو شود. با این حال اگر روزی احساس کنم این شورای پروانه ساختی که حکم آن را رییس سازمان سینمایی می‌دهد و شورای پروانه نمایشی که از وزیر فرهنگ حکم می‌گیرند هم رای و مجوزشان نمی‌تواند اجرایی شود، مشخص است که بودن یا نبودن من یا هیچ کس دیگر در این مسئولیت فایده نخواهد داشت و آن روز من حتما اینجا نخواهم ماند.

وی ادامه داد: درباره فیلم‌هایی که اصطلاحا توقیفی گفته می‌شود و من پیش از این درباره رفع مشکل‌شان صحبت کرده بودم هم باید بگویم اتفاقی در این بین افتاده که ممکن است در ارزیابی این روند نادیده گرفته شود و آن هم تغییر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی است. آقای صالحی امیری (وزیر پیشین) مشی و روندی برای این مسئله داشتند که آن را آغاز کرده بود و آقای صالحی وسط آن جریان رسیدند و طبیعتا بایستی ما با نظر ایشان خود را هماهنگ می‌کردیم و گزارش دقیقی از روند اقدامات انجام شده به ایشان ارائه می کردیم و در ضمن ایشان هم باید خودشان از نزدیک شرایط را به طور کامل درک می کردند و این کمی از ما زمان گرفت ولی روند ما تغییری نکرده است.

او گفت: به این ترتیب فیلم «خانه دختر» اولین فیلم مشکل‌داری بود که آن را اکران کردیم و الان که صحبت می‌کنیم پروانه نمایش فیلم دوم هم صادر شده و اوایل همین سال جدید اکران می‌شود و انصافاً در این مدت جناب دکتر صالحی تلاش بسیاری برای مرتفع شدن مشکلات این فیلم ها داشتند.

اعتبار مخدوش شده مجوزهای ارشاد باید بازپس گرفته شود

داروغه‌زاده در ادامه اظهار کرد:‌ تاکید می‌کنم که نباید تمام ظرفیت های ما برای کمک به سینما محدود به رفع توقیف این چند فیلم بشود، بایستی با گفت‌وگو، تعامل و پافشاری بر سر اجرای قانون، اعتبار مخدوش شده مجوزهای وزارت ارشاد و سازمان سینمایی را باز پس بگیریم.

او در پاسخ به اینکه آیا اشاره‌اش به صالحی امیری بدان معنی است که اگر او هنوز وزیر فرهنگ و ارشاد بود فیلم‌های توقیفی تا حالا اکران شده بودند؟ گفت: منظورم این بود که آقای صالحی امیری هم به زمان احتیاج داشتند که این مسائل را پیگیری کند و در حال حل و فصل مشکلات بودند که از وزارت ارشاد رفتند. ضمن اینکه طبق قانون از اکران فیلمهایی که پروانه نمایش دارند فقط دو نفر می‌توانند ممانعت کنند؛ یکی وزیر ارشاد و دیگری هم رییس سازمان سینمایی، بنابراین وقتی وزیر تغییر می‌کند آن روندی که در حال طی کردن با مراجع بالادستی بود دچار وقفه می‌شود. البته در مواردی قوه قضاییه دستور اکران نشدن فیلمی را صادر میکند که کار خیلی سخت و پیچیده می‌شود.

داروغه ‌زاده در ادامه در پاسخ به اینکه وقتی می‌گوید فیلم‌هایی را که پروانه ساخت داده پروانه نمایش نیز گرفته‌اند و اگر فیلمی مثل «عصبانی نیستم» در زمان او ارائه می‌شد مجوز ساخت و نمایش می‌گرفت یا خیر؟ بیان کرد: با توجه به اینکه فیلم پروانه نمایش داشت حتماً تمام تلاشم را می کردم که فیلم اکران شود؛ همانطور که در جشنواره آن دوره علیرغم مخالفتهایی که بود، در کاخ جشنواره اکران شد. البته فیلمنامه «عصبانی نیستم» به گواه دوستانی که در شورای پروانه ساخت بودند، با فیلمی که ساخته شده متفاوت است ولی کلا اینطور نیست که وقتی فیلمنامه را در شورا می‌خوانید مطمئن باشید که فیلم حتما مثل همان چیزی که تصور می‌کنیم ساخته می‌شود. در واقع این پروانه ساخت یک موافقت است که می‌توان با آن فیلمی را ساخت ولی هر کارگردانی به یک شکل فیلمش را می‌سازد و به تصویر می‌کشد.

فیلم‌های جدید مجوز گرفته کمترین ممیزی را داشتند

وی خاطرنشان کرد: در حال حاضر آنچه باعث شده فیلم‌های جدید ما در مرحله پروانه نمایش دچار مشکل نشوند این بوده که علاوه بر صدور پروانه ساخت، گفت‌وگوهایی با فیلمسازان داشتیم تا به تصویر مشترک و صحیحی از آنچه می‌خواهد اتفاق بیفتد برسیم. الان برای هر درخواستی حتما با فیلمساز صحبت می‌کنم و این طور نیست که فقط یک فیلمنامه بفرستند و در شورا بررسی شود و انصافاً فیلم هایی که مجوز ساخت و نمایش گرفته اند با کمترین ممیزی بوده است.

معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی همچنین درباره رفع مشکل فیلم «گزارش یک جشن» ابراهیم حاتمی‌کیا که توقیفش صدای اعتراض و گله این کارگردان را در جشنواره فجر سال گذشته هم درآورد و اینکه آیا برای این فیلم هم تعاملی صورت گرفته است؟ گفت: شاید آقای حاتمی‌کیا به عنوان کارگردان دوست داشته باشد که فیلمش اکران شود ولی نکته اینجاست که تهیه‌کننده فیلم به هر دلیلی مصالحی را در نظر گرفته که تاکنون برای نمایش عمومی فیلم درخواست نداده و پیش‌قدم نشده است.

او در ادامه در پاسخ به این پرسش که قبلا گفته بود برای تولید فیلم‌های بهتر سخت‌گیری‌های بیشتری در شورای پروانه ساخت صورت می‌گیرد و رویه کار تغییراتی خواهد داشت، اما این اقدام به چه صورت بوده که باز هم فیلم‌های سینمایی جشنواره فجر دوره سی‌و ششم که محصول دوران مدیریت او بوده با انتقادهایی روبه‌رو شدند و حتی از سوی مرکز بررسی‌های استراتژیک هم با واژه‌هایی تند و تلخ تحلیل شدند؟ اظهار کرد: اولاً سخت گیری ما محدود به اجرای قانون است نه سلیقه و نظر افراد و گروه های مختلف که میتوانند پس از اکران عمومی فیلمها، نقدهای و حتی بولتن های خودشان را منتشر کنند. نکته دیگر اینکه امسال اتفاقاً تنوع ژانر و مضمون در جشنواره نسبت به گذشته بهتر بود و به لحاظ جغرافیایی هم از فضای آپارتمانی خارج شده بودیم؛ چراکه علاوه بر فیلم‌های اجتماعی، کمدی‌های با کیفیت‌تر و نیز فیلم‌هایی با موضوع دفاع مقدس و داعش داشتیم و به نظر متنوع تر بودند، اما نباید فراموش کنیم که بخش مهمی از سینمای ما به فضای کلی جامعه بویژه در فضای ادبی و نمایشی بستگی دارد.

داروغه‌زاده دراین باره افزود: وقتی داریوش مهرجویی در جوانی فیلم می‌ساخت با داریوش شایگان و سهراب سپهری و احمد شاملو و ... همنشین و همصحبت بود ولی الان سهراب سپهری زمانه ما کسیت؟ مهدی اخوان ثالث کجاست؟ بعد می‌گوییم چرا فیلم‌هایمان شاعرانه نیست؟! فیلم‌ها و فیلمسازها زاییده زمان خود هستند. ما فقط سیاستگذار هستیم و می‌توانیم از سینما و فیلمسازان حمایت کنیم. وقتی آن‌ها به ما می‌رسند دیگر همه مراحل رشد ذهنی و فکری خودشان را گذرانده‌اند و ما حداکثر باغبان خوبی باشیم برای حفظ و نگهداری و حمایت از درختان باغ فرهنک و هنر ایران.

او گفت: سازمان سینمایی نمی‌تواند به تنهایی مهرجویی و تقوایی و کیمیایی و بیضایی و مجیدی و حاتمی‌کیا خلق کند. رشد سینما بدون رشد و توسعه ادبیات نمایشی و أزادی اندیشه و بیان امکانپذیر نیست.

وی در این‌باره در پاسخ به اینکه حالا که اسمی از فیلمسازان باسابقه به میان آمد آیا قصدی بر این هست که از کارگردان‌های قدیمی که کمتر در این سال‌ها فیلم ساخته‌اند دعوت شود تا اگر فیلمنامه‌ای دارند شرایط برای کارشان مهیا شود؟ با اشاره به اینکه حمایت‌های مالی حتما از جایی دیگر باید صورت گیرد، گفت: ما در معاونت ارزشیابی و نظارت این سیاست را داریم که اگر سینماگران پیشکسوت حتی یک صفحه طرح داشته باشند، حمایت کنیم ولی یک نکته هم این است که فیلمسازانی همچون ناصر تقوایی، مسعود کیمیایی و داریوش مهرجویی در دوران میانسالی بهترین فیلم‌هایشان را ساخته‌اند و ما الان باید کارگردان‌های جوانی را که با یکی دو فیلم اول خود نشان داده‌اند کیمیایی‌ها و بیضایی‌های آینده هستند مورد توجه قرار دهیم و نباید خیلی در گذشته بمانیم. الان امثال پیمان معادی، بهرام توکلی، سعید روستایی، هومن سیدی ، محمدحسین مهدویان ، وحید جلیلوند، بهروز شعیبی و دیگر جوانان هنرمند و خلاق هستند که نیاز به توجه و حمایت جدی تری دارند و نباید از این‌ها غافل شویم.

نظام‌نامه اکران ضد انحصار است

معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی که رییس شورای عالی اکران فیلم‌های سینمایی نیز است، در بخش دیگری از این گفت‌وگو درباره نظام‌نامه اکران که در آخرین روزهای ماه اسفند سال ۹۶ ابلاغ شد و اینکه با توجه به اعتراضات شدید سینماگران در ماه های گذشته نسبت به روند اکران چقدر تضمین هست که با این نظام‌نامه مشکلات اکران حل شود؟ بیان کرد: بخشی از این اعتراضات به حق نیست و بخشی هم به حق است اما إقبال نکردن مخاطب از یک فیلم با هیج نظام نامه‌ای به نتیجه نمی‌رسد چون یک فیلم ممکن است تلاش کند اکران شود ولی وقتی مخاطب آن را نپسندد و ارتباط برقرار نکند ما دیگر نمی‌توانیم سینمادار را مجبور کنیم که حتما آن فیلم را ۶ هفته اکران کند.

او اضافه کرد: وقتی در دو هفته اول مخاطب از فیلمی استقبال نمی‌کند و سینما خالی می‌ماند باید شرایط سینمادار را نیز درک کنیم. روح این نظام‌نامه جدید این است که تا جای ممکن عدالت بیشتر دیده شود و تعداد بیشتری فیلم امکان گرفتن تعداد بیشتری سالن را داشته باشند. نکته مهم دیگر این نظام‌نامه در ضدانحصار بودن آن است؛ یعنی ممکن است دو فیلم خوب داشته باشیم که مثلا یکی از آن‌ها بخاطر ارتباط خوب پخش‌کننده بتواند ۱۰۰ سالن بگیرد ولی فیلم خوب دیگر فقط ۲۰ سالن بتوانند بگیرد. این نظام‌نامه طوری نوشته شده که اگر فیلمی خوب هست از امکانات سالن‌های سینما به حد متعادلی برخوردار شود.

وی افزود: همچنین معمولا تعداد فیلم‌های انگشت‌شماری هستند که بیش از ۲۰ میلیارد تومان می‌فروشد و اگر بتوانیم شرایط اکران را براساس تولیدات سینمایی طوری پیش ببریم که فیلم‌های با فروش بیش از دومیلیارد تا ۱۰ میلیارد، بیشتر داشته باشیم بهتر خواهد بود.

نمی‌توان سینمادار را مجبور به اکران تمام فیلم ها کرد

داروغه‌زاده در پاسخ به اینکه در این پروسه اکران امکانش هست که جلوی اکران برخی فیلم‌های بی کیفیت گرفته شود؟ گفت: خیلی از فیلم‌هایی که اعتراض می‌کنند و می‌گویند چرا به ما سالن نمی‌دهند و حرف از مافیای اکران می‌زنند دقیقا همین فیلم‌هایی هستند که مخاطب از آن‌ها استقبال نمی‌کند و سینمادار هم بر اساس ذائقه مخاطب برای انتخاب فیلم‌ها پیش‌بینی می‌کند و برهمین اساس قرارداد نمی‌بندد. ما نمی‌توانیم سینماداری را مجبور کنیم که هر فیلمی تولید شد را اکران کند ولی شرایطی باید ایجاد شود که تعداد بیشتری فیلم خوب از سالن‌ها در نسبتی متعادل‌تر و عادلانه‌تر بهره ببرند.

او درباره اعتراض سازندگان فیلم «بدون تاریخ بدون امضاء» که منتظر ادامه اکران فیلمشان به عنوان یکی از سرگروه‌های اکران نوروزی بودند اما با تدوین نظام‌نامه جدید سرگروه‌ این فیلم حذف و تعدا سالن‌هایش نیز کم شده است، توضیح داد: سینما قدس که سرگروه این فیلم بوده اکران فیلم را ادامه داده است و تقریباً تمام پردیس ها هم به اکران فیلم در ایام نوروز ادامه دادند. البته به شکل طبیعی تعداد سالن‌هایش کم شد.

رییس شورای عالی اکران در ادامه درباره بخش مفصلی که در نظام‌نامه به اکران فیلم‌های خارجی اختصاص پیدا کرده است و اینکه چه‌ پیش‌بینی از تقاضا برای این فیلم‌ها دارد بویژه آنکه سانسور فیلم‌های خارجی در ایران و شرایط آسان دانلود ممکن است میل کمتری را برای دیدن فیلم خارجی در سینما به همراه داشته باشد، گفت: در همه جای دنیا شرایط دانلود وجود دارد و کشورهای دیگری هم هستند که در آن‌ها فیلم‌ها سانسور می‌شود و در عین حال امکان دانلود هم هست، اما باز فیلم‌های خارجی را در سینماهایشان نمایش می‌دهند چون مخاطب علاقه‌مند به فیلم خارجی که بخواهد روی پرده فیلم را ببیند در هر کشوری هست و البته تعدادی هم هستند که دی‌وی‌دی فیلم‌ها را می‌بینند واین‌ها هیچ کدام جای دیگری را نمی‌گیرند.

مردم حق دارند فیلم ایرانی و خارجی را در سینما ببینند

او اضافه کرد: اما نکته این است که ما بالاخره باید مثل همه جای دنیا یک روزی به شرایط طبیعی ورود پیدا کنیم و آن شرایط طبیعی هم این است که مردم حق دارند فیلم سینمایی ایرانی و خارجی را در سینماها ببینند. این شرایط باید فراهم شود و اگر تا الان فراهم نشده مهم‌ترین دلیلش کمبود سالن بوده است، چون کشور ما به لحاظ میزان تولید و کیفیت تولید جزو کشورهای رده بالاست و این مسئله فرصت عرضه را برای ارائه فیلم‌های خارجی فراهم نکرد، اما الان با توجه به رونق سالن‌های سینمایی و پردیس‌ها که باید ادامه‌دار هم باشد، شرایط بهتر شده و باید به این فکر کنیم که تنوع یکی از نیازهای رونق پردیس‌های سینمایی است.

داروغه‌زاده با اشاره به اینکه حتی خیلی از سینماگران به دلیل علاقه‌ای که دارند به خارج از کشور سفر می‌کنند تا فیلم های روز دنیا را روی پرده سینما و با صدای باکیفیت تماشا کنند، خاطرنشان کرد: اگر ساخت پردیس‌ها ی سینمایی اقتصادی نباشد امکان ادامه روند توسعه ساخت پردیس های جدید فراهم نخواهد شد، در حالی که همین الان هم چراغ برخی سالن‌ها با اجرای تئاتر روشن مانده و اگر بشود به جای تئاتر، فیلم در آن‌ها نمایش داد چرا نباید شرایطش فراهم شود؟ البته طبیعی است که برای انجام این مهم مسائلی وجود دارد که باید حل شود.

دبیری جشنواره فجر جذابیتی ندارد

وی که سال گذشته دبیری جشنواره فیلم فجر را هم برعهده داشت، در بخشی دیگر در پاسخ به اینکه آیا برای دوره سی‌هفتم هم دبیرجشنواره خواهد بود بویژه آنکه دعوت او از ابراهیم حاتمی‌کیا برای داوری جشنواره سال آینده شائبه دبیری‌اش را قوت بخشید؟ گفت: هنوز در این‌باره صحبت نشده ولی ترجیح خودم این است که با توجه به حضورم در معاونت، چنین کار سختی را قبول نکنم و اگر فرد دیگری کاندیدا باشد قبول آن جذابیتی برایم ندارد.

داروغه‌زاده در پاسخ به اینکه چه شد که هزینه‌ها جشنواره با فاصله زمانی کم از برگزاری اعلام شد؟ توضیح داد: از روز اولی که دبیر جشنواره شدم درباره این موضوع سوال می‌شد که هزینه جشنواره چقدر است ، ولی من اطلاع دقیقی نداشتم و حتی برآوردی هم نداده بودم. یعنی از اول در صحبتی که با آقای حیدریان داشتم، گفتم «تلاش می‌کنم هزینه‌ها را مدیریت کنم ولی شما این اختیار را به من بدهید که آخر کار هزینه‌ها هر چقدر شد همان را به عنوان بودجه و هزینه جشنواره اعلام کنیم» و واقعا فکر نمی‌کردم اینقدر بتوانیم کاهش هزینه داشته باشیم؛ چون تمام بخش‌ها و آیین‌های مربوط به جشنواره را برگزار کردیم حتی بخش تجلی اراده ملی که در سال های اخیر تعطیل شده بود و مراسم قرعه‌کشی فیلم‌های سینمای رسانه را نیز داشتیم. ضمن اینکه تلاش شد در ارائه خدمات و امکانات و پذیرایی هم کم گذاشته نشود. البته این موفقیت را مرهون تلاش های خالصانه تمام مدیران و همکاران خودم در جشنواره هستم و همین جا از تمامی این عزیزان تشکر می کنم.

او در بخش پایانی این گفت‌وگو در پاسخ به اینکه پس از ۹ ماه حضور در معاونت ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی آیا تصمیم و کاری بوده که دوست داشته انجام دهد یا بابت آن پشیمان باشد و اینکه برای سال جدید هم آیا برنامه ویژه‌ای دارد یا خیر؟ بیان کرد: من آرزوهایی در سینما دارم که باید شرایط برایشان فراهم شود؛ تا مثلا زمینه برای یکسری تولیدات خوب فراهم شود ولی متاسفانه الان آن شرایط وجود ندارد. پس شاید بهتر است درباره حسرت‌هایم بگویم و اینکه الان شرایط طبیعی فرهنگی در جامعه‌مان نداریم.

وی ادامه داد: ما سینماگران گرانقدری داریم که رابطه‌شان به دلایل مختلف با مدیریت فرهنگی کشور به حداقل ممکن رسیده، یعنی میزان گفت‌وگو و روبرو شدن ما با سینماگران در حداقل ممکن است و میزان بی‌اعتمادی میان سینماگران و مدیریت فرهنگی خیلی زیاد شده است. شاید نکته مهمی که در دهه ۶۰ وجود داشت همین تعامل میان سینماگران و مدیریت فرهنگی بود که همه دوش به دوش هم کمک می‌کردند تا فیلم‌های با کیفیت بهتری داشته باشیم.

داروغه‌زاده افزود: اما الان خیلی از آن شرایط دور شده‌ایم و شاید یکی از دلایلش تغییر زیاد مدیریت و نبود ثبات بوده به طوری که باعث شده مدیران، کوتاه مدت و براساس واکنش به شرایط موجود آن زمان عمل کنند. مثلا یک مدیر آمده و گفته است که من فیلم‌های توقیفی را آزاد کردم یا یکی دیگر گفته جلوی فلان نوع سینما را گرفتم. همه این‌ها واکنشی و کوتاه مدت بوده است. بنابراین مدیریت با ثباتی که از بالادست هم به آن اعتماد شود و مثل صدا و سیما باشد که مدیرش برای ۱۰ سال حکم می‌گیرد، در سینما نبوده است.

وی تاکید کرد: اینها در حالی است که باید مدیریت باثبات در سینما وجود داشته باشد. البته منظور این نیست که نگاه ممیزی حاکم باشد بلکه منظورم این است که تولیدات فرهنگی خوب دور یک میز به صورت دایره شکل بگیرد و نه دستوری و بخشنامه‌ای. اگر تعامل و گفت‌وگوی بدون قضاوتِ از قبل و مهربانانه را بین سینماگران و مدیران فرهنگی و دستگاه‌های فرهنگی، که الان در حوزه فرهنگ تاثیرگذار هستند ولی کمتر رفتار فرهنگی دارند، اصلاح کنیم آن موقع می‌توانیم سینمای بهتری داشته باشیم.

او گفت: الان حتی نوع برخورد برخی رسانه‌ها هم با سینما فرهنگی نیست، مثلا یک رسانه وابسته به مدیران قبلی است و هنوز دنبال آمدن آن مدیران هستند یا مثلا مشکل سیاسی با مدیران فعلی دارند و نتیجه این می‌شود که وقتی فیلمی اکران می‌شود هیچ نقد درست و سینمایی نوشته نمیشود بلکه ناسزانامه نوشته می‌شود و این بدبینی به وجود می‌آورد.

معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی اضافه کرد:‌ در حال حاضر معتقدم شکافی میان مردم و دستگاه‌های حکومتی وجود دارد و یکی از مهمترین گروه‌هایی که می‌تواند در این بین تعادل ایجاد کند و در برطرف شدن این تنش ها موثر و کمک کننده باشد، سینماگران هستند، پس هرچه ارتباط دوستانه تری داشته باشیم در کیفیت فیلم‌ها هم اتفاقات بهتری را شاهد خواهیم بود.

انتقاد از ادبیات گردن‌کشانه

وی خاطرنشان کرد: من از هیچ کدام از مواضع خودم که از ابتدای کارم مطرح کردم، کوتاه نیامده‌ام ولی واقعیت این است که معتقدم با ادبیات گردن‌کشی صحبت کردن هم غیرواقع‌بینانه است. بنابراین وقتی خودم چنین توقعی دارم تلاش می‌کنم همین طور برخورد کنم و مخالفانم را از قبل قضاوت نکنم. من روز اول گفتم که هر کسی جلو فیلمی را بگیرد اغتشاش‌گر است چون این کار قانونی نیست ولی باید با مخالفین هم به همان شکل بی‌قضاوت گفت‌وگو و قانع‌شان کنم. نمی‌توانم بگویم به‌رغم اینکه شما این فیلم را دوست ندارید آن را اکران می‌کنم حالا ببینم چکار میکنید!

داروغه‌زاده گفت: این‌ نوع واکنش‌ها به نفع سینما نیست و اینجا همان جایی است که باید ادبیات گفت‌و گو را عوض کرد تا هرکسی فقط منافع خود را نبیند چون واقعیت این است که الان اوضاع فرهنگ مثل جبهه جنگ شده است در حالی که ما باید به سمت وحدت برویم و این وحدت بدون گفت‌وگو بدون قضاوت از قبل اتفاق نمی‌افتد. گفتگوهایی برای کشف حقایق تازه و این را بپذیریم که تمام حقیقت نزد یک نفر نیست.

طعنه داروغه‌زاده به لیلا حاتمی در ماجرای برلین؟

او در پاسخ به اینکه با وجود تاکیدی که خودش بر تعامل و گفت‌وگو دارد چرا برخی توییت‌هایش خطاب به سینمایی‌ها (از جمله در واکنش به صحبت‌های لیلا حاتمی در برلین) رنگ و بوی سیاسی و طعنه و کنایه می‌دهد؟ گفت: آن حرف من هم از باب گفت‌وگو بود و اصلا اسمی هم نیاوردم، اما اگر طور دیگری برداشت شده به دلیل همان فضای بی‌اعتمادی و پر از سوء تفاهم است که اشاره کردم، سینماگران ما به درستی انتقادهایی به نحوه مدیریت مسئولان دارند ولی باید خبرنگاران ألمانی که ظاهراً اینقدر نگران حقوق بشر هستند متوجه بشوند که دولت آلمان که ظاهراً نگران دموکراسی و حقوق بشر در ایران هست بیشترین حمایت را از گروهک تروریستی و جنایتکار سازمان مجاهدین خلق می‌کند؛ سازمانی که به جنایت علیه بشریت حتی نسبت به اعضای خود معروف است. البته به نظرم درباره آن اتفاق‌ها و حاشیه‌ها بهترین واکنش را خود خانم حاتمی داشتند که سکوت کردند.

وی در آخر این مصاحبه آرزو کرد که سال ۹۷ سال آشتی و دوستی سینماگران با سیاستمداران باشد.