قابل توجه کسانی که تیم فوتبال عراق را تحقیر می کنند

1- آنهایی که برای زدن تیم ملی ، تیم فوتبال عراق را تحقیر می کنند باید بدانند که عراق علیرغم تمام مشکلات داخلی ، تیم بسیار خوبی بود با بازیکنهای تکنیکی و پر قدرت بدنی، نشان به آن نشان که "کرار جاسم" که هر سال در لیگ ایران سوگلی بازار نقل و انتقالات است و سرش دعواست ، نتوانست جزء 23تای نهایی باشد. بعد هم تقریبا به اندازه ایران لژیونر در تیمهای درجه دو اروپا و کشورهای عربی دارد. با اینهمه قبل از اخراج پولادی ، بازی کاملا در اختیار تیم ایران بود و تازه بعد ده نفره شدن هم ما پا به پایشان آمدیم. مصاف پنالتی ها که بخت و اقبال است و جالبه در دو بازی ایران - عراق و ژاپن-امارات ، دروازه بانها یک ضربه را هم نگرفتند.

2- برای نشان دادن وضعیت توانایی مربیان داخلی و لیگ برترمان ، خوب است یک نگاهی بیاندازیم به آمار لیگ قهرمانان باشگاههای آسیا که ما هر سال 4 نماینده داریم. در 12 سالی که بازیها به شکل جدید انجام می شود ایران 4 سال حتی یک نماینده در جزء 8 تیم نداشته است و فقط 3 بار توانسته در جمع 4 تیم برتر حاضر باشد (که آخریش هم به یمن قرعه خوب و مصاف استقلال با بوریرام تایلند میسر شد) در حالیکه فقط ازبکستان طی این سالها 4 بار جزء 4 تیم رفته است (از کره با 13 بار و عربستان 9 بار هم بگذریم) ، در دوره جدید بازیها 7 کشور قهرمان شدند که ما جزء شان نیستیم و همراه با سوریه ، تایلند فقط نایب قهرمانی داریم ....

3- آنهایی که اشاره به بازیهای 96 و 98 می کنند. یادشان باشد که آن نسل طلایی تمام شد نسلی که 6-7 لژیونر درجه یک اروپایی داشتیم و 7-8 تا در دسته اول بلژیک و اتریش. دلیلش هم واضح است امثال خداداد ، کریم باقری ، علی دایی ، شاهرودی ، میناوند ، کریمی جزء نسلی هستند که همه از زمینهای خاکی بلند شدند که الان یک دانه اش در تهران نیست (فقط زمین عادل در مهرآباد 10 تا زمین خاکی داشت و جمعه ها حداقل 1000 تا جوان آنجا فوتبال بازی می کردند) یا امثال مهدوی کیا و هاشمیان و داریوش یزدانی کارشان را از بانک ملی ، راه آهن ، پاس و برق شیراز شروع کردند که باشگاههای بازیکن ساز بودند و همه تعطیل شدند و طی این ده سال کار فوتبال افتاد به 4 تا مدیر احمق دولتی و یکسری دلال و شارلاتان و باندباز..

4- جایگاه واقعی فوتبال ایران همانند عربستان فعلی باید در بین درجه 2 های آسیا باشد نه تیم اول رنکینگ و بهترین عملکرد آسیایی در جام جهانی ، آنچه تیم ملی ارائه داد و نسبت به وضعیت فوتبالمان بسیار بالاتر است عمده اش مرهون دانش و زحمت کی روش است نه فدراسیون و مربیان درپیت وطنی (وضعیت عربستان هم شبیه ماست. آن نسل طلایی عربستان که دو دهه در آسیا خدایی می کرد و 5 فینال و 3 قهرمانی جام ملتها و 3 جام جهانی داشت و حتی اولین تیم آسیا بود که در جام جهانی از گروهش صعود کرد ، تمام شد و عربستان علیرغم تمام سرمایه گذاریها دیگر موفق نبوده است)

5- منتقدین تا دیروز از کی روش انتقاد می کردند که درهای تیم ملی به روی جوانان باز نیست ، این دوره با بازیکنانی نظیر پورگنجی، غفوری ، امیری ، رفیعی ، رضائیان (که همین مربیان منتقد نظر مساعدی به آنان نداشتند) دهانشان بسته شده پس مزخرفات دیگر می گویند. منتقد کی روش هستند چون با بودن کی روش عیار آنها مشخص می شود و کم کم سفره شان از این خوان نعمت بادآورده که به یمن دولت مفسدی نظیر احمدی نژاد ایجاد شده در حال جمع شدن است.

6- من امیدوارم تحت فشار افکار عمومی کی روش بماند و با جوانانی که به تیم ملی آورد و شجاعانه بازیشان داد ، نسل جدیدی پایه ریزی کند و مطمئن هستم با سیستم بازی مدنظر کی روش که در بازیهای دوره ای بسیار خوب جواب می دهد ، ما آسانتر به جام جهانی 2018 صعود خواهیم کرد.

پی نوشت : مثلی است که "شتر خوابیده باز قدش از ...بلندتر است! " ، حالا حکایت کیروش و منتقدینش است. رزومه کیروش که مشخص است اما شما بهترین منتقدش ... را ببینید ، تو عمرش یک هفته رفته کلاس اندی راکسبورگ ، 20 ساله با اون یک هفته پدر خلق الله را درآورده است . سایر منتقدین بمانند که کسی جرات نمی کند حتی در لیگ دسته یک هم بهشان تیم بده

مسعود باقری