کری فوتبالی بهتر از توهین قومیتی

کری خوانی یکی از جذابیت های فوتبال برای هواداران است. منچستری ها سال‌هاست با هر شکست لیورپول بیشتر از برد تیم محبوب شان در تئاتر رویاها خوشحالی می کنند، همان طور که بارسلونایی ها امسال با ناکامی های رئال شاد هستند. در فوتبال هیچوقت یک اتلتیکومادریدی به دلیل همشهری بودن با رئال آرزوی پیروزی مادریدی ها را در فینال لیگ قهرمانان اروپا را نمی کند اما این روزها کری در فوتبال ما هم رنگ و بوی دیگری گرفته است. پس از شکست پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا، هواداران تراکتورسازی، سپاهان و استقلال با تشویق کاشیما و نمایش دادن پرچم ژاپن برای سرخ های پایتخت کری خواندند. پیش از این هم بارها اتفاق افتاده که طرفداران سرخابی برای کری خواندن دست به دامن تیم ها و بازیکنان دیگر شدند. از عمر خربین گرفته تا عمر عبدالرحمن. بازیکنانی که سال گذشته به کابوس پرسپولیس و استقلال تبدیل شده بودند.

در بازی پرسپولیس و تراکتورسازی، هواداران تبریزی پرچم ژاپن را به استادیوم آوردند و همین موضوع باعث شد تا جو حاکم روی سکوها متشنج شود. پرسپولیسی ها معتقد بودند این رفتار تبریزی ها توهین به ایران و ایرانی است اما این نوع کری خواندن در فوتبال یک مساله طبیعی و کاملا فوتبالی است و در همه جای جهان تشویق کردن حریف تیم رقیب یکی از تفریحات فوتبالی محسوب می شود.

شاید رفتار تراکتوری ها با نشان دادن پرچم ژاپن به مذاق پرسپولیسی ها خوش نیامد اما اینگونه کری خواندن روی سکوها از توهین و شعارهای نژادپرستانه بهتر است و نمی شود به آن خرده گرفت.

عادل فردوسی پور هم در برنامه شب گذشته نود از هواداران تراکتورسازی حمایت کرد و گفت: این یک کری فوتبالی هست و در کشورهای خارجی هم پیش می‌آید که هواداران یک تیم، تیم دیگری را تشویق کنند تا رقیبشان را اذیت کنند. اینکه تراکتوری ها پرچم ژاپن به ورزشگاه بردند، کری فوتبالی است و ایرادی هم ندارد. حالا شاید بشود گفت که یک مقدار به خاطر جو متشنج ورزشگاه، کار مناسبی نبوده اما در هر صورت کری فوتبالی است. اگر توهین در حد پرچم ژاپن باشد قابل هضم است. اما توهین های قومیتی قابل قبول نیست.