دبیر: در دهه ۹۰ می توانستم راحت وزیر شوم / بالاخره معلوم می شود من ریاکار هستم یا نه
![دبیر: در دهه 90 می توانستم راحت وزیر شوم / بالاخره معلوم می شود من ریاکار هستم یا نه](https://cdn.parsine.com/thumbnail/EwX0t91SrjqJ/MiLLs3pIbSZq8dQJqRxCdShr_50Wkc4jY1ki41nuqlzgATG38T600hDGnsV29RXhJUB_IP96qSVK0zijOaKVC_N5yW998rj8/%D8%B9%D9%84%DB%8C%D8%B1%D8%B6%D8%A7+%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%B1.jpg)
گفت وگو با علیرضا دبیر در دفتر کارش و بعد از بازدید از زیرساخت هایی که برای ورزش فراهم کرده است، انجام شد. او در ذهن مان از قهرمان المپیک و یک ورزشکار به مدیر ورزشی تبدیل شده است. در این گفت وگو با او از فراگیر شدن تصاویر مربوط به نمازخواندن دبیر در فضای مجازی و قضاوت هایی که در فضای مجازی شد تا حضورنیافتن زنان در سالن کشتی و حذف رشته کشتی کلاسیک حریف زدیم.
صحبت های من چیزهایی است که خودم براساس کارکردن به آن رسیدم، ما بعضی از مدیران مان می خواهند سلبریتی باشند، نمی شود! مدیر با پول بیت المال می خواهد سلبریتی شود؟! مدیر آمده فحش بخورد، تعارف نداریم! وقتی یک مدیری می خواهد تصمیم بگیرد، حتما یک سری را ناراحت می کند. نمی توانی، یک تصمیمی بگیری که همه راضی باشند شما براساس هزینه - فایده تصمیم می گیری.
همه باید اگر کاری می کنند، برای خدا انجام دهند. تو ورزشکاری؟ هنرپیشه ای؟ پولداری؟ هرچه هستی، باید آن کاری را که خدا راضی است، انجام بدهی. می خواهی فالوئر جذب بکنی؟ چیزی را که مردم خوش شان می آید، می گویی؟ این درست نیست! باید ببینی که خدا از چه چیزی خوشش می آید. مدیر نوکر مردم است.
من می گویم برای خدا کار کردم، ولی برای خدا کار کردن سخت است... .
نه، نمی پذیرم! رضایت مردم حتما رضایت خدا را به همراه ندارد، ولی رضایت خدا حتما رضایت مردم را دارد. این خیلی نکته است. برای مردم کار کن، خدا راضی می شود. تو برای مردم که کار می کنی، باید برای رضایت خدا نیت کنی. ولی سخت است، خیلی سخت است کارهایی بکنی که برای خدا باشد، ولی اگر کاری را برای خدا انجام دادی، بالاخره یک روزی رو می شود. اگر نه مثل گنج، بعد از مرگت بالاخره یک روز عیان می شود.
آنهایی که من را از بچگی می شناسند، پدر و عموهایم و خانواده من را دیده اند، تکلیف شان معلوم است، ما را می شناسند. من واقعا روی صحبتم با رسانه هاست. رسانه ها خیلی باعث می شوند که آدم ها چطور شما را قضاوت کنند. شما می بینید خیلی از رسانه ها در دنیا در اختیار اسرائیل است و اینها با ایرانی ها کلا خوب نیستند. متاسفانه در ایران هم با تیپ هایی مثل من، مشکل اساسی دارند. شبکه هایی که در این چندساله خیلی درباره من دروغ گفته اند.
بعضی موقع خودم هم از حرف های شان خنده ام می گیرد. واقعا خنده ام می گیرد! به نظر من سطح سواد رسانه ای پایین است. حتی سواد رسانه ای مسئولان ما هم خیلی پایین است.من اصلا برایم مهم نیست چطور قضاوت شوم. همیشه گفته ام من فضای مجازی ندارم. اصلا هیچ کانالی هم ندارم. الان خودم را که می بینم، 47 سالم شده، تکان بخورم، رفته ام. دیگر عمرم تمام شد؛ یعنی وقتی نداریم که بخواهیم به قضاوت انسان ها فکر کنیم، ولی اعتقاد دارم زمان درباره آدم ها قضاوت می کند. عجله نداریم. بالاخره معلوم می شود من ریا کردم یا نکردم؟!
وسط جلسات همه با موبایل های شان بازی می کردند، یک جلسه بی ربط بود، من به وزیر ورزش هم گفتم وقتی اذان می شود، در ماه رمضان برای چه جلسه را ادامه می دهی؟ همه علما هم گفته اند که باید زمان اذان، افطار کرد. بعد من رفتم یک گوشه دارم نماز می خوانم، نه من فیلم دادم بیرون، نه حواسم بوده! کسی دیگر گرفت، یکی دیگر بی معرفت فیلم را داده بیرون، ولی فحشش را من خوردم. اگر دزدی کرده بودم و فحش می خوردم، حقم بود! اگر به فرض به ناموس مردم چپ نگاه کرده بودم و فحش می خوردم، حقم بود. کسی حواسش نبوده، برای خودم رفتم یک گوشه ای نماز خواندم. یک نفر دیگر فیلم را فرستاده، شما دیدید من چقدر فحش خوردم.
روایت است وقتی بلایی برایت پیش می آید، اگر اتفاق برای خودت می افتد، بگو خدایا کفاره گناهانم است، ولی وقتی برای دیگران اتفاق می افتد، بگو خدا می خواهد رشدش بدهد. بعد از این اتفاقات من سه یا چهار روز بعد از وایرال شدن فیلم، باخبر شدم. چون من فضای مجازی ندارم. یک روز رفتم حرم امام علی (ع) نشسته بودم جلوی حرم که به حضرت علی شکایت کنم، گفتم: من جرمم شلوار شش جیب پوشیدن است. حالا یک نفر کلاهبرداری می کند، هزار تا کار می کند، کسی با او کاری ندارد. شما شاهدی که من کارم را می کنم، ولی من را تخریب می کنند. وقتی داشتم این حرف ها را می زدم، انگار در ذهنم به خودم گفتم بلند شو برو، خجالت بکش! 1400 سال است که این خاندان را می زنند! به آن کسی که از من فیلم گرفته بود هم گفتم با این کار من را خراب کردی.
من اعتقاد دارم کار جهادی سه تا فاکتور دارد. متاسفانه کاری که اخلاص دارد، کاری که وقت صرف آن می شود، فحش هم می خورد! واقعا کسی که کار می کند، فحش می خورد. کسی می تواند بگوید در کشتی مملکت کار نشده، کسی می تواند بگوید نتایج ما بد بوده، چرا می زنند؟! چرا هیچ کس به آن رئیس فدراسیون بی عرضه کاری ندارد که هیچ کاری هم انجام نمی دهد. من خطم مشخص است، تمام قد پشت کشور و نظامم هستم.
من 29 سالم بود که مستقل رای آوردم و رفتم شورای شهر. یادم می آید از همان صبح جلوی وزارت کشور یک بچه حزب اللهی آمد، گفت: دمت گرم! یک آقایی آمد و گفت: من اصلاح طلبم، برایت متاسفم! و همان را برای من خط بندی کردند. در حالی که من می دانم در اصلاح طلب ها چقدر بچه مسلمان داریم و برعکس، یا در اصولگراها چقدر آدم سالم و خوب داریم، کاسب هم داریم.
من هرکس که رئیس جمهور این مملکت بوده، برایش احترام قائل هستم. از آقای هاشمی و خاتمی تا رئیسی و الان هم برای دولت آقای پزشکیان آرزوی خیر دارم. هیچ دولتی بی عیب نیست. ما باید عیب ها را بگوییم، ولی حق نداریم که با آنها بجنگیم و در کارشان بگذاریم، چون مستقیم روی معیشت مردم اثر می گذارد. من عقیده دارم هرکس در کار دولت ها بگذارد، منافق است.
آقای قالیباف از دوستان من است ولی به خاطر المپیک و هدفی که داشتیم ازش حمایتی نکردم. گفتم بچه های تیم ملی ما حق ندارند در موضوعات سیاسی اظهارنظر کنند، چون آنها سیاسی نیستند، این بازی ها را بلد نیستند! خود من به اندازه خودم می فهمم، تحلیل دارم. عقبه آدم ها را می دانم قبلش کجا بوده؟ با کی بسته؟ با کی نبسته؟ البته من هم حق ندارم استثمارشان بکنم بگویم به فلانی رای بدهید. من واقعا باور دارم که ورزشکارها و هنرمندها تحلیل سیاسی درستی ندارند، به خصوص ورزشکارها. بهتر است از آنها بخواهیم که برای مردم به میدان بروند و نتیجه بگیرند.
اگر من امروز دارم این حرف را می زنم 11، 12 سال در شورای شهر بالا بودم. همه چیز دیده ام. انتخاب شهردار شوخی نیست. شهردار تهران اندازه 10 تا وزیر قدرت دارد؟ من کارم در کمیسیون بودجه بود در 31 عضو شورای شهر اصلاح طلب، کارگزار، مشارکتی، اصولگرا، ایثارگران و همه تیپی در آن بوده. یعنی در اصلاح طلب ها از تند تند، داشتیم همین طور راست و... . من در این فضاها کار کردم ولی بچه های کشتی این چیزها را ندیده اند. من از آنها خواستم فقط روی المپیک تمرکز کنند. خودم هم از آقای قالیباف عذرخواهی کردم و نرفتم در ستادهای ایشان در حالی که از دوستان من است. به او گفتم: المپیک مهم تر است. مردم از من مدال می خواهند.
به من گفتند دبیر می خواهد پست بالاتر بگیرد و وزیر ورزش شود؟ کار قبلی من رئیس بودجه شورا بود که10 برابر وزیر ورزش آنجا قدرت داشتم. اگر می خواستم سیاسی نگاه کنم، از آنجا به فدراسیون نمی آمدم. اگر کسی بودم که دنبال جایگاهی است می توانستم در دهه 90 راحت وزیر مملکت بشوم. ولی شما تا الان نشنیدید بگویند که دبیر آمده برای یک پست با کسی لابی کرده! من کارم معلوم است. امام صادق می گوید آدمی که دنبال یک پست برود، آدم خوبی نیست. من جانم را برای مملکت می دهم، پاش هم بیفتد می بینید من پای مردمم می ایستم یا نه!
حسن یزدانی واقعا یکی از استثناهای کشتی دنیاست، ولی در مقابل تیلور هم استثنا ست. من در مورد تیلور یک چیزی به شما بگویم. او یک کشتی گیر دو دست است. او بلد بود چطور ایرانی ها را شکست دهد، ولی شک نکنید که یزدانی از او بهتر بود. من هم در زمان بازی خودم گربه سیاه داشتم که من را می برد.
من ارتباط خاصی با آنها ندارم. خیلی کم در حد سلام علیک ارتباط داریم. ولی به عنوان پیش کسوت قابل احترام هستند.
وقتی من بچه بودم، پدرم در باشگاه کیان در کنار کشتی گیرها وزنه برداری می کرد. من و برادرم را همراه می برد ولی هیچ وقت من موفق به دیدن مسابقات کشتی نشدم تا الان که خودم یک دختر کوچولو دارم هنوز نتوانسته ام مسابقات کشتی را ببینم.
ما حضور زنان را در در رده نونهالان زیر 15 سال آزاد کردیم. در نوجوانان که زیر 15 سال هم خانواده ها می آیند و در کنار بچه هایشان هستند 15 سال تمام شرعی است...
این دست من نیست. وزیر ورزش و علما باید پاسخ بدهند. ولی مادر خود من هیچ وقت نمی توانست بازی های من را ببیند. مادرها نمی توانند.
اصلا موضوع در تصمیم من نیست. من کجای این بازی ام که اظهارنظر کنم. در این قضیه من نه سر پیازم، نه ته پیاز. من تصمیم گیرنده نیستم. اصلا حوزه ارتباطی من نیست. وزیر ورزش و علما باید نظر بدهند.
در کشتی کلاسیک ورزشکارها باید گرمکن می پوشیدند و روی آن دو بنده تن می کردند. می دانید که این مسئله در قانون کشتی اشتباه است، چون دست بازیکن حریف در لباس گیر می کند و موجب مصدومیت می شود. کلی هزینه می شد کشورهای دیگر هم دعوت می کردیم ولی آنها نمی آمدند ولی روی عالیش سرمایه گذاری کردیم. الان سه، چهار سال است که تیم ما قهرمان دنیا و قهرمان آسیاست.
من به بسیاری از رشته های ورزشی کمک می کنم. ورود من به مشکل استقلال به خاطر بچه های کف خیابان بود. من در مورد خیلی رشته های ورزش های دیگر کمک هایی که از دستم بربیاید انجام می دهم. خود من از بچگی پرسپولیسی بودم و سال ها استادیوم می رفتم و می دانم که بعضی ها با فوتبال زندگی می کنند. برای همین خواستم کمکی کرده باشم.
اشتباه نکنید، سه طلای فرنگی المپیک را باید به نام یزدانی خرم بنویسید. پنج، شش سال خدا بیامرز آقای یزدانی برای کشتی زحمت کشید. سه طلای المپیک را باید به اسم ایشان نوشت، چون آقای خطیب تازه به فدراسیون آمده بود.
فوتبال ایران در یک برنامه 10 تا 12 ساله بالا می آید، اصلا شک نکنید. مطمئن باشید.
ورزشکار بودن نمی تواند بودجه بیاورد. برای ریاست فدراسیون حتما باید مدیر باشی. شما فکر می کنید که کشتی گیری من اینجا را می سازد؟ قطعا این طور نیست. در ضمن اگر کسی مدیر شد باید هر بیزینسی دارد کنار بگذارد. من تا حالا 20 بار مصاحبه کردم و گفته ام علی دایی باید مربی باشد.
دنیا دارد به هوش مصنوعی مسلح می شود. ما الان، بدون تعارف بگویم، اگر خودمان را تقویت نکنیم، ژاپن ما را می گیرد.
باید دید رفیق های شما چه کسانی هستند (می خندد). خیلی ها در روز من را می بینند و می گویند ما را حلال کن. همان طور که گفتم رسانه ها نقش بزرگی در معرفی یک آدم دارند. ما که به قول همان رفیق های شما ریاکار هستیم، ولی کار پیش خدا گم نمی شود، این را باور دارم.
من خدا را شاهد می گیرم که به جان دوتا فرزندانم درمورد همین فردا هم فکر نمی کنم. من هیچ موقع این طوری فکر نکردم. چرا البته وقتی جوان بودم، مثلا گفتم باید قهرمان دنیا بشوم یا دوست داشتم قهرمان المپیک شوم. آن زمان سرمان باد داشت، اما الان می بینم اینها خیلی کوچک است. تهش می خواهی رئیس جمهور آمریکا بشوی. رئیس جمهور، قدرتمندترین آدم دنیا از نظر اجرا و پول است. خب تهش چی؟ پس من برنامه ای برای بعد ندارم.
ارسال نظر