نامه احمد توکلی به كروبي

احمد توکلی نماینده تهران، موضع‏گيري‏هاي اخیر کروبی را به تيري تشبیه کرد که از چله کمان به سوي آبروي نظام -برخاسته از زحمات امام و متکي به راي مردم ـ رها مي‏شود.
متن کامل نامه رئیس مرکز پژوهش های مجلس به دبیرکل حزب اعتماد ملی به این شرح است:
طي دو ماه و اندي که از انتخابات مي‏گذرد جنابعالي بيانيه‏ها و موضع‏گيري‏هاي متعددي داشته‏ايد که لحن وادبيات آن با سوابق شما ناسازگار است و بيشترين نفع آن را تاکنون دشمنان امام (رحمه الله عليه) و دشمنان ملت ايران برده‏اند. مطالبي که بعضا بي‏محابا مطرح مي‏کنيد و چنانکه گفته‏ايد قصد ادامه دادن داريد، مرا بر آن داشت که به عنوان برادري که چندان بي‏انصافش نمي‏دانيد مواردي را تذکر دهم که «ان الذکري تنفع المومنين»
از فرداي روز راي‏گيري، به جاي آنکه از حق قانوني خويش در اعتراض به نتايج، استفاده کنيد و از مجاري قانوني و به روش قانوني، پيگير باشيد، بخشي از مردم را به خيابان‏ها کشانديد و شد آنچه نبايد مي‏شد و چه جان‏ها و مال‏ها و آبروها که آسيب نديد. حالا مدت‏ها تلاش مدبرانه از جمله تعقيب و مجازات آسيب‏زنندگان (از هر دو طرف و در هر مقام و لباسي) بايد صورت گيرد تا شايد بخشي از آب رفته به جوي بازگردد.
تاسف‏بارتر آنکه در مقابله با اقدامات ناصواب که شايد برخي از آن‏ها را بايد جنايت ناميد، راه نادرستي برگزيده‏ايد (اينجانب نيز به عنوان يک مسلمان انقلابي و نماينده مردم در مجلس در حد ضرورت از طريق رسانه‏ها به اين قبيل اقدامات غير قابل تحمل اعتراض کردم و چندين برابر آن را به شفاف‏ترين وجه، از طريق مراجع مسوول و بدون کار تبليغاتي دنبال کرده‏ام) شما در اين صحنه در حال فرو رفتن به چاه ويلي هستيد که فقط لطف الهي و بازگشت به مباني رفتاري گذشته‏تان مي‏تواند شما را از آن نجات بخشد.
در سخنان و نوشته‏هاي خود تعابير تند و گزنده‏اي به کار مي‏بريد که هر کدام تيري است که از چله کمان شما به سوي آبروي نظام ـ برخاسته از زحمات امام و متکي به راي مردم ـ رها مي‏شود. لحظاتي با خدا و وجدان خود خلوت بفرماييد تا ببينيد آب به آسياب چه کساني مي‏ريزيد. من نه مي‏خواهم و نه شايد بتوانم بر سر اين‏که گفته‏ايد به قصد قربت و براي دفاع از نظام و امام(ره) چنين مي‏کنيد با شما محاجَه کنم. اما نتيجه رفتار و موضع‏گيري‏هاي شما در اين ايام، بهترين سلاح را براي حمله به جمهوري اسلامي به دست دشمنان داده است.
واسفاء از اينکه مهدي کروبي انقلابي و منشا خدمات ارزنده، به سمتي برود که سرکرده گروهک منافقين که دستش تا مرفق به خون هزاران مرد و زن وکودک اين کشور آلوده است به تجليل از او بپردازد و حرفهاي اين پير انقلابي را به عنوان بهترين سند اباطيل خويش ارايه کند و البته گفتن اين حرفها را به زعم پليد خويش، کفاره گناهان ديروز کروبي بشمارد! بايد خون گريه کرد و از غصه جان داد.
آقاي کروبي!
فکر نمي‏کنيد شما با ادعاي خط امام بر امام، ظلم روا داشته‏ايد؟ آيا امام(ره) نفرمود: «پشتيبان ولايت فقيه باشيد تا به مملکت آسيب نرسد». بنده و شما در قبال مردم و رهبري مسووليم و يک وجه اين مسووليت نيز اعتراض موثر به کژتابي‏هاي درون حکومت است ولي اعلان ختم جمهوريت وظيفه ديگري است. با اين تصور که نظام در حال نابودي است، نمي‏توانيم به روش‏هاي نظام برکن، جمهوري اسلامي را از انحراف به راه صحيح برگردانيم.
جنابعالي در قضاياي آقاي منتظري به حق در صف اول موضع‌گيري عليه سياه‏نمايي‏هاي صورت گرفته عليه نظام اسلامي، پشت سر امام قرار داشتيد. اکنون چه شده است که به همان بليه گرفتار آمده‌ايد؟ و ناخواسته هيزم به تنور دشمنان زخم خورده امام و امت مي‌افکنيد؟ به راستي حدس مي‌زنيد که اگر امام امروز در قيد حيات بود، با شما چگونه برخورد مي‌کرد؟
جناب آقاي کروبي!
مي‌دانيد که در اين نقد خيرخواهانه در صدد تنزيه تندروي‌هاي ناصواب مقابل يا ناديده گرفتن جرايم واقع شده نيستم ولي عرض مي‌کنم نقش خويش را در اين حوادث با چشم خيرخواهانه بي‌طرف هم ببينيد اينجانب و بسياري از دلسوزان اسلام، مردم، انقلاب و ايران، اميدواريم شما در رويکرد امروزتان که بر خلاف مباني و رويکرد ديروزتان است، تجديد نظر بفرماييد بدون آنکه در استيفاي حقوق مردم لحظه‌اي سستي به خرج دهيد، مشروط بر آنکه روشي برگزينيد که اولاً به استيفاي حق کمک کند و ثانياً دشمنان همين مردم، فرصت بهره‌گيري نيابند و نقشه‌هايشان در شکست وحدت ملي نقش برآب شود، نه آنکه خداي ناخواسته به مثل «يکي بر سر شاخه بن مي‌بريد» مصداق يابد.